Mona Chollet Livres

La puissance invaincue des femmes qui prétendaient contrôler leur fécondité ; et la femme âgée - devenue, et restée depuis, un objet d'horreur. Enfin, il sera aussi question de la vision du monde que la traque des sorcières a servi à promouvoir, du rapport guerrier qui s'est développé alors tant à l'égard des femmes que de la nature : une double malédiction qui reste à lever. -- 4ème de couverture.

Nombre de femmes et d'hommes qui cherchent l'épanouissement amoureux ensemble se retrouvent très démunis face au troisième protagoniste qui s'invite dans leur salon ou dans leur lit : le patriarcat. Sur une question qui hante les féministes depuis des décennies et qui revient aujourd'hui au premier plan de leurs préoccupations, celle de l'amour hétérosexuel, ce livre propose une série d'éclairages. Au cœur de nos comédies romantiques, de nos représentations du couple idéal, est souvent encodée une forme d'infériorité féminine, suggérant que les femmes devraient choisir entre la pleine expression d'elles-même et le bonheur amoureux. Le conditionnement social subi par chacun, qui persuade les hommes que tout leur est dû, tout en valorisant chez les femmes l'abnégation et le dévouement et en minant leur confiance en elles, produit des déséquilibres de pouvoir qui peuvent culminer en violences physiques et psychologiques. Même l'attitude que chacun est poussé à adopter à l'égard de l'amour, les femmes apprennent à le (sur?) valoriser et les hommes à lui refuser une place centrale dans leur vie, prépare des relations qui ne peuvent qu'être malheureuses. Sur le plan sexuel, enfin, les fantasmes masculins continuent de saturer l'espace du désir : comment les femmes peuvent-elles retrouver un regard et une voix ?.

À travers dix portraits, à la fois drôles et corrosifs, ce livre dévoile l'imposture de ces professionnels de la pensée-minute omniprésents dans les médias, inamovibles représentants du conformisme et de la pensée unique. Vous les connaissez bien. Leur visage et leur voix vous sont familiers.Ils signent tous les jours un éditorial dans la presse écrite ; ils livrent une chronique chaque matin sur une antenne de radio ; ils occupent les plateaux des grandes - et des petites - chaînes de télévision ; chaque année, voire plusieurs fois par an, leur nouveau livre envahit les tables des librairies." Ils ", ce sont les " éditocrates ". Ils ne sont experts de rien mais ils ont des choses à dire sur (presque) tout et, à longueur de journée, ils livrent à l'auditeur-lecteur-télespectateur-citoyen leurs commentaires creux ou délirants sur le monde comme il va et comme il devrait aller. Sentencieux, ils racontent (à peu près) tous la même chose et dans (presque) tous les domaines, que ce soit sur la vie politique, la crise économique, les problèmes de société, les questions internationales, etc. Pontifiants, ils répètent à tout bout de champ qu'ils sont " politiquement incorrects " - alors qu'ils sont les plus illustres représentants du conformisme intellectuel.À travers dix portraits drôles et corrosifs, ce livre dévoile l'imposture de ces professionnels de la pensée-minute.

'Intriguing' - Sunday Times 'A rousing read' - Irish Times 'A bright light of Francophone feminism' - New York Times Renowned journalist Mona Chollet recasts the witch as a powerful role model: an emblem of strength, free to exist beyond the narrow limits society imposes on women. Taking three archetypes from historic witch hunts - independent women, women who avoid having children and women who embrace ageing - Chollet examines how women today have the same charges levelled against them. She calls for justice in healthcare, challenging the gender imbalance in science and questioning why female bodies åre still controlled by men. Rich with popular culture, literary references and media insights, In Defence of Witches is a vital addition to the cultural conversation around women, witches and the misogyny that has shaped the world they live in. With a foreword by Carmen Maria Machado and translated from French by Sophie R. Lewis.

Unsere gesamte Kulturgeschichte ist durchdrungen von Darstellungen idealtypischer Paarbeziehungen, die – direkt oder unterschwellig – eine weibliche Unterlegenheit inszenieren. Es sind Bilder, die suggerieren, dass die Frau nur durch Unterwerfung romantische Erfüllung erlangen kann. Diese gesellschaftliche Konditionierung impft Frauen und Männern die Überzeugung ein, dass Männern alles zusteht, während von Frauen Selbstlosigkeit und Hingabe erwartet werden. Durch das erzwungene Leugnen eigener Interessen, Bedürfnisse und Wünsche wird das Selbstvertrauen der Frauen untergraben. Dieses Machtungleichgewicht kann in physischer und psychischer Gewalt gipfeln. Und auch was die Sexualität anbelangt, wird das Begehren weiterhin von männlichen Fantasien dominiert. Mona Chollet führt uns vor Augen, dass unsere romantischen Vorstellungen stets auf der Unterordnung der Frauen basieren. Anschaulich und präzise legt sie dar, was dies für heterosexuelle Beziehungen bedeutet.

