Dobrzelewski Jarosław Livres

Sukcesy marynarki indyjskiej nie uśpiły czujności jej dow�dztwa, kt�re szczeg�lnie obawiało się nowoczesnych pakistańskich okręt�w podwodnych typu Daphne.Kiedy wieczorem 7 grudnia nasłuch namierzył transmisję radiową pochodzącą z pokładu okrętu podwodnego, natychmiast skierowano w rejon, skąd dochodziła, fregaty ZOP Kirpan i Khukri.Miały one odszukać i zniszczyć niebezpiecznego przeciwnika. Tymczasem to właśnie PNS Hangor o świcie 9 grudnia pierwszy dostrzegł wroga. Przez cały dzień okręt podwodny manewrował, usiłując zająć dogodną do przeprowadzenia ataku pozycję.

Wojna między Irakiem a Iranem była jednym z najdłuższych konfliktów zbrojnych, który miał miejsce po 1945 roku. Wbrew planom Bagdadu zamiast szybkiego blitzkriegu Irak uwikłał się w krwawy, długotrwały konflikt, w którym, jak oceniano, jego adwersarz miał znacznie większe szanse na zwycięstwo.... číst celé

Wojna między Chile a Peru i Boliwią, zwana też często wojną o saletrę lub wojną o Pacyfik, była drugim co do wielkości, po wojnie paragwajskiej, konfliktem zbrojnym, jaki miał miejsce w drugiej połowie XIX wieku w Ameryce Południowej. Jego skutki chociażby utrata wybrzeża morskiego przez Boliwię odczuwalne są po dziś dzień. Konflikt ten został w literaturze polskiej niemal całkowicie pominięty. Rodzimi autorzy, jeśli już o nim pisali, koncentrowali się na ogół na działaniach morskich (np. Panowie P. Olender czy też J. Gozdawa-Gołębiowski). Działania lądowe były natomiast przedstawione w ogromnym skrócie. Autor niniejszej pracy postarał się przedstawić Czytelnikowi całkowity przebieg tej wojny. Tak więc, obok opisu działań flot państw walczących mających niewątpliwie ogromne znaczenie, znajdzie tu Czytelnik obszerny opis sił zbrojnych stron, jak i przebiegu działań na lądzie. Zasadnicza część pracy obejmuje okres wojny regularnej trwającej w latach 18791881, od zajęcia Antofagasty do zdobycia przez Chilijczyków stolicy Peru. W ostatnim rozdziale Autor przedstawił zarys działań wojennych mających miejsce na terytorium Peru od upadku Limy do podpisania traktatu w Ancón w 1883 roku. Próbując przybliżyć polskiemu Czytelnikowi ten bądź co bądź egzotyczny temat, Autor napotkał szereg problemów, z którymi usiłował sobie poradzić. Z jakim skutkiem? Ocenę pozostawiam Wam, szanowni Czytelnicy.

Wojna iracko-irańska była jednym z najdłuższych konfliktów zbrojnych, jakie miały miejsce w XX wieku. Rozpoczęła się jesienią 1980, a zakończyła latem 1988 roku, trwała więc bez mała osiem lat. Pomimo tego jej przebieg jest w zasadzie nieznany czytelnikom w naszym kraju. Oczywiście także w Polsce... číst celé

I. Zarys konfliktów zbrojnych w Ameryce Południowej I. Wojna między Brazylią a Zjednoczonymi Prowincjami La Plata (18251828) II. Wojna między Peru a Wielką Kolumbią (3 czerwca 1828 28 lutego 1829) III. Wojna między Konfederacją a Chile i Zjednoczonymi Prowincjami La Plata (18371839) IV. Inwazja Peru na Boliwię (18411842) V. Wojna w Banda Oriental i interwencja Cesarstwa Brazylii (18631864) VI. Wojna Boliwii z Brazylią o Acra (18991903) VII. Starcie boliwijsko-peruwiańskie pod Manuripi (wrzesień 1910 roku) VIII. Walki kolumbijsko-peruwiańskie o La Pedrera/Puerto Cordoba (1012 lipca 1911 roku) IX. Wojna Peru z Kolumbią o Leticię (19321934) X. Wojna Peru z Ekwadorem o Zarumillę (5 czerwca 1941 29 stycznia 1942 roku) II. Zarys konfliktów zbrojnych w Ameryce Środkowej I. Wojna Salwadoru i Hondurasu z Gwatemalą (29 stycznia 26 lutego 1851 roku) II. Wojna z filibusterami w Nikaragui (1 marca 1856 1 maja 1857 roku) III. Wojna Gwatemali z Salwadorem (4 lutego 26 października 1863 roku) IV. Wojna między Hondurasem a Salwadorem (5 marca 15 kwietnia 1871 roku) V. Wojna Gwatemali z Salwadorem (10 marca 8 maja 1876 roku) VI. Wojna gwatemalska (28 lutego 15 kwietnia 1885 roku) VII. Wojna Salwadoru z Gwatemalą (27 maja 17 lipca 1906 roku) VIII. Wojna między Nikaraguą a Hondurasem i Salwadorem (127 marca 1907 roku) IX. Wojna między Panamą a Kostaryką o Coto (21 lutego 23 sierpnia 1921 roku) X. Wojna między Salwadorem a Hondurasem (1428 lipca 1969 roku)

