Andrzej Garlicki Livres

„Być zwyciężonym i nie ulec to zwycięstwo, zwyciężyć i spocząć na laurach – to klęska”Józef Piłsudski odbył długą drogę z Zułowa – przez syberyjskie zesłanie, ruch socjalistyczny, Legiony, Magdeburg, Belweder, Sulejówek i znowu Belweder – do królewskich grobów na Wawelu. Był wielką indywidualnością i odcisnął – co niewielu jest dane – swe piętno na kilku dziesięcioleciach dziejów Polski. Był człowiekiem już za życia owianym legendą. Wciąż jest symbolem odrodzenia Polski.Książka Andrzeja Garlickiego jest najlepszą i najpełniejszą biografią marszałka Piłsudskiego. Człowieka, który całe życie poświęcił walce o wolną Ojczyznę. Który nie uznawał kompromisów. Który nie bał się podejmować ryzyka. Bez którego dziś nie byłoby niepodległej Rzeczpospolitej.Andrzej Garlicki (1935-2013) polski historyk i publicysta. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Członek kolegium tygodnika „Kultura”, od 1982 aż do śmierci związany z „Polityką”. Wieloletni profesor na Wydziale Historycznym UW. Głównym tematem jego badań była najnowsza historia Polski.

Przewodnik po warszawskich restauracjach Za stołem Piotra Adamczewskiego i Andrzeja Garlickiego to połączenie rzetelnego przewodnika z błyskotliwą i dowcipną gawędą, praktycznych rad z anegdotami i humorystycznymi dygresjami. Jednym słowem, jest to pozycja dla wszystkim, którzy chcą poznać ofertę warszawskich restauracji przepuszczoną przez profesjonalną wiedzę, czujne oko i... żołądek największych smakoszy w Warszawie.

Podręcznik dla liceów ogólnokształcących, liceów profilowanych i techników, kształcenie w zakresie podstawowym i rozszerzonym.

Historia odrodzenia się państwa polskiego w obliczu klęski i upadku trzech mocarstw zaborczych. Osobiste ambicje kluczowych osób zaangażowanych w tworzenie państwowości polskiej. Opisy bitew, powstań i plebiscytów na ziemiach wchodzących w skład młodej Polski. Historyczna książka do słuchania. Czyta: Henryk Drygalski.

„Władysław Kopaliński w znakomitym Słowniku mitów i tradycji kultury podaje różne znaczenia terminu „mit”. Wśród nich jest opowieść „pozornie relacjonująca wypadki historyczne”. Właśnie to […] staram się pokazać w tej książce. Historyk powinien badać mity, bo można się z ich analizy wiele dowiedzieć o społeczeństwie. Nie może ich jednak tworzyć, bo dopuszcza się nagannej manipulacji” – pisze we wprowadzeniu do Siedmiu mitów Drugiej Rzeczypospolitej prof. Andrzej Garlicki. Złożona sytuacja Polski międzywojennej – struktura narodowościowa z mniejszościami narodowymi, konflikty polsko-ukraińskie, podziały ideowe i polityczne zrodziła wiele mitów i nieprawd historycznych. W książce Siedem mitów II Rzeczypospolitej prof. Garlicki z wieloma z nich stara się rozprawić. Poddaje m.in. analizie kwestię solidarnej współpracy polskich polityków po odzyskaniu niepodległości w 1918 r., powszechny pogląd o nieuciekaniu się w czasach Drugiej Rzeczypospolitej do zabójstw w walce politycznej czy przekonanie o jedności Polaków w obliczu narastającego zagrożenia wojną w 1939 r. Autor uważa bowiem, że dla historyka ważniejsza jest troska o to, jak było naprawdę, niż wpisywanie się w bieżącą politykę historyczną.

Andrzej Garlicki (1935–2013), wybitny historyk i publicysta; profesor Uniwersytetu Warszawskie-go i długoletni redaktor tygodnika „Polityka”. Zajmował się historią XX wieku, w szczególności dziejami II Rzeczypospolitej. Opublikował kilkaset artykułów i kilkanaście książek, wśród nich obszerną, źródłową biografię Józefa Piłsudskiego (1988), U źródeł obozu belwederskiego (1978), Rycerze Okrągłego Stołu (2004), Piękne lata trzydzieste (2008). Opracował naukowo wiele tomów wydawnictw źródłowych (pamiętniki, dzienniki, dokumenty oficjalne). Jego prace były tłumaczone na wiele języków obcych, a podręcznik Historia 1939–2001. Polska i świat został opublikowany nawet w Japonii (2005). Ta książka łamie reguły gatunku. Autor nie omawia wydarzeń punkt po punkcie. Wykład historii XIX i XX wieku w wydaniu Andrzeja Garlickiego jest pasjonującą narracją, splatającą historię Polski z historią powszechną. Są w niej wszelkie niezbędne daty i wydarzenia, wielcy ludzie i wielkie bitwy. Najważniejsze jest jednak ukazanie procesu dziejowego w całej jego złożoności. Nie oznacza to lekceważenia szczegółu, zwłaszcza gdy służy on przedstawianiu wielorakich uwarunkowań działań historycznych postaci i potrzebie starannego wyważania ich ocen. Prezentowana książka wolna jest od uproszczeń i nie jest podporządkowana doraźnej polityce historycznej. A przy tym czyta się ją jak powieść.