Hermann Langbein ne se borne pas à relater ses souvenirs ou ceux d'autrui. Il ne se borne pas non plus à retracer l'historique de ce camp de concentration ; il dépeint le comportement des hommes, tous les hommes, qu'ils soient déportés ou gardiens, dans les conditions extrêmes où ils se trouvaient placés, à Auschwitz. Hermann Langbein était sans doute à pouvoir réussir ce travail, qui lui a pris quinze années. D'origine viennoise, il a été interné dans plusieurs camps, dont celui d'Auschwitz, où il exerce les fonctions de secrétaire du médecin-chef de la place, un poste d'observation de choix. Après la libération, ses responsabilités successives dans les organisations d'anciens déportés lui ont permis, mieux que personne, de recueillir tous les témoignages possibles, de consulter tous les documents sur Auschwitz.
Hermann Langbein Livres






This detailed work explores the internal society of the Nazi concentration camps and the types of resistance which inmates brought to bear against their captors. The author, who participated in such resistance himself, deals with the conditions of the camps, as well as tension and cohesion between groups of prisoners. most of the research that went into the book is based on conversations with survivors
Między 20 grudnia 1963 a 20 sierpnia 1965 r. we Frankfurcie nad Menem odbył się proces członków załogi obozu Auschwitz. Wyjątkowość tego postępowania sądowego i jego polityczne znaczenie, daleko wykraczające poza prawniczy cel procesu, polegały na tym, że sąd niemiecki został zobligowany do zbadania jednej z najstraszliwszych zbrodni, która kiedykolwiek została popełniona (na dodatek właśnie przez Niemców). Protokoły z przesłuchań zmuszają, w dużo większym stopniu niż jakakolwiek próba naukowego opracowania, do zastanowienia się nad pytaniem, dlaczego Auschwitz był w ogóle możliwy. Hermann Langbein urodził się w 1912 r. w Wiedniu. W latach 1938–1939 walczył w szeregach Brygad Międzynarodowych w Hiszpanii. W 1939 r. został internowany we Francji, a po jej zajęciu przez Niemców uwięziony w obozie koncentracyjnym Dachau. W 1942 r. SS przeniosło go do obozu Auschwitz. W sierpniu 1944 r. został przeniesiony do KL Neuengamme i tam doczekał wyzwolenia. Po wojnie poświęcił się publicystycznej walce przeciwko zapomnieniu o masowych mordach dokonywanych w narodowosocjalistycznych obozach koncentracyjnych, ich bagatelizowaniu i zakłamywaniu.
Die Zeugnisse aus Auschwitz bieten eine umfassende Dokumentation der Realität im größten nationalsozialistischen Konzentrationslager. Sie schildern das Überleben, die Grausamkeit, Folter und den Widerstand der Überlebenden. Diese Berichte sind ein unverzichtbares Dokument gegen das Vergessen der dunkelsten Kapitel der Geschichte.


