Chytré „zrcadlo ke zpytování svědomí“, které nás může vyvést z toho, že se zaměřujeme jen na své jednotlivé chyby a přehlížíme, že problém je v základním nasměrování (ať už jde například o pyšnou soběstačnost, nebo naopak o nedospělou závislost na druhých, přehnaný perfekcionismus, bezbřehý idealismus a podobně). Nejde přitom o nějaké naivní blábolení. Autorka má stále před očima člověka svobodného v Kristu, milujícího Boha a bližního. Právě s takovým ideálem poměřuje různé defekty maskované tu za rozumnost, tu za pořádnost, za nadšení nebo za pravdymilovnost.
Benedykt i Scholastyka, Klara z Asyżu, Elżbieta od Trójcy Świętej, Teresa z
Lisieux, Franciszek Salezy – nie posągowi święci, ale opiekunowie i
przyjaciele, którym Isabelle Pretre zawdzięcza pokonanie wielu trudności i
słabości. W czułych rozmowach dziękuje swoim świętym „psychologom” za życiowe
drogowskazy. Wskazuje konkretne wątki, myśli i techniki, które prowadzą ją
każdego dnia, sprawiając, że czuje się, jakby była na kozetce u najlepszych
psychoanalityków. Isabelle Pretre, będąc wykształconym filozofem i
psychologiem, zabiera nas w bardzo osobistą podróż po wątpliwościach swojego
życia i udowadnia, jak wiele nauczyła się od prezentowanych świętych. Nazywa
ich psychologami, chociaż żaden z nich nie posiadał takiego wykształcenia.
Wielokrotnie przekonujemy się, na kartach tej książki, że chociaż nie
posiadali oni tytułu magistra w tej dziedzinie, to byli mistrzami w
rozpoznawaniu zawiłości ludzkiej psychiki. Nie zostaliby nimi bez zawierzenia
Panu. I właśnie to ich zawierzenie, świadomość nieustannej obecności Boga,
Jego miłości oraz potrzeba stanięcia przed sobą w prawdzie są wielokrotnie
lekiem na bolączki współczesnego świata. Nie wiedziałam, że będziecie dla mnie
najlepszymi psychologami na świecie i że pomożecie mi podążać naprzód na
ścieżce wiodącej w górę. Na ścieżce równowagi i na ścieżce duchowości. Nie
przestanę powtarzać, że odkąd was poznałam, wiem, że psychologia i duchowość
są ze sobą powiązane ściślej, niż mogłoby się wydawać. Pomogliście mi na tak
wiele sposobów, moi przyjaciele z góry, poprzez wasze życie, poprzez wasze
pisma, że czuję się w obowiązku o tym zaświadczyć czytamy we wstępie Święci
„psychologowie”. W skrócie: list do świętych w roli psychoanalityków; opowieść
o opiekunach i przyjaciołach, którym Isabelle Pretre zawdzięcza pokonanie
wielu trudności i słabości; czułe rozmowy ze świętymi „psychologami”, którym
autorka dziękuje za życiowe drogowskazy; możliwość poczucia się jak na kozetce
u najlepszych psychoanalityków; książka o świętych, jakiej jeszcze nie było;
książka dla każdego, kto szczerze i odpowiedzialnie podchodzi do swojej
relacji z Bogiem, w szczególności dla psychologów chrześcijańskich oraz
księży, którzy w swojej pracy duszpasterskiej zaczynają wykorzystywać wiedzą
psychologiczną; osobiste świadectwo autorki, ale także forma jej medytacji i
modlitwy; myśl przewodnia – stwierdzenie, że zdrowie psychiczne i świętość to
rzeczywistości bardzo sobie bliskie.
