Tytuł ważny dla badaczy dziejów historii Rzeczypospolitej szlacheckiej. Należy do jednej z ważniejszych prac opisujących fenomen polskiego liberum veto. Polskę przedstawiono m.in. na tle innych państw w celu porównania i omówienia historii powstania i działania zasady liberum veto. Autor stara się obiektywnie i szczegółowo opisać reformy i ich skutki na terenie Rzeczypospolitej oraz wpływ liberum veto na politykę XVII i XVIII wieku.
Konfederacja barska (1768-1772) była zbrojnym związkiem szlachty utworzonym w Barze na Podolu pod hasłem obrony wiary katolickiej i wolności. Szlachta sprzeciwiała się polityce Stanisława Augusta Poniatowskiego i mieszaniu się Rosji w sprawy wewnętrzne Polski, a za cel postawiła sobie wprowadzenie na tron Wettyn�w. W końc�wce konfederackich boj�w nastąpił pierwszy rozbi�r Polski, podpisany przez ostatniego kr�la Rzeczypospolitej Obojga Narod�w. Konfederacja należy do najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w historii Polski, a ocena ruchu nie jest jednoznaczna. Romantyczni tw�rcy opiewali antyrosyjską postawę konfederat�w i podkreślali ich patriotyczne zasługi. W okresie pozytywizmu przeciwnie - zryw ten potępiano z powodu zaściankowości i braku tolerancji religijnej. Publikacja Władysława Konopczyńskiego, ujawniająca skomplikowaną sieć intryg politycznych, intencje obcych dwor�w i postępującą zależność Stanisława Augusta od Rosji, została wydana w kraju po raz pierwszy w latach 1936-1938. Autor uważał ją za dzieło swojego życia.
Konfederacja barska (1768-1772) była zbrojnym związkiem szlachty utworzonym w Barze na Podolu pod hasłem obrony wiary katolickiej i wolności. Szlachta sprzeciwiała się polityce Stanisława Augusta Poniatowskiego i mieszaniu się Rosji w sprawy wewnętrzne Polski, a za cel postawiła sobie wprowadzenie na tron Wettynów. W końcówce konfederackich bojów nastąpił pierwszy rozbiór Polski, podpisany przez ostatniego króla Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Konfederacja należy do najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w historii Polski, a ocena ruchu nie jest jednoznaczna. Romantyczni twórcy opiewali antyrosyjską postawę konfederatów i podkreślali ich patriotyczne zasługi. W okresie pozytywizmu przeciwnie - zryw ten potępiano z powodu zaściankowości i braku tolerancji religijnej. Publikacja Władysława Konopczyńskiego, ujawniająca skomplikowaną sieć intryg politycznych, intencje obcych dworów i postępującą zależność Stanisława Augusta od Rosji, została wydana w kraju po raz pierwszy w latach 1936-1938. Autor uważał ją za dzieło swojego życia.
Lata 1918-1921 to jeden z najważniejszych i najciekawszych okresów historii Polski czas walki o niepodległość i urządzania odrodzonego państwa. Ten okres ma niezwykłego kronikarza prof. Władysława Konopczyńskiego, jednego z najwybitniejszych polskich historyków. Niemal codzienne odręczne wpisy do Dziennika ukazują, często w nowym świetle, wielkie wydarzenia dziejowe, których Autor był świadkiem i uczestnikiem paryską konferencję pokojową czy mobilizację kraju w czasie wojny z bolszewikami. To także zapis bogatego życia naukowego, kulturalnego i towarzyskiego Krakowa. Z kart Dzienników wyłania się wreszcie frapujący obraz wielkiego uczonego jako męża, ojca, gospodarza w trudnych czasach dynamicznych zmian. Dzięki jego świadectwu poznajemy i możemy lepiej zrozumieć codzienność pierwszych lat II RP gdy wielka historia dotykała każdego i każdy, na swój sposób, ją współtworzył.