Tato publikace podrobně sleduje vývoj a použití nesmírně vynalézavé válečné techniky v podobě obléhacích věží a bořicích beranů, které s velkým úspěchem používaly starověké armády. Poprvé se tato technika objevila během kartaginského vpádu na Sicílii koncem 5. století př. n. l., po padesátileté přestávce se tyto válečné zbraně znovu objevily v makedonských armádách Filipa II. a Alexandra Velikého a nakonec byly počátkem 2. století př. n. l. zařazeny do římského arzenálu.
Zájemce o starověké římské dějiny jistě potěší, že se jim do rukou konečně v češtině dostává knížka, v níž naleznou podrobné informace o vzhledu a fungování táborů římských legií, které pokrývaly celou římskou říši. Seznámí se s podobou a vývojem táborů od dočasných dřevěných staveb po dokonalejší kamenné pevnosti během celého císařského období, dozví se, jak byly opevněny, jak vypadal velitelův hlavní stan i ostatní budovy, jako dílny, kanceláře, nemocnice, obilnice, lázně, tělocvična, jaké prostory obýval velitel a ostatní důstojníci a jak bydleli prostí vojáci. Čtenář získá při četbě plastický a zevrubný obraz, jaký byl život legionářů. Text doprovází velké množství schémat, kreseb a fotografií z míst, kde tyto tábory stály a kde dodnes najdeme po nich četné pozůstatky.
Oblężenia często były kluczowymi działaniami w wojnach prowadzonych przez
Rzymian, zarówno podczas konfliktów z Macedonią i Kartaginą w II wieku przed
Chrystusem, jak i wojen domowych okresu schyłku Republiki, czy rywalizacji
późnego Cesarstwa z sasanidzką Persją, której mieszkańcy, jako jedyni spośród
przeciwników Rzymian, mogli się z nimi równać jeśli chodzi o sztukę
oblężniczą. Niniejsza książka omawia techniki prowadzenia tego rodzaju działań
stosowane przez Imperium Rzymskie i jego oponentów, zarówno w czasach
Republiki, jak i Cesarstwa. Pokazuje, że choć I wiek po narodzinach Chrystusa
uznaje się za złotą erę sztuki prowadzenia oblężeń, po której nastąpił regres,
to tak naprawdę w późniejszych stuleciach wykorzystywano na tym polu nowe i
skuteczne techniki.
Oblężenia odgrywały kluczową rolę w wielu konfliktach świata antycznego, a
wodzowie tacy jak Dariusz, Aleksander Wielki, Hannibal czy Scypion Afrykański
często uciekali się do nich dla realizacji swych politycznych ambicji.
Zatrudniano inżynierów i uczonych celem wynalezienia nowych taktyk
oblężniczych, w tym manewrów związanych z przełamywaniem wrogich umocnień,
blokady miasta bądź też zastosowania różnego typu podstępów. Na stronach
niniejszego fascynującego opracowania śledzimy osiągnięcia w sztuce
oblężniczej począwszy od starożytnej Persji aż po Rzym w II w. przed Chr.,
omawiając przy tym ewolucję wyposażenia oraz techniki walki w tym okresie.
Unieśmiertelnieni za sprawą swoich czynów w bitwie pod Termopilami pod wodzą
legendarnego króla Leonidasa, a także licznych zwycięstw w okresie klasycznym,
Spartanie byli jednymi z najlepiej wyszkolonych, zorganizowanych i
wzbudzających największy postrach wojowników, jakich widział świat starożytny.
Małe miasto Sparta, znane antycznym Grekom jako Lacedemon, wykształciło
unikalne społeczeństwo wojowników, wykorzystujące niewolników i nieobywateli
do wszelkich prac fizycznych, co umożliwiało wolno urodzonym spartańskim
mężczyznom skoncentrowanie całej energii na rzemiośle wojennym. Mając zakaz
podejmowania się wszelkich prac ręcznych, owi spartańscy wojownicy byli od
wczesnej młodości trenowani w brutalnej szkole, która dawała im niezbędną
dyscyplinę oraz wytrzymałość, aby poradzili sobie ze wszystkim, czego wymagało
od nich zdominowane przez falangę pole walki, jak również wytrwali we
wszelkich trudach kampanii. Niniejsza książka omawia wszystkie aspekty życia
Spartan, od najwcześniejszego okresu ich szkolenia, przez życie w czasie
pokoju i wojny, po doświadczenia na polu walki tych straszliwych wojowników.
