G. L. Durlacher Livres

10 juillet 1928 – 2 juillet 1996

Gerhard Durlacher était un écrivain et sociologue néerlandais dont l'œuvre explore les complexités de l'existence humaine. Son écriture se caractérise par un aperçu profond de la psychologie des personnages et de leur place dans la société. À travers sa lentille sociologique, il éclaire des thèmes universels tels que l'identité, la mémoire et les relations interpersonnelles. Sa contribution littéraire réside dans son exploration des dilemmes moraux et la recherche de sens dans un monde complexe.

The search
182pages
7 heures de lecture
3,9(23)Évaluer
Having thought himself to be the sole survivor of the group of eighty-nine boys assigned to Aushwitz-Birkenau Men's Camp B II D in 1944, Gerhard Durlacher was stunned to discover that he was not alone. He sets off to track down his fellow survivors and find out why such a relatively large percentage of them survived. A remarkable and unique document, The Search ends in a reunion of the "Birkenua boys" in Israel in May 1990 where they finally unraveled the mystery surrounding their selection and subsequent survival. The tragic truth is crueler than any of them could have imagined.
Drowning
108pages
4 heures de lecture
3,6(8)Évaluer
Offers a childhood memoir of life growing up in the twilight of the Weimar Republic, in an account permeated with a looming sense of impending catastrophe
Tetralogie des Erinnerns
Die graublaue Strickjacke
Ein jüdischer Junge unter Nazi-Herrschaft
Die Suche
Ertrinken
Autobiographie - Geschichte eines jüdischen Jungens während des dritten Reichs in Baden-Baden.
Wunderbare Menschen
Strepen aan de hemel
De vier verhalen in Strepen aan de hemel spelen zich af in Auschwitz-Birkenau en vormen een aangrijpend persoonlijk document. Durlacher maakt gebruik van historisch materiaal en gesprekken met overlevenden om zijn eigen geschiedenis binnen de ‘grote’ geschiedenis te reconstrueren. Het nationale autisme van de geallieerden, de onbewogenheid van velen en de bewogenheid van weinigen tijdens de ondergang van Europa’s joden vormen de achtergrond van zijn persoonlijk drama en van dat van zijn medegevangenen. De bitterheid van het thema wordt verzacht door de momenten van waardigheid en fatsoen die zelfs op het ogenschijnlijke nulpunt van civilisatie nog behouden blijven.