Through poignant and evocative poetry, Halyna Kruk explores the harrowing realities of war in Ukraine, grappling with themes of mortality and the human spirit's resilience. Her verses depict the stark contrast between innocence and violence, illustrating the confusion and fear that accompany conflict. Translated meticulously by Amelia Glaser and Yulia Ilchuk, this collection serves as a profound emotional guide, urging readers to confront the uncomfortable truths of life and death amidst chaos.
Veřejné angažmá spisovatelů v historii mnohokrát předznamenalo vzedmutí přelomových společenských změn. Role spisovatele jako intelektuála schopného zaznamenat společenské klima doby je těžko zastupitelná: dokáže zachytit dějiny, předvídat budoucnost, dotknout se neviditelného, bavit a učit zároveň a k tomu všemu ještě posloužit jako lakmusový papírek společenských poměrů. Šestice literátů ze šesti evropských zemí se v této knize zamýšlí nad tím, co po pádu železné opony nahradilo spor liberální demokracie a komunismu. Společně s nimi zde hledáme odpovědi na otázky, jakým způsobem se projevuje krize západní civilizace a co ji způsobilo, kam dnes ve sporu o liberální demokracii patří Spojené státy, kam Evropská unie, kam Střední Evropa a zajímá nás třeba i to, zda se náš prostor náhodou nemůže znovu ocitnout pod kontrolou autoritářské mocnosti. Hledáme odpovědi na otázky, na něž neexistuje jednoduchá odpověď, přesto se nám tu nabízí pohled, který je jiný, než jsou obvyklé deklamace politiků.
Trudno oprzeć się wrażeniu, że hasło panta rhei to myśl przewodnia tomiku, w
którym panuje nastrój przemijania wywołany chociażby motywem drogi i podróży.
„Wakacje nad Letą” to poezja metafizyczna, w której poetka rozlicza się z
doczesnością. Ludzka natura każe rzeczom i ludziom przypisywać trwałą
tożsamość, tymczasem autorka przekonuje, że wszystko podlega nieustannym
przemianom i tylko zrywając z tym, co znane, można pozostać autentycznym.
Ostatecznie i tak przychodzi kres, który nieubłaganie rozrywa pozornie
nierozerwalne, dlatego „życie to naprawdę to / co utraciliśmy”. „Gdy nieufność
przeradza się w czułość, a alienacja w empatię, pojawiają się wiersze o tych,
których przez długi czas starałeś się w ogóle nie wspominać – o tych
wszystkich mężczyznach, kobietach i motylach bez imienia, domu i płci, którzy
przez cały czas ukrywali się w twojej pamięci, nie wychodząc na światło
dzienne. Hałka pisze o sobie tak, jak mógłby napisać o niej chyba tylko lekarz
rodzinny – lekko, z dystansem i szczerze, a zatem psychoanaliza zmienia się w
psychodelię z cierpkimi dodatkami drajwu, którego ma pod dostatkiem”. Serhij
Żadan
