Bogusław Czechowicz Livres

Kniha se zaměřuje na prvních 110 let existence Koruny Království českého, kterou založil římský král Karel IV. v roce 1348 za účelem integrace nově získaných území, zejména Slezska, s pražským politickým centrem. Analyzuje politické a kulturní vlivy Čech na Slezsko a dopady připojení Slezska k ambiciózní Vratislavi, bohatému biskupství a řadě knížat, na samotné Čechy a Moravu. Z české perspektivy a naopak se nahlíží na slezskou problematiku, což přináší nový pohled, odlišný od tradičního pražského narativu. Význam Vratislavi v českém státě během vlády Lucemburků, zejména za Zikmunda Lucemburského, je zde podrobně zkoumán, přičemž se ukazuje rostoucí rivalita mezi Vratislaví a Prahou. Tato rivalita se vyostřila v 15. století jako důsledek Zikmundovy politiky. Smrt Ladislava Pohrobka v roce 1457 přerušila legitimní nástupnictví na českém trůně, a s volbou krále Jiřího v roce 1458 se cesty Prahy a Vratislavi definitivně rozdělily. Koruna česká však nadále existovala, pod vedením dvou českých králů (Jiřího a Matyáše). Kniha se snaží objasnit, jak a proč k této zvláštní situaci došlo.

V roce 2021 uplynulo 500 let od smrti opavsko-ratibořského vévody Valentina Hrbatého, a tedy od vymření vedlejší větve královské dynastie Přemyslovců po meči. Zatímco první tři generace vévodů z tohoto rodu jsou velmi dobře známé, ty následující unikají vědeckým studiím a zatím nezaujímají právoplatné místo v širším povědomí. Jejich politický význam sice od druhé poloviny 15. století klesal, řada z nich se ale nadále účastnila politického života v zemích České koruny, zejména ve Slezsku i v rámci církevních struktur i mimo tyto oblasti. Příslušníci těchto posledních generací po sobě zanechali mnoho stop, a to jak v písemných pramenech, tak v oblasti reprezentace moci v podobě hradů, kostelů či náhrobků. Edice Opavská historická sympozia/Svazek 2

Ziemie pogranicza, w jakim zakątku globu by się nie znajdowały, zawsze cechuje zawiłość losów, złożoność historii, a ta właśnie staje się polem wielu manipulacji, jednostronnych, wręcz stronniczych spojrzeń i analiz historycznych już na pierwszy rzut oka dających się odczytać jako dzieła na zamówienie. Nie inaczej jest ze Śląskiem, który dla Polaków jest polski, dla Niemców niemiecki, a dla Czechów czeski. A jaki jest, był naprawdę? Migotanie przeszłości prezentuje podejście łamiące stereotypy, którymi przez dziesięciolecia (a może i wieki) przesiąkła nauka. Profesor Bogusław Czechowicz bezkompromisowo rozprawia się z mitologizowaniem i wybiórczym, upatriotycznionym doborem lub interpretacją faktów jako metodą poznania (?) historii i budowania na jej kanwie fałszywego, ale politycznie poprawnego obrazu dziejów. Wręcz punktuje liczne błędy i nadużycia, nierzadko jeszcze przesiąknięte duchem epoki (czy minionej?), w której to ideologia stała ponad nauką. Oprócz Ślązaków co zrozumiałe - do Śląska przyznają się co najmniej trzy inne nacje, każda wytaczająca argumenty dla siebie wygodne. Nowe, może wręcz nowatorskie, spojrzenie autora obnaża słabości tych argumentów - niczym konserwator obrazów czy zabytków odkrywa ukryte warstwy, dogłębnie i kontekstowo analizując budowle i dzieła sztuki z czasów, które obejmuje ta praca, czyli późnego średniowiecza. Wszystko to zostało spisane ze swadą i pasją oraz poparte bogatą dokumentacją fotograficzną i źródłową.