Alicja Kulecka Livres

Opowieść Alicji Kuleckiej o powstaniu styczniowym porządkują dwa najważniejsze wątki: rekonstrukcja polityki rosyjskiej wobec ziem polskich w latach 1860-1864 oraz przedstawienie założeń i faktycznej działalności przedstawicieli polskiego ruchu niepodległościowego, w tym przede wszystkim kolejnych ekip Rządu Narodowego z lat 1863-1864. Oprócz tego w książce zostały poruszone takie zagadnienia, jak na przykład koleje walk i potyczek powstańczych, międzynarodowy kontekst powstania, rola zaboru austriackiego, pruskiego i emigracji, różnice ideowe w obozie niepodległościowym, polityka ugodowców (szczególnie Aleksandra Wielopolskiego), organizacja polskiego państwa podziemnego, represje rosyjskiego zaborcy czy przebieg powstania na Litwie i Rusi. Książka „Powstanie styczniowe (1863-1864). Czas walki, marzeń o wolności i niespełnionych nadziei” Alicji Kuleckiej na tle innych publikacji na ten temat wyróżnia się swoją klarownością, przystępnością i zwięzłością. Jest skierowana przede wszystkim do czytelników, którzy nie będąc profesjonalnymi historykami, chcieliby poszerzyć swoją wiedzę o wydarzeniach z lat 1863-1864 i ich kontekstach.

W monografii została ukazana wizja społeczeństwa, pojawiająca się w dokumentach powstania styczniowego, a przede wszystkim wyobrażenia o roli, jaką miało ono odgrywać w trakcie prowadzonej walki. Znalazły się w niej także refleksje o reprezentacyjności społecznej władz spiskowych i powstańczych. Omówiono również takie zagadnienia, jak: wizja przyszłego państwa, administrowanie ruchem spiskowym i powstańczym, podatki i inne świadczenia finansowe, powinności wojskowe, społeczne wsparcie powstania, ograniczenia, zakazy, kary w kształtowaniu postaw społecznych, pluralizm postaw i poglądów. W ideologii powstania dominowała koncepcja spełniania wielu obowiązków przez społeczeństwo. Oczekiwano od niego, by zapewniało kadrę oddziałom militarnym i administracji powstańczej, dostarczało fundusze i produkty naturalne służące uzbrojeniu i zaopatrzeniu armii oraz działalności administracji, udzielało doraźnego wsparcia działaniom militarnym i cywilnym. Liczono wreszcie na masową solidarność zbiorową, patriotyzm oraz poświęcenie dla ojczyzny.

Zainteresowanie przeszłością odgrywa istotną rolę w kształtowaniu mentalności współczesnych społeczeństw. Archiwiści i historycy są profesjonalnymi przewodnikami ułatwiającymi poruszanie się po bogactwie dziejów i ich materialnych reliktów przez poszczególne osoby, środowiska, zbiorowości zainteresowane czasami minionymi. Ich działalność umożliwia zaspokajanie różnych potrzeb intelektualnych odnoszących się do refleksji o przeszłości. Tradycyjne i nadal aktualne role historyków i archiwistów to badanie przeszłości z wykorzystaniem określonych metodologii i związanych z nimi metod, poszukiwanie i gromadzenie źródeł wiedzy o minionych dziejach, refleksje dotyczące ich wykorzystania, edukacja publiczna, ochrona dziedzictwa kulturowego, opracowywanie zasobu informacji o nim, udostępnianie i popularyzacja zarówno wiedzy historycznej, jak i wiadomości o dokumentach. Celem tej publikacji jest ukazanie problemów wynikających z pełnienia przez historię i archiwistykę wielu ról społecznych. Służyć temu będzie prezentacja działalności poszczególnych środowisk, instytucji oraz osób tworzących różne formy narracji o przeszłości. Artykuły zostały podzielone na trzy działy: 1. Środowiska i osobowości archiwistyki i historii w społeczeństwie, 2. Dobra kultury i archiwa oraz ich społeczne role, 3. Społeczeństwo w historiografii.

W tej książce znajdziesz autorską metodę japońskiego lekarza, która służy poprawie wzroku w naturalny sposób. Opierając się na technikach jogi i ćwiczeniach koncentracji, treningu pamięci i wyobraźni, które skupiają się na mózgu jako fizjologicznym źródle widzenia, technika ta pozwala pozbyć się takich dolegliwości jak krótkowzroczność, nadwzroczność, zaćma czy zez. Poznasz również sposoby na, astygmatyzm, dalekowzroczność i zwiększenie pola widzenia. Nawet osoby słabowidzące używają tej metody z niesamowitą skutecznością. Nie wymaga ona drogich operacji czy brania leków. Jest to przewodnik z obszernymi badaniami wzroku, wieloma ćwiczeniami praktycznymi i historiami przypadków. Ostry wzrok bez okularów.