W naszej kulturze panuje kult specyficznego modelu miłości, który sprowadza się do dwóch etapów: wyidealizowanego początku i tragicznego finału. Wszystko, co dzieje się pomiędzy, wydaje się nieciekawe, konwencjonalne i niegodne opowieści. Mało tego, romantyczne wyobrażenia o miłosnym związku, znajdujące odzwierciedlenie w popkulturze i społecznych przekonaniach, są zbudowane na erotyzowaniu męskiej dominacji i rzekomej kobiecej słabości. Czy symetria w związku jest nudna, a nierówny podział władzy między partnerami sprzyja erotycznemu napięciu? Czyje są nasze fantazje i jak odzyskać własny świat wyobraźni? Mona Chollet dekonstruuje schematy dotyczące kobiecości i męskości. Przywołuje teksty kultury - fimy, książki, reklamy, zdarzenia relacjonowane w mediach społecznościowych – nie unika też osobistego tonu i odwoływania się do swoich doświadczeń. Stawka tego barwnie prowadzonego wywodu jest wysoka. Jest nią odzyskanie przestrzeni dla zbudowania głębokiej relacji, w której obie kochające się osoby mogą wzrastać, rozwijać się i bywać szczęśliwe. Pisarstwo Mony Chollet, francusko-szwajcarskiej eseistki, stało się już europejskim fenomenem. W Polsce ukazały się dotąd dwie jej książki: Tyrania rzeczywistości (przeł. Anastazja Dwulit) oraz kultowe Czarownice. Niezwyciężona siła kobiet (przeł. Sławomir Królak). „Gdybym miała wyznaczyć cel mojemu pisaniu, chciałabym dzięki niemu odnaleźć miłosne uniesienie, ale na innych podstawach. Moim zamiarem nie jest unikanie za wszelką cenę cierpienia: miłość jest zawsze ryzykiem, spotykają się w niej raj i piekło; lecz sądzę, że kiedy jest się kobietą, cierpienie nie jest równe cierpieniu. Przewrotność naszych społeczeństw polega na tym, że zachwalając na każdym kroku heteroseksualność, metodycznie kształcą i socjalizują mężczyzn i kobiety tak, by nie byli w stanie się z sobą porozumieć. Genialne, prawda?”

<<¡Temblad, vuelven las brujas!>>, decía un eslogan femenista de la década de 1970. Imagen repelente, representación misógina heredada de los procesos y las hogueras de las grandes persecuciones que sufrieron. Sin embargo, afirma Chollet, la bruja sirve a las mujeres de hoy como figura de poder positivo, libre de toda opresión. Las nuevas generaciones de feministas parecen más influidas aún que sus predecesoras por esta figura. La bruja es a la vez víctima absoluta, para la que se reclama justicia, y rebelde obstinada y esquiva. Pero ¿quiénes eran realmente las que, en la Europa del Renacimiento, fueron acusadas de brujería? ¿Qué clase de mujeres fueron censuradas, reprimidas, eliminadas durante aquellos siglos de terror?

In "Hexen" beleuchtet Mona Chollet die Hexenverfolgungen als Krieg gegen Frauen und deren langfristige Auswirkungen. Sie thematisiert das Bild von Frauen, geprägt von negativen Stereotypen, und verwandelt die Hexe in ein Symbol für selbstbestimmte Weiblichkeit. Das Buch ist in Frankreich ein Bestseller.

Dlaczego tak łatwo godzimy się z wszechogarniającym paradygmatem konieczności pogorszenia jakości życia, cięć, zaciskania pasa i życiu opartym nie na przyjemności i satysfakcji, a na cierpieniu i ciągłej niepewności? Dlaczego kolejne już pokolenie młodych, świetnie wykształconych ludzi bez mrugnięcia okiem przyjmuje warunki pracy, jakie ich rodzicom i dziadkom wydawałyby się upokarzające? Dlaczego tak szybko zapomnieliśmy o przyzwoitych pensjach i umowach gwarantujących nie tylko ubezpieczenie zdrowotne i emeryturę, ale i pewność i bezpieczeństwo zatrudnienia. Bo inni mają jeszcze gorzej? Bo tak się zmienił świat i nic na to nie poradzimy? A może wina jest w nas – od dziecka kształconych, że przełożeni mają rację, a tyrania pracy, zysku i przemocy jest immanentną częścią naszego świata? Mona Chollet w swoim błyskotliwym i erudycyjnym eseju usiłuje wyrwać nas z letargu codzienności, abyśmy pokonując tyranię rzeczywistości powrócili do świata marzeń i idei, i czerpiąc zeń zmienili nasze życie i życie wokół.