Praca ta to postulat filozoficzny o moralnym prymacie prawników, którzy - z racji swego zawodu - decydując niejednokrotnie o najwyższych wartościach (życiu, zdrowiu, wolności, godności, bezpieczeństwie, dobrobycie) sami powinni wyróżniać się najwyższą moralnością, pozostaje niestety w sferze ideologii utopijnych. Autor pragnie poruszyć choć niektóre prawnicze umysły, uczucia i sumienia - przy pomocy wybranych myśli, norm i rycin, by ożywić otępiałą nierzadko wrażliwość moralną prawników.
Treść podręcznika obejmuje myśl polityczną XIX i XX wieku. W opracowaniu autor dąży do ukazania możliwie najszerszego spektrum zróżnicowania współczesnej myśli politycznej. Każdy z rozdziałów pracy stanowi odrębną całość dla możliwie najlepszego podkreślenia treści. Książka została tak skonstruowana, by można było łatwo porównać poszczególne elementy omawianych doktryn (m.in. liberalizmu, konserwatyzmu, komunizmu, rasizmu, faszyzmu, pacyfizmu, katolicyzmu, feminizmu, socjalizmu, populizmu i in.). Autor stara się przy tym zachować rozsądne proporcje między niezbędną charakterystyką warstwy historycznej a charakterystyka ich warstwy współczesnej.
Założenia teoretyczne komparatystyki prawniczej Kształtowanie się komparatystyki prawniczej Zakresy przedmiotu komparatystyki prawniczej O metodach komparatystyki prawniczej Komparatystyka głównych kultur świata, edukacji prawniczej, zawodów prawniczych Podstawowe funkcje komparatystyki prawniczej
Roman Tokarczyk jest profesorem zwyczajnym, prawnikiem i filozofem, specjalistą z zakresu historii doktryn politycznych i prawnych, filozofii prawa, etyki prawniczej, komparatystyki prawniczej, kultur prawnych i prawa amerykańskiego. Rozwija nowy nurt prawoznawstwa – biojurysprudencję. Jest autorem wielu często wznawianych prac, publikowanych w kraju i za granicą, a wśród nich książek: Współczesne doktryny polityczne (1971, wyd. XV 2008), Etyka prawnicza (1994, wyd. IV 2009), Komparatystyka prawnicza (1989, wyd. IX 2008), Współczesne kultury prawne (2000, wyd. VII 2008), Prawo amerykańskie (1996, wyd. X 2009), Prawa narodzin, życia i śmierci (1984, wyd. IX 2009), Biojurysprudencja. Podstawy prawa dla XXI wieku (2008), Biojurisproudence. Foundations of Law for the Twenty-First Century (2008), Antologia anegdoty akademickiej (2006, wyd. II 2009). Opublikował również źródłowe (także wznawiane) monografie swoich rodzinnych miejscowości – Gródek i Turobin. Od roku 1979 jest założycielem i kierownikiem Katedry na Wydziale Prawa i Administracji UMCS w Lublinie, a od roku 2006 również kierownikiem Katedry Prawa w Wyższej Szkole Zarządzania i Administracji w Zamościu. Przez kilka lat wykładał w Wyższej Szkole Handlowej w Radomiu, w latach 1996–2000 był dziekanem Wydziału Prawa i Ekonomii Studium Generale Sandomiriense. Wielokrotny stypendysta, wykładowca i visiting professor uczelni amerykańskich, włoskich, austriackich, niemieckich, francuskich, hiszpańskich, fińskich, islandzkich, duńskich, izraelskich i południowoamerykańskich. Czynny uczestnik krajowych, międzynarodowych i światowych konferencji i kongresów naukowych. Przez studentów obdarzony tytułem honorowym Homo Didacticus. Był wybrany przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej na sędziego Trybunału Stanu, a przez mieszkańców Lublina na radnego Miejskiej Rady w Lublinie. Przez kilkanaście lat sprawował funkcję pełnomocnika do spraw współpracy UMCS z Wyższą Szkołą Lotniczą w Lublinie. Opracowuje opinie z zakresu prawa amerykańskiego na potrzeby parlamentu, sądów i administracji.
Obecnie, głównie dzięki szybkiemu wzrostowi liczby badaczy i zwiększającej się łatwości publikowania prac, literatura naukowa mnoży się wręcz lawinowo. Dotyczy to również literatury naukowej z zakresu bioetyki, z którą powiązane są dość ściśle opracowania przedmiotu biojurysprudencji. Interesujące dane tego rodzaju podaje zespół współautorski wspomnianej wcześniej Bibliography of Bioethics w tomie 35. z 2009 roku. Bibliography obejmuje tylko część ogółu publikacji z zakresu bioetyki w świecie, głównie w języku angielskim, a mimo to ich liczba jest bardzo duża i wzrasta szybko z każdym rokiem. Oto, dla przykładu, liczby z ostatnich kilku lat: 2006 rok – 676; 2007 rok – 2162; 2008 rok – 4229. W początkach 2012 roku, dość duży, wieloosobowy zespół badaczy opracowujący Bibliography nie zdołał jeszcze ogarnąć liczby publikacji z 2009 roku. W obecnych czasach, w większości dyscyplin naukowych, do których należy również bioetyka, żaden pojedynczy badacz, a nawet zespół badaczy, nie są w stanie poznać całej opublikowanej literatury naukowej dotyczącej jego dyscypliny. Uwaga ta nie dotyczy jednak względnie młodego nurtu myśli jakim jest jeszcze biojurysprudencja. Możliwość poznawania niemal wszystkich publikacji dotyczących biojurysprudencji oczywiście ułatwia formułowanie wynikających z nich wniosków. Główny wniosek odnosi się do uzasadnionej potrzeby przechodzenia od przestarzałego już prawa do tworzenia i stosowania bioprawa opartego na teoretycznych podstawach biojurysprudencji. Tworzone i stosowane bioprawo krajowe, międzynarodowe i globalne dotyczy głównie, jak dotychczas, sfery życia cielesnego człowieka, życia zwierząt i życia przyrody. W nieodległej przyszłości należy oczekiwać niezbędnego rozszerzenia pól bioprawa na sfery życia duchowego człowieka i różne sfery życia społecznego.