Mirko Kovač a été célébré pour sa profonde capacité à capturer les complexités de l'existence humaine et les turbulences historiques à travers un style profondément évocateur et poétique. Sa prose explore fréquemment des thèmes tels que l'identité, la mémoire et la quête de sens en des temps troublés. Kovač a magistralement mêlé réalisme et éléments d'absurdité et de mélancolie, créant des œuvres qui résonnent avec des questions existentielles. Sa contribution littéraire réside dans sa perspective unique sur l'expérience des Balkans et les dilemmes humains universels.
Európska hniloba je svojským umeleckým vyznaním, akousi ars poetikou gurmána života, zástancu všetkého ľudského v čoraz nehumánnejšom svete. Kĺbi v sebe životnú múdrosť, esenciu viacgeneračných skúseností a originálny postoj k svetu. Čitateľa priam strhne vášnivý i osobne zaujatý spôsob rozprávania, presvedčivá argumentácia i špecifické spájanie etiky s estetikou.
Mjesto zbivanja ovog romana je istočna Hercegovina, a vrijeme obuhvaćeno je prije, za i neposredno poslije II. svjetskog rata. Akteri su članovi dvaju naraštaja jedne obitelji. Taj je roman jedno od ključnih autorovih djela, objavljen 1978. godine.Roman "Vrata od utrobe" najnagrađivaniji je roman Mirka Kovača, ovjenčan "NIN-ovom nagradom" – najuglednijom nagradom za roman na južnoslavenskim prostorima 1978. i "Nagradom Željezare Sisak" 1979. godine. Bio je najčitanija knjiga 1980., a u izboru najuglednijih intelektualaca u časopisu Dani "Vrata od utrobe" proglašena su najboljim romanom dvadesetoga stoljeća, odmah nakon romana Meše Selimovića "Derviš i smrt", te "Travničke kronike" Ive Andrića.
Od pierwszej powieści, Gubilište (Miejsce kaźni), pisząc wspaniałe opowiadania, powieści i dramaty, scenariusze i eseje, Kovač udowadnia, że jest pisarzem utalentowanym, jednym z najbardziej utalentowanych z byłej Jugosławii. Nowa powieść Mirka Kovača Miasto w lustrze otrzymała wszystkie najważniejsze nagrody w krajach języka serbskiego i chorwackiego. To po prostu doskonale opowiedziana historia o dorastaniu, historia rodzinna, wszyscy mamy takie, w której nagle centralną postacią okazuje się ojciec, a także realne i wyobrażone miasto – w tym wypadku Dubrownik – marzenie, do którego nie da się dotrzeć czy dorosnąć. Mirko Kovač należy do grona intelektualistów – niestety, pozostaje w mniejszości – którzy przeciwstawiają się złej polityce i złej literaturze, jego słowo ma wielką wagę, bo zawsze miało ostrość, trafiało w punkt, a on sam nie uginał się przed tymi, którzy chcieliby nam zamknąć usta. Zdobył sobie szacunek, bo zawsze był konsekwentny, nie zmieniał przekonań. Za nim stoją jego książki. A Miasto w lustrze to górne rejestry. Filip DAVID
Krystaliczną sieć opublikowało w 1995 roku w Sarajewie wydawnictwo Bosanska knjiga, jako „znak solidarności z wszystkimi ofiarami wojen w Sarajewie i innych miejscach świata”. To mądra powieść o życiu i Belgradzie lat 60, pisana z perspektywy młodego człowieka walczącego o zachowanie swojej twarzy. Wyjaśnia bardzo dużo z tego, co się później w Jugosławii stało. Z każdą nową książką Mirko Kovač potwierdza swoją dojrzałość pisarską, jednak to jego powieśćKrystaliczna sieć – napisana z kryształową jasnością i przejmującą prostotą, melancholijna i sentymentalna, czuła i okrutna, niewinna i cyniczna – ukazuje pełny wymiar jego talentu. Filip David W powieści występują też osoby żyjące, postaci z realnego życia, niektóre odrobinę zmienione, inne noszą prawdziwe nazwiska. O moich kompanach oraz towarzyszach podróży wspomniałem tylko mimochodem i naprawdę tego żałuję, zwłaszcza że nie byliśmy jedynie zbieraczami staroci myszkującymi po strychach, pośrednikami, złodziejaszkami czy też po prostu kolekcjonerami, ale czymś więcej - szczególnym bractwem, zakonem wtajemniczonych, pasjonatów. Chętnie o nich myślę i dedykuję im te strony. To moje bractwo. Mirko Kovac
Mirko Kovac erzählt in ›Die Stadt im Spiegel‹ von der Sehnsucht in einer Familienchronik im Mittelmeerraum und Balkan. Ein Schriftsteller reflektiert seine Kindheit, während Sagen und Mythen seine Familie begleiten. Der Roman thematisiert die Kämpfe und Sehnsüchte über Generationen hinweg und ist eine Hymne an Familie und Herkunft.
S úzkostnou zběsilostí vypráví hlavní postava románu, pomatený Anton Biriš, krutou a zároveň groteskní historii rodu Birišových na malém hercegovinském městečku. Chmurné vizi jsou promyšleně podřízeny všechny umělecké prostředky. Prolínání časových rovin, života a jeho součásti -smrti, vytváří zážitek životní kontinuity a věčného toku času, postava krásné Elidy je symbolem lidské touhy po kráse i přitažlivosti neřesti. Autorovi získal tento román pevné místo u literární kritiky a u náročných čtenářů doma i v zahraničí.