Rok 1960 nazywany rokiem Afryki przyniósł niepodległość wielu europejskim koloniom leżącym na tym kontynencie. Nowo powstałe kraje stanęły wobliczu wielu problemów, ajednym znich były liczne konflikty graniczne. Warto przy tym przypomnieć, że większość państw afrykańskich odziedziczyła swoje terytoria po dawnych europejskich koloniach. Przy wyznaczaniu ich granic nie liczono się zzamieszkującą tam ludnością, co stało się jedną zprzyczyn późniejszych sporów terytorialnych (np. konfliktu etiopsko-somalijskiego), czy też dążeń separatystycznych prowadzących do wojen domowych (np. konfliktu etiopsko- erytrejskiego). Wpaństwach afrykańskich nie udało się na ogół zaprowadzić, atym bardziej utrzymać na dłużej, systemu rządów demokratycznych tak powszechnego wich dawnych metropoliach. Przeważnie wwyników zamachów stanu władzę dyktatorską obejmowali wnich wojskowi, którzy usiłowali siłą rozwiązywać wszelkie problemy wewnętrzne (Etiopia, Uganda, Czad), lub dążyli do utworzenia ze swojego państwa mocarstwa regionalnego (Libia, Etiopia, Uganda). Zdarzało się też, że pretendentów do przejęcia władzy było wielu, akraj rozdzierany był wieloletnią wojną domową, wktórej często uczestniczyły państwa ościenne (Czad, Uganda)...

Wojny toczone przez Irak z międzynarodową koalicją doczekały się wielu cennych publikacji. W przeciwieństwie jednak do innych prac, autor niniejszej ksiązki postrzega działania zbrojne jakie miały miejsce w latach 1990-2003 jako ciąg zdarzeń przyczynowo-skutkowych wymierzonych w Irak i rządzącego nim Saddama Husajna. W książce oddanej w Państwa ręce autor szczegółowo analizuje przyczyny irackiej inwazji na Kuwejt, przebieg operacji znanej powszechnie pod nazwą Pustynna Burza i działania przeciwko Irakowi w latach 1992-2003. Czytelnik otrzymuje więc kompleksowy opis konfliktu jaki miał miejsce na przełomie XX i XXI w strategicznym rejonie Zatoki Perskiej.

Począwszy od 18 marca 1865 roku,Paragwaj znajdował się w stanie wojny z dwoma największymi państwami Ameryki Południowej. 1 maja stało się jasne, że wojna będzie trwała aż do obalenia Lopeza. Ten ostatni był przekonany o ostatecznym zwycięstwie, ale przeczyła temu zwykła arytmetyka.Dlaczego zatem zdecydował się na rozpoczęcie wojny w tak fatalnym dla siebie momencie, kiedy jego armia nie zakończyła procesu przezbrajania w nowszą broń, a marynarka wojenna nie otrzymała zam�wionych okręt�w pancernych?Wydaje się, że prezydent Paragwaju nie wytrzymał nerwowo. Znany z popędliwości Lopez bał się, że Banda Oriental i ? co za tym idzie ? dorzecze La Plata wpadnie nieodwołalnie w ręce Brazylijczyk�w. Kiedy zaczęli oni inwazję na Urugwaj,

W 1932 roku w Ameryce Południowej rozpoczęła się jedna z najkrwawszych wojen, jakie miały miejsce na tym kontynencie – wojna o Gran Chaco. Paragwaj i Boliwia przez trzy lata walczyły ze sobą o niegościnną ziemię, nawet dzisiaj nazywaną „zielonym piekłem”. Walczyły w imię mirażu: zarówno w Asunción, jak i w La Paz sądzono bowiem, że znajdują się tam bogate złoża ropy naftowej, których wydobycie rozwiąże finansowe problemy tych dwóch skonfliktowanych państw. Kiedy wreszcie w 1935 roku wyczerpane kraje zgodziły się na przerwanie ognia liczba zabitych po obu stronach przekraczała 80 000 ludzi. Bogatych złóż ropy naftowej nie znaleziono w Chaco do dnia dzisiejszego. Niniejsza książka jest pierwszą w Polsce próbą opisania tej niezwykle krwawej wojny. Autor, zgodnie ze swoimi zainteresowaniami, koncentruje się na opisie działań militarnych, ale Czytelnik znajdzie tu również krótki opis fascynującej historii Paragwaju i Boliwii.