Sołtys-Chmielowicz Anna Livres

Książka jest pierwszą tego rodzaju publikacją na rynku wydawniczym, która ujmuje funkcjonowanie opiekunów osób z otępieniem typu alzheimerowskiego, z punktu widzenia potencjału determinującego ich zdrowie psychiczne. W książce przedstawiono uwarunkowania osobowościowe i czynniki psychospołeczne mające istotny udział w kształtowaniu poziomu obciążenia wynikającego z pełnienia długotrwałej opieki. Autorka wskazuje na potrzebę skupienia się na potencjale psychologicznym opiekunów, który należy wykorzystać, wspierając ich w trudnej pracy z podopiecznymi. Uwzględnienie czynników osobowościowych oraz indywidualnych zasobów stanowi w badaniach nowatorskie podejście, wskazując pozytywne czynniki, wspierające proces opieki. Posługując się przystępnym językiem autorka wskazuje m.in. na: etiologię i patogenezę otępienia typu alzheimerowskiego, znaczenie zasobów w procesie sprawowania opieki, psychologiczne i społeczne konsekwencje sprawowania opieki, powstawanie zespołu opiekuna, jako następstwa sprawowania opieki, pośredniczącą rolę zasobów osobistych w kształtowaniu poziomu obciążenia opiekunów. Książka adresowana jest do psychologów i psychoterapeutów oraz pracowników instytucji pomocowych pracujących z opiekunami, jak również samych opiekunów. Ponadto może być przydatna dla lekarzy specjalizujących się w pracy z pacjentami dotkniętymi chorobami otępiennymi, np. neurologów, geriatrów, psychiatrów. Może stanowić również źródło i inspirację do dalszych prac badawczych prowadzonych przez naukowców.

Istnieje dość powszechne przekonanie, że nieprawidłowa wymowa głosek jest zaburzeniem mowy najprostszym do opisania i terapii. Jednak okazuje się, że zaburzenia artykulacji, najczęściej nazywane dyslalią, nie zawsze łatwo jest scharakteryzować, a ich leczenie może trwać bardzo długo. Należy się więc głębiej zastanowić nad ich istotą, postawić diagnozę, zastosować właściwą terapię i wreszcie umieć posłużyć się odpowiednią terminologią. Obecnie używa się bowiem wielu różnych określeń, najczęściej mało precyzyjnych, nieoddających istoty zagadnienia. Czy wady wymowy są takim problemem, że trzeba im poświęcać aż tyle uwagi? Nie ulega wątpliwości, że tak, choć, obiektywnie rzecz biorąc, istnieją znacznie poważniejsze kłopoty w porozumiewaniu się językowym słownym. Niemniej jednak nieprawidłowości artykulacyjne bywają przyczyną wielu niepowodzeń szkolnych, a w późniejszym okresie trudności z wyborem drogi życiowej. Innym argumentem przemawiającym za ważkością tego problemu jest to, że foniatria już blisko 200 lat temu stworzyła terminologię nazywającą wady wymowy. Zatem kłopoty z wymową były postrzegane od wieków i już od dawna starano się pomagać ludziom mającym trudności artykulacyjne. Ambicją autorki niniejszego opracowania jest pokazanie szczegółowej metodyki wywoływania głosek i wprowadzania ich do większych struktur językowych.