Publikacja stanowi próbę ujęcia dziejów urzędów w Królestwie Polskim w formę słownika, w układzie alfabetycznym ułatwiającym wyszukanie potrzebnych informacji. Dostarcza podstawowych danych o urzędach, ich kompetencjach i czynnościach wykonywanych na poszczególnych stanowiskach. Hasła odnoszące się do instytucji obejmują: opis kompetencji danego urzędu, najważniejsze akty prawne stanowiące podstawę jego działalności, prezentację struktury oraz bibliografię. Hasła dotyczące stanowisk i tytułów zawierają: informacje o aktach prawnych tworzących lub przynajmniej wymieniających dane stanowisko, opis funkcji i bibliografię. Publikacja obejmuje urzędy działające na podstawie konstytucji Królestwa Polskiego z 1815 roku oraz instytucje dziedziczące ich kompetencje istniejące w latach 18321867. Z okresu intensywnej unifikacji z Rosją wybrano urzędy terenowe podlegające Ministerstwu Spraw Wewnętrznych Rosji, a pominięto urzędy administracji rosyjskiej działające na terenie Królestwa Polskiego od 1815 roku. W części dotyczącej stanowisk i tytułów uwzględniono przede wszystkim urzędy cywilnej administracji centralnej i terenowej, przy czym na poziomie terenowym wymieniono stanowiska typowe dla danej instytucji, nie różnicując ich dla poszczególnych jednostek administracyjnych (wyjątek stanowi administracja Warszawy).

Publikacja ukazująca relacje między urzędami i urzędnikami a strukturami społecznymi w XIX wieku obejmuje takie zagadnienia jak: tożsamość instytucji i środowisk, drogi kariery zawodowej, postawy społeczne wobec urzędów, społeczne role urzędów. Relacje władza społeczeństwo stanowią istotny element narracji historycznej dotyczącej wieku XIX i XX. Różne nurty historiografii (historia prawa i administracji, historia społeczna) podejmują problematykę badawczą związaną z tym obszarem, rozważając rolę zbiorowości i jednostki w dziejach oraz czynniki kształtujące relacje wewnątrz społeczeństwa. Tematyka tworzenia się i rozwoju nowoczesnej biurokracji mieści się też w nurcie badań nad modernizacją państwa i społeczeństwa polskiego w XIX wieku. Autorzy niniejszej publikacji podjęli próbę powiązania historii biurokracji z zagadnieniami rozwarstwienia społecznego, tworzenia się idei, norm i wartości społecznych. Większość tekstów powstała na podstawie oryginalnych badań archiwalnych. Autorzy prezentują działalność urzędów i urzędników z rozmaitych działów administracji państwowej (w tym m.in. dozorów bóżniczych, administracji skarbowej, sądownictwa hipotecznego, instytucji doradczych oraz cenzury) na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego oraz na innych terytoriach, w różnych okresach między schyłkiem XVIII a końcem XIX wieku.

Publikacja zainspirowana obchodami setnej rocznicy urodzin Profesora Aleksandra Gieysztora (2016). Zawiera zarówno teksty wspomnieniowe, jak i szkice, które są efektem pogłębionej refleksji naukowej na temat działalności tego wybitnego uczonego. Niezwykła aktywność Aleksandra Gieysztora widoczna była w wielu dziedzinach: w badaniach naukowych, w kierowaniu instytucjami nauki i kultury, we współpracy z jednostkami administracji państwowej i organizacjami społecznymi. Przeważająca część tekstów poświęcona została Aleksandrowi Gieysztorowi jako dyrektorowi Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Uczony sprawował tę funkcję przez 20 lat, co stanowiło ważną epokę zarówno w jego historii osobistej, jak i w dziejach Instytutu. W tomie zawarte zostały m.in. rozważania dotyczące roli Profesora w kształtowaniu ceremoniału Uniwersytetu Warszawskiego. Nie zabrakło także refleksji o jego wkładzie w rozwój badań nad historią Zamku Królewskiego jednego z najważniejszych obiektów symbolizujących ciągłość i trwanie państwa polskiego.

Podzielona na bloki tematyczne publikacja stanowi przegląd problematyki archiwistycznej w szerokim kontekście procesów kształtowania się archiwów europejskich, współpracy między nimi oraz roli, jaką archiwa pełnią w społeczeństwie. Część pierwsza zawiera m.in. teksty dotyczące prób tworzenia wielkiego europejskiego archiwum przez Napoleona Bonaparte oraz współczesnych narzędzi służących współpracy między archiwami zjednoczonej Europy (Europejski Portal Archiwalny, projekty ARENA, AREA i in.). Część druga podejmuje interesujące zagadnienie kształtowania się archiwistyki jako nauki i rozwoju archiwów w sytuacji podporządkowania opresyjnym systemom politycznym w okresie międzywojennym (Niemcy, ZSRR), wojennym (na przykładzie losów archiwów wileńskich) oraz powojennym (PRL). Część trzecia obejmuje teksty dotyczące różnych polskich archiwów oraz metod stosowanych w archiwistyce, w kontekście ich wykorzystania w praktyce i w odniesieniu do miejsca, jakie zajmują archiwa w życiu społecznym. Publikację podsumowuje tekst omawiający francuskie Archiwum Narodowe w Pierrefitte-sur-Seine jako przykład nowoczesnego archiwum dostosowanego (przynajmniej w zamyśle) do potrzeb współczesnych użytkowników.