Sandro Penna Livres

Widely considered to be among the most important Italian poets of the twentieth century, Sandro Penna was born and raised in Perugia but spent most of his life in Rome. Openly gay, Penna wrote verses celebrating homosexual love with lyrical elegance. His writing alternates between whimsy and melancholia, but it is always full of light.Juggling traditional Italian prosody and subject matter with their gritty urban opposites in taut, highly concentrated poems, Penna’s lyrics revel in love and the eruption of Eros together with the extraordinary that can be found within simple everyday life. There is something ancient in Penna’s poetry, and something Etruscan or Greek about the poems, though the landscape is most often of sensual yet severe, sinuous yet solid, inscrutable, intangible, and languorous, with a Sphinx-like and sun-soaked smile. Penna’s city is eternal—a mythically decadent Rome that brings to mind Paris or Alexandria. And though the echoes resound—from Rimbaud, Verlaine, and Baudelaire to Leopardi, D’Annunzio, and Cavafy—the voice is always undeniably and wonderfully Penna’s own. 

Antologie z básnického díla jednoho z nejvýznamnějších italských lyriků dvacátého století. Sandro Penna je autorem čisté a průzračné poezie, která vyjadřuje obdiv k mládí i k chlapeckému vnímání světa a zároveň v sobě nese i vědomí relativnosti a pomíjivosti života. Zajímavá je i autorova tvůrčí metoda, která nespočívala v komponování ucelených sbírek, ale opírala se o psaní jednotlivých básní, které pak po delším období, trvajícím někdy i několik let, byly shrnuty do širších souborů. Penna se ve svých verších zpovídal ze své bolestné lásky k životu, podbarvenou hlubokou melancholií a zachycující onu "zvláštní radost žít", jež vytryskla ze schopnosti přijímat strasti i slasti lidského údělu. Po formální stránce dával autor přednost zhuštěnému a výrazově úspornému verši, který mnohdy připomínal literární postupy ve starojaponské poezii.

Wiersze zamieszczone w tym tomiku, cechuje piękne brzmienie i precyzyjne znaczenie słów, są głęboko naznaczone odczuciami i emocjami, które wynoszą na wyżyny sens i pragnienie życia. Jeden z najpiękniejszych i najbardziej znaczących wierszy Penny, doskonale aktualny w krytycznych czasach, jakie właśnie przeżywamy, mówi nam, że: życie to pamięć o smutnym przebudzeniu. I właśnie w tej wartości wiersza wyraża się funkcja poezji jako katharsis: dać sygnał do buntu i do nadziei, z odwagą stawić czoło nowym wyzwaniom związanym z lękami i obawami, jakie ogarnęły wszystkie aspekty życia społecznego, włączając w to kreatywność w dziedzinie kultury, doznającej ograniczenia energii twórczych. W wierszach Penny znajdziemy pociechę, gdyż jego słowa porwą nas w wir zachłannych poszukiwań sensu naszego istnienia i odkrywania hedonistycznych energii, które tkwią w każdym z nas. Niewątpliwie w przygnębiającej sytuacji, w jakiej się teraz znajdujemy, poezja skłoni nas do głębszej refleksji, a także pozwoli dostrzec drogę wyjścia w poszukiwaniu szczęścia. Ugo Rufino

„Rimbaud italské poezie“, jeden z nejryzejších italských básníků dvacátého století. Jeho poetické miniatury připomínají skvosty starého orientálního básnictví.