Hanna Malewska Livres
O swojej powieści Hanna Malewska tak pisała w liście do siostry Teresy Landy: „melduję, że jest z VI wieku: dzieje Ostrogotów w Italii, narodziny benedyktynów, Kasjodor ratujący szczątki kultury, ambicje niewczesne Justyniana, ruina dzieł czysto ludzkich - dwie szachownice, ludzka i Boża, i bardzo różne na nich sukcesy i porażki”. Jadwiga Żylińska, pisarka i przyjaciółka Malewskiej, mówiła, że książka ta jest „spojrzeniem ratującym człowieka przed poczuciem absolutnej znikomości jego doczesnego bytu”. Uważała ją za najlepsze artystycznie i najdojrzalsze dzieło autorki.
Malewska w Panach Leszczyńskich zadaje niewygodne pytania, stawia trudne problemy, zastanawia się, jakich prawd o narodzie nie chcemy przyjąć, pokazuje, w jaki sposób ideał polskiej humanitas zostaje zaprzepaszczony. (…) Choć Panowie Leszczyńscy uważani byli za polemikę Malewskiej z Trylogią Sienkiewicza, należy zaznaczyć, że nie była ona zamierzeniem pisarki. Jak wspomina Andrzej Sulikowski, Malewska uważała Sienkiewicza za wielkiego erudytę, posiadającego również ogromne możliwości artystyczne, ale piszącego jednak poniżej górnego pułapu – prawdopodobnie, aby spełnić oczekiwania współczesnego mu czytelnika. Malewska nie chciała z nim jednak polemizować również dlatego, że stan badań, z którym miał do czynienia twórca Trylogii, był o wiele uboższy niż ten, z którego ona mogła korzystać. Jaki sens miałaby więc polemika z baśniową wizją? (…) Pisząc o Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Malewska wydaje się stawiać diagnozę Polsce jej współczesnej. Ta diagnoza i dziś nie traci swej aktualności. (…) Wydaje się, że Panowie… powinni stać się lekturą obowiązkową wszystkich polityków, a także tych, którzy chcą nimi być. Pisarka ustanawia w nich wzorzec myślenia politycznego; tego, co powinno stać w jego centrum. Anna Głąb, 'Ostryga i łaska. Rzecz o Hannie Malewskiej'
Powieść-esej. W zwięzłych scenach i dokumentach (listach) ukazane zostały splatające się, autentyczne losy szeregu rodzin w ciągu ostatnich 150 lat. Swoista genealogia inteligencji polskiej.
Czytelnik otrzymuje dziś prozę Malewskiej z r�żnych okres�w tw�rczości. (?) [Pisarka] chętnie ?przyznawała się artystycznie? tylko do opowiadań z tomu Sir Tomasz More odmawia , uważając utw�r tytułowy za wciąż bliski sobie, przedstawiający typ heroizmu chrześcijańskiego w wariancie renesansowym, kt�ry bez zastrzeżeń akceptowała. Nigdy nie wspomniała jednak o rękopisach Czystego mieszkania , uważając zapewne ten utw�r za zbyt osobisty, skazany na wegetację w archiwum. Dzieje się jednak inaczej. Pomnożony drukiem rękopis wchodzi także do historii literatury XX stulecia, pokazując nam wielkie koszty psychiczne, kt�rymi okupiona została wolność. Andrzej Sulikowski, ze Wstępu Mamy tu r�wnież do czynienia z rysem jej wczesnej tw�rczości: interesuje ją przede wszystkim jednostka g�rująca w jakimś sensie nad otoczeniem. (?) Malewska dowartościowuje op�r i bunt moralny, niezależność myślenia, niechęć do kłamstwa w czasach, gdy tylko nieliczny m�gł powiedzieć o sobie z radosną ulgą (?), że ?stoi tam, gdzie stał?, że mimo okoliczności pozostał sobą ? ?jak najbardziej sobą?. Anna Głąb, ?Ostryga i łaska. Rzecz o Hannie Malewskiej'
Novela o řeckém mysliteli Platónovi vypráví o době, kdy se ještě nezabýval filozofií. Všestranně nadaný mladík Aristoklés se připravuje na celořecké hry. Od svého trenéra dostává pro svá široká ramena přezdívku Platón. Po náročném výcviku v palestře následuje účast na hrách v Delfách. Tvrdá dřina a touha po slávě formuje jeho další myšlenkový vývoj.
Historický román je věnován jednomu z nejdramatičtějších období v dějinách evropské civilizace. Bylo to po pádu říše západořímské, kdy se v Itálii římská společnost střetává s národy a barbarskými kmeny, které se snaží vydobýt si své místo v novém pořádku Evropy.
Románovou fresku o stavbě katedrály ve francouzském městě Beauvais napsala polská autorka (nar. 1911), poctěná v r. 1947 cenou Krakovského vojvodství, po důkladném studiu historického materiálu ve Francii. Kniha odměněná v r. 1948 literární cenou Vladimíra Pietrzaka, zachycuje na pozadí dobyLudvíka Pobožného spojené úsilí stavebních a řemeslnických mistrů i dělníků a prostých lidí o dílo, jež vyjadřuje zbožnou pokoru i tvůrčí hrdost.
