Andrzej Marceli Cisek Livres

Synowie po ukończeniu jednej z najlepszych szkół średnich w Ameryce pierwsze szlify zawodowe zdobyli w Microsoft w Redmond WA. Starszy Juliusz pracuje dzisiaj w firmie Google w San Francisco, a Paweł jest profesorem kognitywistyki na uniwersytecie w Montrealu. Żona Danuta zrobiła karierę w Reader’s Digest, największym wówczas wydawnictwie w Stanach, w której poczynając od najniższej pozycji, awansowała do stanowiska dyrektora do koordynacji badań marketingowych 38 filii swojej firmy, rozsianych na pięciu kontynentach i wydających pismo, książki, muzykę i filmy w siedemnastu językach. Kierowała zespołem około 120 pracowników i przez ostatnie dziesięć lat jedną trzecią czasu spędzała w podróżach służbowych po całym świecie. Wtedy też była wiceprezesem Instytutu im. Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, a przez ostatnich sześć lat do powrotu do Polski kierowała komitetem bankietowym, w wyniku działania którego Instytut zdobył ponad pół miliona dolarów, co na wiele lat zapewniło mu dalszą egzystencję. Sam autor po dwóch latach pracy w holenderskiej firmie Vitatron Medical w Bostonie MA, piętnastu latach w firmie Electronics for Medicine (EforM) w White Plains NY, przez ostatnie dziesięć lat był konsultantem w Datascope Corp. w Paramus NJ. W tym czasie współtworzył stowarzyszenie Americans for Independent Poland i został komentatorem politycznym, publikując wiele artykułów w prasie polonijnej i podziemnej w Polsce. Razem z żoną po śmierci ich przyjaciela, wybitnego historyka polskiego Jerzego Łojka, utworzyli fundusz nagród jego imienia. Ich dom na Jeleniej Górze (Deer Hill) w Carmel NY stał się jednym z centrów polskiej myśli niepodległościowej w Stanach Zjednoczonych. Gościli i rezydowali w nim tacy działaczy jak: Wojciech Ziembiński, Anna Walentynowicz, Joanna i Andrzej Gwiazdowie, Kornel Morawiecki, Leszek Moczulski, Romuald Szeremietiew, prof. Romuald Kukołowicz i in. W roku 2000 wrócili do Polski, a synowie pozostali w USA i Kanadzie. Andrzej Marceli Cisek w czasie wojny został wraz z rodziną zesłany na najpierw na Ural, a później nad Wołgę w okolice Saratowa. Po powrocie do Polski ukończył Liceum im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie. Studiował na Uniwersytecie i Politechnice Warszawskiej, a później na New York Polytechnic Institute. Z wykształcenia jest inżynierem w dziedzinie elektroniki medycznej.

Pierwsza część wspomnień z Ameryki (obejmująca lata 1973–1985), do której autor przybył w poszukiwaniu wolności dla swych dzieci. Na podstawie własnych doświadczeń z lat młodości miał uzasadnione obawy, czy dadzą radę oprzeć się zakłamaniu i wpływom komunistycznej propagandy. Po przybyciu do Ameryki zachłysnął się panującą tam wolnością do tego stopnia, że wydawało mu się, iż jest jej ponad miarę. Później jednak przyznał, że jest źródłem jej potęgi. Po kilku latach pracy osiągnął także dobrobyt, chociaż nie był on celem jego decyzji o opuszczeniu własnego kraju i skazaniu się na pięcioletnią rozłąkę z rodziną.

