Juan Villoro Livres

Thirteen-year-old Juan is sent to spend summer break with his odd Uncle Tito who lives in a huge, mysterious library.

What was the greatest goal of all time? Why do the Hungarians have a more philosophical sense of defeat than the Mexicans? Do the dead play soccer? On a planet where FIFA has more members than the United Nations, Juan Villoro's examination of soccer and its 3.5 billion-person fandom has stakes beyond those of such playful questions. Soccer is more than just a game; it is a catalyst for panglobal unity and even, Villoro suggests, the "recovery of childhood."

At once intimate and wide-ranging, and as enthralling, surprising, and vivid as the place itself, this is a uniquely eye-opening tour of one of the great metropolises of the world, and its largest Spanish-speaking city. Horizontal Vertigo: The title refers to the fear of ever-impending earthquakes that led Mexicans to build their capital city outward rather than upward. With the perspicacity of a keenly observant flaneur, Juan Villoro wanders through Mexico City seemingly without a plan, describing people, places, and things while brilliantly drawing connections among them. In so doing he reveals, in all its multitudinous glory, the vicissitudes and triumphs of the city ’s cultural, political, and social history: from indigenous antiquity to the Aztec period, from the Spanish conquest to Mexico City today—one of the world’s leading cultural and financial centers. In this deeply iconoclastic book, Villoro organizes his text around a recurring series of topics: “Living in the City,” “City Characters,” “Shocks,” “Crossings,” and “Ceremonies.” What he achieves, miraculously, is a stunning, intriguingly coherent meditation on Mexico City’s genius loci, its spirit of place.

Dos temas articulan la sugerente trama de El disparo de argón: la mirada y la ciudad. Un espacio les sirve de vínculo: la clínica de ojos del doctor Suárez. El edificio levantado por Suárez pretende servir a la vista y a la vi-sión, a la salud. Pero este ideal ocurre en un México donde el tráfico de órganos es una variante de la econo-mía informal. Suárez no puede ser localizado; el gran profeta de la vista se ha vuelto invisible. Su discípulo Fernando Balmes debe buscar el hilo que lleve al maes-tro. Todo lo que pasa por sus ojos se somete al rigor del oftalmólogo hasta que algo nubla su horizonte: una mujer altera el cristal con que mira el mundo y una tra-ma de sombras lo adentra en un país donde la urgencia no es curar los ojos sino venderlos.

Miasto, które żyje na milion różnych sposobów Tętniące życiem Miasto Meksyk to chaotyczna mieszanka ludzi, miejsc i rzeczy. Juan Villoro patrzy na nie z czułością jego wieloletniego mieszkańca, ale nie bezkrytycznie. Wędrując, pozornie bez planu, przygląda się z bliska absurdom miejskiej biurokracji, labiryntom ulic, walkom zapaśniczym czy świątyniom przodków. Innym razem z dystansem obserwuje społeczny, kulturalny i polityczny obraz stolicy, by zrozumieć jej wyjątkowość. Barwnie opowiada o historii: od starożytności po okres panowania Azteków, od podboju Hiszpanii po rozwój dzisiejszego, ciągle rozbudowującego się megalopolis. Miasta, które aspiruje do tego, by wchłonąć cały kraj. Autor tworzy kalejdoskop pełen smaków, kolorów, dźwięków, zapachów i wspomnień. Napisany z ironią i poczuciem humoru, osobisty reportaż Villora pozwala nam zanurzyć się w tym przyprawiającym o zawrót głowy mieście. Miasto Meksyk to istny kosmos – te słowa brzmią jak wytarty slogan, ale to naprawdę niesamowicie złożone miejsce, w którym nakładają się na siebie różne czasy i przestrzenie. Jeśli się tam zapuszczać, to tylko z takim przewodnikiem, jak Juan Villoro, który dzięki literackiej smykałce i reporterskiemu instynktowi poprowadzi nas przez najróżniejsze warstwy i wymiary swojego miasta, fascynującego niezależnie od tego, czy wybieramy się doń fizycznie, czy nasza przygoda ograniczy się do stron książki. Tomasz Pindel Kiedyś największe miasto świata, megalopolis zbudowane na ruinach stolicy Meszików – Miasto Meksyk jest jak Frankenstein, pozszywane z różnych epok, tożsamości i tragedii, z nawoływań sprzedawców tamales i kupców starych materaców, dźwięku rozstrojonych katarynek i syren ostrzegających przed trzęsieniami ziemi. To potwór, do którego miłość jest trudna, lecz zarazem nie da się go nie kochać. Błyskotliwa i erudycyjna opowieść Villora to najczulsze love story. Książka, o której marzy każde miasto. Ola Synowiec, autorka Dzieci Szóstego Słońca Książka Juana Villora to portret meksykańskiej stolicy, „miasta na skraju załamania nerwowego”, którego nie sposób w pełni zrozumieć. Z dużą dawką inteligentnego humoru i celnych obserwacji autor zabiera nas na spacer po miejscach, do których niekoniecznie chcą trafić sami Meksykanie. Stylem dorównuje Octaviowi Pazowi, a forma jest ukłonem w stronę Gry w klasy Julia Cortázara. Iwona Klemczak, autorka bloga „Meksyk po polsku” Jeden z najsłynniejszych współczesnych pisarzy meksykańskich oferuje pełną uczuć eksplorację stolicy kraju. Nie boi się tematów biedy, klasy i płci. Villoro stworzył fascynujący, a często zabawny obraz miasta. „New Yorker”

Hubo un tiempo en que las playas eran un sitio de descanso. en la época del turismo extremo los viajeros necesitan otras emociones. el ex-rockero Mario Müller descubre una visionaria posibilidad en el Caribe: los placeres del miedo. Y a orillas de un inme

A Cuba, voila quatre-vingt-quatre jours que le vieux Santiago rentre bredouille de la peche, ses filets désespérément vides. La chance l'a déserté depuis longtemps. A l'aube du quatre-vingt-cinquieme jour, son jeune ami Manolin lui fournit deux belles sardines fraîches pour appâter le poisson, et lui souhaite bonne chance en le regardant s'éloigner a bord de son petit bateau. Aujourd'hui, Santiago sent que la fortune lui revient. Et en effet, un poisson vient mordre a l'hameçon. C'est un marlin magnifique et gigantesque. Débute alors le plus âpre des duels. Combat de l'homme et de la nature, roman du courage et de l'espoir, Le vieil homme et la mer est un des plus grands livres de la littérature américaine.

Esta colección de reportajes, publicados previamente en la revista The New Yorker y compilados expresamente para Anagrama, reúne personajes y paisajes políticos de España y Latinoamérica. Por estas páginas desfilan el rey Juan Carlos en la España de los bandazos, Augusto Pinochet antes del juez Baltasar Garzón, un espectacular Hugo Chávez en una Venezuela de contrastes, el decrépito Fidel Castro en una Cuba sin salida satisfactoria para nadie, García Márquez de genial conspirador en el polvorín colombiano, los restos de Federico García Lorca en un tira y afloja entre lo político y lo sentimental, y el paisaje de las favelas brasileñas, donde florece la extraña mística del delito. Aunando la tradición de la semblanza crítica fundada por los clásicos grecolatinos y el periodismo en directo en la línea de John Reed y George Orwell, Anderson pinta retratos que se caracterizan por la agudeza política de los comentarios, el hábil trazado de los contextos, la atención por el detalle iluminador y la concepción literaria del discurso periodístico. «Un periodista comprometido con la gente y con la reaidad. Sus reportajes en el New Yorker cubren las más diversas zonas del sufrimiento humano» (Juan Cruz, El País).