Roma Ligocka Livres

"Récit autobiographique. L'enfance d'une petite fille juive dans un ghetto, son évasion avec sa mère, sa survie durant deux ans à Cracovie, l'épreuve de vingt ans de stalinisme et enfin son passage à l'Ouest.

As a child in German-occupied Poland, Roma Ligocka was known for the bright strawberry-red coat she wore against a tide of gathering darkness. Fifty years later, Roma, an artist living in Germany, attended a screening of Steven Spielberg’s Schindler’s List, and instantly knew that “the girl in the red coat”—the only splash of color in the film—was her. Thus began a harrowing journey into the past, as Roma Ligocka sought to reclaim her life and put together the pieces of a shattered childhood.The result is this remarkable memoir, a fifty-year chronicle of survival and its aftermath. With brutal honesty, Ligocka recollects a childhood at the heart of the flashing black boots, the sudden executions, her mother weeping, her father vanished…then her own harrowing escape and the strange twists of fate that allowed her to live on into the haunted years after the war. Powerful, lyrical, and unique among Holocaust memoirs, The Girl in the Red Coat eloquently explores the power of evil to twist our lives long after we have survived it. It is a story for anyone who has ever known the darkness of an unbearable past—and searched for the courage to move forward into the light.

Sie hat einen Blick für die kleinen Wunder des Lebens: Eine Frau teilt bei einem Unwetter überraschend mit ihr den Schirm; eine §andere schenkt ihr, ehe sie in die U-Bahn steigt, eine Rose. Roma §Ligocka ist diese Frau, und sie erzählt auch von den Verletzungen des Alltags und den Katastrophen ihres Volkes: Im München unserer Tage wird sie auf einer Rolltreppe in einem Befehlston angeherrscht, der sie an unselige Zeiten erinnert. Ein anderes Mal sucht sie in Polen mit Hilfe zweier Mädchen auf einer Blumenwiese den vergessenen Grabstein ihres Urgroßvaters. Dann berichtet sie von ihrem Vetter Salomon, den Jahre vor dem Krieg pöbelnde Gleichaltrige ertrinken ließen.§In kurzen, ganz unterschiedlichen Geschichten vermittelt die mit ihrem literarischen Debüt so erfolgreiche Malerin das bunte Kaleidoskop eines bewegten Lebens: als Frau, als Jüdin, als Künstlerin, als Fremde in der großen Stadt. Ob zum Nachdenken anregend oder witzig, ob tief in die Vergangenheit ausgreifend oder aktuell, imm er ist es die Ligocka, die den Leser mit ihrer unnachahmlichen Mischung aus Verstandesschärfe und emotionaler Anteilnahme in den Bann schlägt.§

Poruszająca opowieść o tym, jak wiele siły czerpiemy z rzeczy zwykłych i prostych uczuć, ile radości daje nam nasza codzienność ale także o tym, jak to wszystko może szybko zostać nam odebrane. Roma Ligocka, autorka bestsellerowych książek, wraca do historii swojej rodziny i świata, który zaginął. Wraca jednak w niezwykły i niekonwencjonalny sposób. Rok 1938. Anna Abrahamer zajmuje się domem, ogrodem, wyczekuje narodzin swojej wnuczki Romy. Latem wyrusza w pierwszą w życiu podróż na Lazurowe Wybrzeże. Jeszcze cieszy się codziennością, urokami świata, jeszcze wierzy w przyszłość swoją i swoich bliskich. Jednocześnie czuje już narastającą wokół niepewność, zbliżającą się katastrofę Rok 2020. Roma Ligocka, wnuczka Anny, wyrusza w podróż do Nicei. Zamierza wrócić do opowieści o swojej rodzinie, dopisać do niej ostatnie karty. Chce pójść śladami babci, napisać za nią pamiętnik, przywrócić czas, który przeminął, piękny, tajemniczy, przedwojenny Tam właśnie, w Nicei, zaskakuje ją pandemia i nagle jej los i losy Anny Abrahamer w zdumiewający i nieoczekiwany sposób splatają się ze sobą. Autorka zabiera nas w przeszłość, do roku 1938. To tu, w Krakowie, spokojnie i szczęśliwie żyje jej żydowska rodzina, a ona sama właśnie przychodzi na świat. Roma Ligocka całe życie nosiła w sobie wyobrażenie domu pełnego ciepła, zapachu smakowitych potraw i ciast, domu, którego sama nie miała... Teraz pokazuje nam jego urok, pokazuje krakowskie ulice i ogrody, zapomniane zwyczaje, modę, kolory czasów minionych. Ale autorka nie odwraca też wzroku od teraźniejszości, od naszego codziennego wysiłku, i konieczności radzenia sobie z nią. Powieść niosąca przesłanie: jesteśmy, dopóki pamiętamy, a najważniejsze, co mamy, jest teraz.

Roma Ligocka erzählt in kurzen, vielfältigen Geschichten von den kleinen Wundern und Verletzungen des Lebens. Sie verbindet persönliche Erlebnisse als Frau, Jüdin und Künstlerin mit Erinnerungen an die Vergangenheit und aktuellen Erfahrungen, und zieht den Leser mit ihrer emotionalen Tiefe und Scharfsinnigkeit in den Bann.

Istotnym elementem tej książki jest podróż. Sama się sobie dziwię, ale stale do tego temat wracam. Na pewno nie jestem typowym podróżnikiem ani tym bardziej turystą – ja po prostu wciąż szukam najlepszego miejsca – nie, nie po to żeby "odnaleźć siebie", bo nigdy się nie zgubiłam – ale żeby odnaleźć takie miejsce, gdzie będę mogła ze sobą wytrzymać.Roma Ligocka