Książka jest opowieścią o Polsce w pierwszych latach komuny (1946–1956). Autor korzysta z zasobów nie tylko własnej pamięci, ale także gromadzonych przez siebie listów, fotografii, wycinków z gazet i książek, a przede wszystkim pisanego przez siebie dziennika, tak jakby już wtedy przygotowywał się, by utrwalić obraz tamtych czasów. Stara się być obiektywny i nie oszczędza nawet samego siebie. W niektórych ocenach wydarzeń i ludzi może się myli, a nawet jest niesprawiedliwy, ale tak je widział w tamtych latach i tak je przekazuje. Jeśli dzisiaj ma inne zdanie na ich temat, wówczas skrupulatnie odnotowuje to w przypisach na końcu każdego rozdziału. Za beztroskim tonem jego opowieści widać ponurą rzeczywistość, chociaż on sam stara się jej nie dostrzegać. W celu nadania większej autentyczności swojemu przekazowi najpierw pisze językiem dziecka, ale język ten dorośleje w miarę dojrzewania autora. Autor na podstawie własnego życiorysu nie pozostawia wątpliwości, że tradycyjna rodzina i szkoła, w której pracują nauczyciele o wysokiej etyce, są podstawą obywatelskiego wychowania młodego pokolenia. Andrzej Marceli Cisek – urodził się w 1938 roku. Okres II wojny światowej spędził wraz z rodziną na zesłaniu w Związku Sowieckim. Po maturze w Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie studiował na Uniwersytecie Warszawskim, Politechnice Warszawskiej i New York Polytechnic Institute. W 1972 roku opuścił Polskę z powodów politycznych. Po rocznym pobycie we Włoszech i Francji osiadł w USA. Mając dyplom inżyniera elektroniki medycznej, pracował przy projektach intensywnego nadzoru kardiologicznego i pompy wspomagającej pracę serca. Wieloletni członek Rady Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku i pierwszy koordynator stowarzyszenia Americans for Independent Poland. Żona Danuta była Global Marketing Director w największej firmie wydawniczej w USA i wiceprezesem Instytutu Piłsudskiego w Nowym Jorku. Razem utworzyli prywatny Fundusz im. Jerzego Łojka przy Instytucie Piłsudskiego. Ich dom w Carmel (NY) przez wiele lat stał otworem dla ludzi Solidarności. Do Polski wrócił z żoną w roku 2000. Jest autorem wspomnień z zsyłki na Ural: Nieludzka ziemia w oczach dziecka oraz szkiców o wydarzeniach i ludziach Wielkiej Rewolucji Francuskiej Kłamstwo Bastylii.

W dniu 31 sierpnia 1939 r. wieczorem rodzina Cisków – Stanisław z żoną Anielą, kilkuletnią córką Bronią i niespełna rocznym synkiem Andrzejem wprowadzili się do swojego nowo wybudowanego domu na kolonii Daszyńskiego w Pszczynie. Następnego dnia po południu nie było już w nim nikogo – wojna wygoniła ich wszystkich, jak tysiące innych, aż na nieludzką ziemię. Ta książka to niezwykła relacja z życia jednej rodziny spośród setek tysięcy Polaków deportowanych w głąb Rosji. Jest zapisem wspomnień Andrzeja Ciska ukazanych z perspektywy małego dziecka. Daje to przejmujący i autentyczny obraz, w którym rzeczy okrutne i pełne grozy oglądamy jako zwykłą codzienność, i to dopiero jest straszne. Książka uzupełniona jest o krótki opis losów Ojca, który przeżył jeszcze gehennę łagrów oraz koleje życia wielu spotkanych po drodze zesłańców, aż po czasy współczesne. To rzecz o ludziach rzadko spotykanego już formatu.

'Jak bardzo potrzebna jest ta książka! Nawet u ludzi wykształconych wiedza o Wielkiej Rewolucji Francuskiej to zaledwie niejasne og�lniki, a także p�łprawdy i kłamstwa. Ta Rewolucja niewątpliwie otworzyła nowożytną epokę w Europie, wpływając na dalszy bieg jej historii. Jej dzieje należy ukazać na nowo, nie posługując się sloganami i mitami. Aureola chwały otaczająca Rewolucję Francuską, zwłaszcza w europejskiej świadomości lewicowej, to niewątpliwie pochodna zafałszowanego obrazu historii.' prof. Jacek Trznadel