Philippe Nemo unternimmt in diesem Buch mit Hilfe einer geschichtlichen Untersuchung den Versuch, den Begriff des „Westens“ systematisch herzuleiten. Er betrachtet die abendländische Kultur dabei weder als ein Produkt des Zufalls noch der Zwangsläufigkeit, sondern erkennt in ihr vielmehr eine umfassende Aufbauleistung des Geistes, die von fünf Schlüsselmomenten strukturiert wird: die Erfindung der Polis und der Wissenschaft durch die Griechen, die Erfindung des Privatrechts und des Humanismus durch Rom, die ethische und eschatologische Prophezeiung der Bibel, die „päpstliche Revolution“ des elften bis dreizehnten Jahrhunderts und schließlich alles, was man gemeinhin als die großen demokratischen Revolutionen der Neuzeit bezeichnet.
Hudební cesta je osobním vyznáním současného francouzského filozofa Philippa Nema o hudbě jako o jedné z nejpodstatnějších složek lidského života.
V první části popisuje svou vlastní cestu s hudbou od dětství až po dospělost, a na mnoha různých příkladech dokazuje své tvrzení, že s osobním zráním vyzrává i hudební vkus posluchače. Druhá část knihy nabízí teoretické zamyšlení nad hudbou jako zvláštním jazykem – Nemo tvrdí, že hudba sama o sobě má přinejmenším stejnou vyjadřovací schopnost jako řeč a že patří k nejvyšším projevům lidského myšlení. Svět bez hudby by podle něj byl bezduchý.
Brilantní esej Co je Západ? se pokouší podnětně i provokativně vyjádřit, v čem spočívá specifičnost historického vývoje západního světa. Autor v této souvislosti poukazuje na pět evropských „vynálezů", kterými jsou: 1. antická řecká obec spojená se svobodou občana, která je zajištěna zákonem a podporována objevem vědy a školy; 2. právně zajištěné soukromé vlastnictví a humanismus antického Říma; 3. etická a eschatologická revoluce způsobená Biblí; 4. tzv. papežská revoluce, jež umožnila první skutečnou syntézu „Athén", „Říma" a „Jeruzaléma"; 5. novověká liberální demokracie a pluralismus, které umožnily rozvoj západní vědy, politiky a ekonomie.
'Co to jest Zachód?' [Czym jest Zachód?] to niewielka objętościowo, żywo i
przystępnie napisana rozprawka, w której autor zastanawia się, jakie czynniki
historyczne, polityczne, filozoficzne, religijne, naukowe i techniczne
zadecydowały o kulturalnej tożsamości i niewątpliwej odrębności Zachodu, do
którego zalicza kraje Europy Zachodniej (z pewnymi zastrzeżeniami również
Europy Środkowej) i państwo Izrael oraz Ameryki Północnej. Kultura zachodnia,
według Philippe'a Nemo, nie jest rezultatem oddziaływania anonimowych
dziejowych konieczności czy skutkiem przypadkowych koincydencji, lecz złożonym
wytworem duchowym, o którego wykrystalizowaniu się zadecydowało pięć
kluczowych zjawisk w dziejach: wynalezienie przez starożytnych Greków polis,
'miasta-państwa', a także nauki; stworzenie przez Rzymian prawa chroniącego
jednostkę oraz idei humanizmu; oddziaływanie religii judeochrześcijańskich, co
oznaczało ugruntowanie i rozwinięcie zawartych w Biblii idei moralnych i
eschatologicznych; wprowadzenie w XI-XIII wieku przez Kościół reform prawa
kanonicznego i prawa w ogóle ('rewolucja papieska'); wreszcie - powstanie
demokracji liberalnych. Tych pięć 'skoków' w rozwoju Zachodu zadecydowało -
niczym mutacje w ewolucji biologicznej - o specyfice cywilizacji zachodniej.
Nieuwzględnienie owej specyfiki przez najrozmaitsze współczesne programy i
koncepcje 'multikulturalizmu' czy 'metysażu kulturalnego' skazuje je na fałsz,
a odwołujące sie do nich działania polityczno-kulturowe - na klęskę. Pod
koniec swych rozważań autor próbuje, bardzo ostrożnie i z licznymi
zastrzeżeniami, zarysować projekt działań na rzecz stworzenia formacji
polityczno-kulturalnej zakorzenionej w tradycji, a jednocześnie otwartej na
aktualne wyzwania. Stanowisko przez niego prezentowane, co warto podkreślić,
nie jest ani typowo konserwatywne, ani typowo liberalne - Nemo stara się
natomiast z największą starannością i obiektywizmem odczytywać przeszłość,
pomagać nam zrozumieć teraźniejszość i ukazać perspektywy przyszłości.
