W Polsce istnieje obecnie nieco ponad 900 miast, w kt�rych żyje niemal 62% mieszkańc�w naszego kraju. Miasta r�żnią się od siebie historią, wielkością i wyglądem zabudowy oraz funkcjami. Każdy ośrodek miejski to unikatowy organizm rozwijający się niekiedy przez wiele stuleci. W murach, na ulicach i budowlach miejskich zamknięta jest ich fascynująca historia, dzieje świetności i upadk�w, przemian oraz życia pokoleń mieszkańc�w.�
W niniejszym przewodniku weekendowym zaprezentowano ponad 50 najpiekniejszych tras, dzięki kt�rym można poznać bogactwo polskiej kultury i natury. Każdy może znaleźć tu coś dla siebie. Osoby ceniące ciszę, spok�j, czyste powietrze i wodę, zapraszamy do zielonych zakątk�w Polski, gdzie można zatrzymać się na dłużej, przemierzając leśne ścieżki pieszo lub na rowerze. Osoby, kt�re najlepiej odpoczywają w zabytkowej miejskiej scenerii, poznając miejscową historię i kulturę, znajdą w przewodniku opisy i adresy interesujących obiekt�w architektonicznych, muze�w, pałac�w, kościoł�w lub skansen�w.
Kresy Wschodnie – Ukraina, Białoruś i Litwa – to miejsca, gdzie rodziła się wielka polska kultura. Tutaj wyrósł Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki. Kresy inspirowały twórczość Henryka Sienkiewicza, Elizy Orzeszkowej i Czesława Miłosza. Kwitnący wiosną step na podolskim czarnoziemie, meandry Dniestru majestatycznie toczącego wody ku Morzu Czarnemu, klekot bocianów na nadniemeńskich łąkach, szlachetni rycerze walczący niezłomnie za wiarę i ojczyznę – taki, ukształtowany przez wielką literaturę narodową, obraz kresów funkcjonuje w wyobraźni współczesnych Polaków. Mimo nieubłaganego upływu czasu i przeminięcia wielu pokoleń oraz nieodwracalnych zmian politycznych i społecznych, Kresy Wschodnie nadal stanowią ważny element świadomości narodowej Polaków. Poznając historię naszej ojczyzny, uświadamiamy sobie, że wiele ważnych dla nas wydarzeń wiąże się z wschodnimi terenami Rzeczpospolitej.
W Polsce istnieje obecnie nieco ponad 900 miast, w których żyje niemal 62% mieszkańców naszego kraju. Miasta różnią się od siebie historią, wielkością i wyglądem zabudowy oraz funkcjami.Każdy ośrodek miejski to unikatowy organizm rozwijający się niekiedy przez wiele stuleci. W murach, na ulicach i budowlach miejskich zamknięta jest ich fascynująca historia, dzieje świetności i upadków, przemian oraz życia pokoleń mieszkańców. Sercem każdego organizmu miejskiego, wokół którego następował stopniowy jego rozwój, jest najstarsza dzielnica, nazywana starym miastem. Upowszechnił się także termin „starówka”, który pochodzi z warszawskiej gwary i określa zabytkowy fragment stolicy. Sieć miast kształtowała się na ziemiach dzisiejszej Polski od ponad 1000 lat. Historia najstarszych ośrodków jest pieczołowicie odtwarzana w oparciu o źródła archeologiczne i historyczne. Pierwsze wczesnomiejskie ośrodki osadnicze na ziemiach polskich powstawały w okresie kształtowania się państwowości w X i XI wieku. Budowano wówczas pierwsze plemienne grody – silnie ufortyfi kowane siedziby książęce. Obok nich konstruowano umocnione osady zwane podgrodziami, gdzie mieszkała książęca drużyna, ludność służebna, rolnicy, rzemieślnicy i kupcy. Z czasem wewnątrz obwodu drewniano-ziemnych wałów powstawały okazałe budowle – świątynie, kaplice i palatia. Pierwotne ośrodki osadnicze można traktować jako zaczątki miast. Niektóre grody traciły swe znaczenie i z czasem pustoszały, ale ich fragmenty przetrwały wieki.
W Polsce istnieje obecnie nieco ponad 900 miast, w których żyje niemal 62% mieszkańców naszego kraju. Miasta różnią się od siebie historią, wielkością i wyglądem zabudowy oraz funkcjami. Każdy ośrodek miejski to unikatowy organizm rozwijający się niekiedy przez wiele stuleci. W murach, na ulicach i budowlach miejskich zamknięta jest ich fascynująca historia, dzieje świetności i upadków, przemian oraz życia pokoleń mieszkańców. Sieć miast kształtowała się na ziemiach dzisiejszej Polski od ponad 1000 lat. Historia najstarszych ośrodków jest pieczołowicie odtwarzana w oparciu o źródła archeologiczne i historyczne. Pierwsze wczesnomiejskie ośrodki osadnicze na ziemiach polskich powstawały w okresie kształtowania się państwowości w X i XI wieku. Budowano wówczas pierwsze plemienne grody – silnie ufortyfikowane siedziby książęce. Obok nich konstruowano umocnione osady zwane podgrodziami, gdzie mieszkała książęca drużyna, ludność służebna, rolnicy, rzemieślnicy i kupcy. Z czasem wewnątrz obwodu drewniano--ziemnych wałów powstawały okazałe budowle – świątynie, kaplice i palatia. Pierwotne ośrodki osadnicze można traktować jako zaczątki miast. Niektóre grody traciły swe znaczenie i z czasem pustoszały, ale ich fragmenty przetrwały wieki.