Simon Leys Livres

Une interprétation et une dénonciation de la Chine contemporaine à travers ces cinq essais iconoclastes aussi lucides et lumineux qu'implacables. Des textes rétifs à toute récupération politique.

An NYRB Classics Original Simon Leys is a Renaissance man for the era of globalization. A distinguished scholar of classical Chinese art and literature and one of the first Westerners to recognize the appalling toll of Mao’s Cultural Revolution, Leys also writes with unfailing intelligence, seriousness, and bite about European art, literature, history, and politics and is an unflinching observer of the way we live now. The Hall of Uselessness is the most extensive collection of Leys’s essays to be published to date. In it, he addresses subjects ranging from the Chinese attitude to the past to the mysteries of Belgium and Belgitude; offers portraits of André Gide and Zhou Enlai; takes on Roland Barthes and Christopher Hitchens; broods on the Cambodian genocide; reflects on the spell of the sea; and writes with keen appreciation about writers as different as Victor Hugo, Evelyn Waugh, and Georges Simenon. Throughout, The Hall of Uselessness is marked with the deep knowledge, skeptical intelligence, and passionate conviction that have made Simon Leys one of the most powerful essayists of our time.

The second of Leys's trilogy on China's Cultural Revolution, describing the cultural and political upheaval under Mao's regime and expressing criticism of its Western supporters.

Spędziłem zatem dwa lata w Studiu Nieużyteczności. Były to lata intensywne i radosne; dla mnie studiowanie i życie były jednym i tym samym niewyczerpanie interesującym przedsięwzięciem, moi przyjaciele stawali się moimi nauczycielami, moi nauczyciele – przyjaciółmi… Zbiór esejów wybitnego belgijskiego myśliciela, który z charakterystycznym sceptycyzmem, niezwykłą przenikliwością i cierpkim humorem przygląda się problemom współczesnej kultury, historii i polityki. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, pochodzącego z Funduszu Promocji Kultury

W napisanym pięknym językiem eseju, Simon Leys szkicuje portret George’a Orwella, skupiając się na zagadnieniu jego niejednoznacznego stosunku do polityki i własnego pisarstwa jako pisarstwa politycznego. Rozwija zwłaszcza myśl o kluczowej w tym względzie roli „wyobraźni socjologicznej” Orwella i, szerzej, znaczenia związku bogatych doświadczeń życiowych, empatii i wyobraźni dla twórczości pisarskiej i dla odporności Orwella na polityczne i ideologiczne uogólnienia, uproszczenia i abstrakcje. Leys z dużą subtelnością rozważa paradoksy postawy i pisarstwa Orwella, owego „konserwatywnego anarchisty” – jak Orwell sam siebie określał – który wyobraźni w literaturze przypisywał funkcję tyleż etyczną, co estetyczną. Omawiając zaś owe paradoksalne aspekty intelektualnej biografii Orwella, nie zapomina o jej egzystencjalnym sednie, zestawiając swojego bohatera z Simone Weil, przywołując Alberta Camusa i Arthura Koestlera, wreszcie odwołując się też do „Zniewolonego umysłu” Miłosza.