Le Pré-printemps.
- 306pages
- 11 heures de lecture
Cezary, jeune Polonais d'un État fantôme, voit sa vie transformée par la Grande Guerre et la Révolution bolchevique, entamant un voyage vers la reconstruction de son âme et de son pays.
Stefan Żeromski est un romancier et dramaturge polonais, souvent qualifié de « conscience de la littérature polonaise ». Ses œuvres explorent en profondeur les thèmes de l'identité nationale, de l'injustice sociale et des dilemmes moraux dans des contextes historiques tumultueux. Żeromski dépeint avec maestria la profondeur psychologique de ses personnages et leurs luttes intérieures, souvent situées dans le paysage dramatique de la Pologne des XIXe et XXe siècles. Son style distinctif mêle une prose lyrique à une analyse pénétrante, offrant aux lecteurs une expérience intensément émotionnelle et intellectuelle.






Cezary, jeune Polonais d'un État fantôme, voit sa vie transformée par la Grande Guerre et la Révolution bolchevique, entamant un voyage vers la reconstruction de son âme et de son pays.
Třídílný román z konce 18. a počátku 19. století, z období vzniku polských legií v Napoleonské armádě.
V striedajúcich sa dramatických a lyrických obrazoch ukazuje tento román širokú panorámu poľského života na prelome 18. a 19. storočia po tragickom páde štátu a prvé pokusy znovunadobudnúť nezávislosť, ktoré v čase napoleonských vojen vychádzali z kruhov tzv. šľachtických revolucionárov
Doktor Tomasz Judym po zakończonej praktyce lekarskiej w Paryżu powraca do Warszawy. Ze smutkiem stwierdza, że nie ma szans na poprawienie losu ludzi z nizin społecznych, ludzi, z których i on pochodzi. Ani posada lekarza w ekskluzywnym uzdrowisku w Cisach, ani miłość do Joasi Podborskiej nie są w stanie zagłuszyć jego poczucia winy wobec najuboższych.
Dzieje grzechu to dramatyczna historia młodej dziewczyny z dobrego domu, która pod wpływem miłości łamie wszystkie wpojone jej zasady. Główna bohaterka, Ewa, zakochuje się w wynajmującym pokój w domu jej matki, Łukaszu. Okazuje się jednak, że mężczyzna jest żonaty i nie mogąc uzyskać rozwodu – zostawia dziewczynę. Ona mimo wszystko postanawia go odnaleźć… Dzieje grzechu od razu wywołały sprzeczne oceny. Krytyka zaskoczona tematyką utworu dopatrywała się dewiacji znakomitego talentu, podejrzewano pisarza o erotomanię lub histerię, uważano, że utwór jest pozbawiony sensu i idei. Wszystkie te reakcje wywołało pierwsze tak odważne w polskiej literaturze ukazanie tematyki seksualnej. Warto przekonać się, co było przyczyną tak skrajnych emocji.
Dzieje grzechu to dramatyczna historia młodej dziewczyny z dobrego domu, która pod wpływem miłości łamie wszystkie wpojone jej zasady. Główna bohaterka, Ewa, zakochuje się w wynajmującym pokój w domu jej matki, Łukaszu. Okazuje się jednak, że mężczyzna jest żonaty i nie mogąc uzyskać rozwodu – zostawia dziewczynę. Ona mimo wszystko postanawia go odnaleźć… Dzieje grzechu od razu wywołały sprzeczne oceny. Krytyka zaskoczona tematyką utworu dopatrywała się dewiacji znakomitego talentu, podejrzewano pisarza o erotomanię lub histerię, uważano, że utwór jest pozbawiony sensu i idei. Wszystkie te reakcje wywołało pierwsze tak odważne w polskiej literaturze ukazanie tematyki seksualnej. Warto przekonać się, co było przyczyną tak skrajnych emocji.
Soubor povídek významného polského spisovatele, pokračovatele Stanislawa Przybyszewského.
Głównym bohaterem Przedwiośnia Stefana Żeromskiego jest Cezary Baryka. Powieść to historia dojrzewania młodzieńca i dorastania do pierwszych, dorosłych wyborów, ale też opowieść o kraju, który po wielu latach zaborów odradza się i w którym budzi się niepodległościowy entuzjazm. Tytuł utworu ma wymowę metaforyczną: przedwiośnie bowiem to okres, w którym mimo chłodów i zalegającego śniegu przyroda budzi się do życia i widoczne już są pierwsze oznaki wiosny. Tak też w książce, po okresie odrętwienia, Baryka budzi się duchowo, spostrzega błędy swojego wcześniejszego postępowania i w końcu staje się świadomym Polakiem. Stefan Żeromski (1864-1925) polski prozaik, publicysta, dramaturg zwany sumieniem polskiej literatury; autor m.in. Ludzi bezdomnych (1900), Wiatru od morza (1922), Syzyfowych prac (1897) i Popiołów (1904).
Sociálny román, klasické dielo poľskej literatúry. Odohráva sa vo Varšave, Paríži, prepychových kúpeľoch aj sliezskych baniach a jeho hrdinom je židovský lekár, predstaviteľ pokrokovej inteligencie. Sám vyšiel z úbohých pomerov a dosiahnuc vyššieho stupňa na spoločenskom rebríčku, začnebojovať o odstránenie najkrikľavejších chýb spoločnosti vedený vierou vo vyššie poslanie lekárstva, ktoré skôr či neskôr "bude určovať životné dráhy ľudovým masám, povznesie ich a obrodí svet".
Paweł Obarecki to młody lekarz, który przed szesciu laty rozpoczął praktykę w prowincjonalnym Obrzydłówku. Początkowo świeżo upieczony doktor jest pełen zapału - walczy z przesądami, uczy zasad higieny, leczy za darmo. Jednak jego praca nie przynosi rezultatów, a ludzie odnoszą się do niego z niechęcią. Obarecki popada w rutynę, jego zainteresowania zaczynają ograniczać się do kart, rozmów z gospodynią, wizyt u aptekarza i proboszcza. Pewnego zimowego wieczoru zostaje wezwany do pacjentki, młodej nauczycielki z sąsiedniej wsi. Okazuje się, że ciężko chora na tyfus dziewczyna to Stanisława Bozowska, jego miłość z czasów studenckich...