When Grandmama Fell off the Boat is an anthology of the humorous verse of Harry Graham, one of the early 20th century's wittiest writers. Published in England and America, he was credited with introducing `sick' verse. His obituary in The Times compared him to Edward Lear, Lewis Carroll and W. S. Gilbert, an epitaph that has stood the test of time.
Die Kunst des Kanadiers Rodney Graham mag leichtfüßig daherkommen, tatsächlich verbirgt sich dahinter aber eine außerordentliche inhaltliche und mediale Vielschichtigkeit. So finden sich in seinen Fotografien, Objekten, Gemälden, Filmen, Texten und Musikstücken Verweise auf Philosophie und Literatur, Kunst- und Kulturgeschichte, die von Erasmus von Rotterdam über Edgar Allan Poe bis zu Sigmund Freud, Richard Wagner und Kurt Cobain reichen. Während Graham in seinem Frühwerk die Annäherung an seine Materialquellen noch mit großer konzeptueller Strenge vollzieht, sind die späteren Arbeiten in ihrer spielerischen Ambivalenz zwischen wissenschaftlicher Faktizität und fantasievoller Fiktion vor allem von großem, intelligentem Humor geprägt. In der Sammlung Goetz befinden sich Arbeiten aus allen Schaffensphasen und Gattungen. Diese Publikation ermöglicht einen profunden Einblick in das umfassende künstlerische Schaffen dieses Allrounders aus den letzten 40 Jahren und lädt zur Entdeckungsreise ein. Ausstellung: Sammlung Goetz, München 28.11.2015–23.4.2016
Klasyczna książka Roberta B. Pearsona Pasteur – plagiator i szarlatan powstała w czasach, kiedy hipoteza zarazków jako jedynych czynników chorobotwórczych dopiero powstawała. Jak pokazuje autor, hipoteza ta, dziś uznawana za bezdyskusyjny fakt i zarazem będąca narzędziem sprawowania kontroli nad społeczeństwem, była kiedyś tylko jedną z wielu konkurencyjnych teorii, a jej powszechne przyjęcie było możliwe dzięki wsparciu instytucji rządowych oraz sektora handlowego, które dostrzegły w niej duży potencjał. Pearson, autor licznych publikacji na temat zdrowia, nie tylko ukazuje Pasteura jako człowieka przywłaszczającego sobie odkrycia innych i wykorzystującego narzędzia polityczne do przeforsowania swoich kontrowersyjnych twierdzeń, ale bada również pierwsze dekady wprowadzania reżimu szczepionkowego w Europie i Stanach Zjednoczonych. Napisana osiemdziesiąt lat temu praca Pearsona dowodzi, że – niezależnie od jej wartości – przekształcenie hipotezy zarazkowej w dogmat nie obyło się bez oporów i wymagało olbrzymiej presji medialnej oraz zatrudnienia licznych instytucji, w tym Fundacji Rockefellera, dzięki którym wszelkie alternatywne wobec tej hipotezy rozwiązania zostały zmarginalizowane jako „nienaukowe”. W istocie jednak to właśnie przekształcenie hipotezy zarazków w niepodważalną prawdę wiary jest działaniem skrajnie nienaukowym. I choć ostatnie wydarzenia pokazują, że owa prawda wiary wciąż jest głęboko zakorzeniona w ludzkich umysłach, a dyskusja z nią starannie eliminowana z mediów, to jednak historia nauki dowodzi, że wszystkie teorie uważane za ostateczne, niezależnie od tego, jak silne miały wsparcie, w końcu upadały bądź wymagały głębokiego przeformułowania. Robert Baille Pearson, amerykański autor popularnych w pierwszej połowie XX wieku książek poświęconych tematyce medycznej, obrońca tezy o istotnym wpływie diety na powstawanie chorób. Napisał m.in. Prolongation of Life Through Diet (1941) oraz Degenerative Foods, the Cause of Disease and Death (1946).