Niech te słowa mówią same za siebie. Powiem tylko, że korzystałam, oczywiście, z dorobku wielu ludzi. Dziękuję. I nie trzeba nawet odpowiadać, jak odpowiadał mój dziadek: „Nie ma za co, proszę częściej”. Z dobrych rzeczy warto korzystać częściej. Jeśli chodzi o zegar na okładce, taki stoi u mnie w domu. Proszę zwrócić uwagę, że jest na nim „za pięć dwunasta”.
Kim jesteśmy? Nie pomogą uczone rozważania. A „niewinne czarodziejstwo” poezji? Myślę tak: Zgubiłam swoje życie. Szukam i szukam, A nawet nie wiem, jak ono wygląda. Co dalej? Rzuceni znienacka na głęboką wodę Wołamy do Boga całkiem po Bożemu: Czemuś nas opuścił? Od autorki
W tych wierszach jest zdziwienie światem, ludźmi, całą rzeczywistością. Zadziwia autorkę piękno, zaskakuje tak wizyta u psychiatry, jak również niezwykłe odkrycie Kopernika. W każdym wierszu widać zdziwienie światem zarówno w tym dobrym, jak i pesymistycznym wydźwięku. Tytuł w pełni adekwatny. Danuta Krełowska (fragment recenzji)
Pewność byłaby jakimś pięknym celem dla rozumu i serca. A niepewność? Ona się bierze z dialogu, który nie chce szufladkowania. Chodzi o wymianę myśli, jakiś zbawczy węzeł. Korzystanie z książek nie może być „jak leci”, z zapominaniem, co jest gdzie indziej. To się nijak ma do życia. Wiedział o tym już Platon. Starałam się zawsze pamiętać, co mówili różni ludzie. To ważne, zwłaszcza w trudnych sprawach wiary, o której tu dużo, bardzo dużo. Choć są chwile odpoczynku i zwykłej, wcale nie tak łatwej radości. Liczy się jednak wrażliwość. Dla Norwida nawet czarna nić smutku była „może święta, choć mylna”. A ta wojna… Jeszcze przypomnę, co pisałam kiedyś: kto uwierzy w zabijanie, zabije, a kto w miłość uwierzy, pokocha.
Tradycja mówi o jedności dobra, prawdy i piękna. Jest to coś klasycznego. A jednak w sztuce i literaturze pojawia się też coś innego. Piękno nie musi być piękne, prawdziwe, dobre. Nadmiar wyobraźni może niszczyć? O prawdzie mówi nauka, filozofia, religia, o dobru – religia, etyka. Co z pięknem? Jak wpływa na rzeczywistość? Jak wyrazić sprawy losu, tragizmu? Sztuka to niekoniecznie piękno. Jest też piękno romantyczne, nieco zagubione. Zajęłam się tutaj między innymi niepokojami polskiego romantyzmu i ich wpływem na polską mentalność. Od autorki
Dlaczego przed snem? O śnie tu dużo. Uśpią? Wybiją ze snu? I dużo o takim filozofie jak Leibniz, celującym w myśli abstrakcyjnej. Jak to przybliżyć subiektywnemu uczuciu? Sprawdzi się? Spróbowałam coś napisać o trudnym zderzeniu wymogów życia z naszym rozumieniem Transcendencji. Jest sporo i o bliskim mi poecie Norwidzie. Dałam o nim jeden wiersz, do tego esej. Tu zamierzałam przybliżyć trudną poezję, prawdziwą, taką zanurzoną w myśleniu. Dla Norwida ważny był w sztuce motyw spojrzenia ku niebu. Na okładce taki właśnie z Giotta. Od autorki