25\. tom serii Mistrzowie Ilustracji Zabawna i mądra opowieść o przyjaźni
starszego pana i małego chłopca, kt�rego rodzice właśnie się rozwodzą. ? Co to
jest imaginacja? ? Jedzenie szpinaku jakby to był tort malinowy. Dziadek to
najlepszy prezent, jaki Grześ dostaje na �sme urodziny. Co z tego, że
przyszywany? Jak się ma dziadka, nie trzeba w wakacje siedzieć samemu w domu.
Można pobawić się w sufitologię, ruszyć w pogoń za zbiegłym wielbłądem i
zdobyć medal na wystawie ps�w. No i? łatwiej poradzić sobie z tym, że rodzice
się rozwodzą.
'Bajki miejskie' to książka nie tylko dla dorosłych, ale przede wszystkim dla
dorosłych. W poetyce opowiadań dla dzieci Autorka opisała rzeczywistość
schyłkowych lat PRL-u - czas stanu wojennego. Bohaterami metaforycznej,
nastrojowej opowieści są zwierzęta i przedmioty, bliskie, znane z
codzienności, a za scenerię wydarzeń służy szare miasto, jakie można było
spotkać w drugiej połowie XX wieku gdziekolwiek w Europie Środkowowschodniej.
INTENSYWNY ZAPACH RUTY to wybór reportaży drukowanych m.in. w 'Tygodniku
Solidarność', 'Powściągliwości i Pracy', 'Polityce' i 'Gazecie Wyborczej' w
latach 1978-2002. Wyboru dokonali: Elżbieta Petrajtis-O'Neill i Jan Doktór.
'Bystre oko, czuły słuch, wrażliwość na ludzi, zrozumienie ich oraz Jej
sprawny język. Takie są reportaże Stasi. Nie zwracałem na nie uwagi, pracując
z nią w latach osiemdziesiątych w 'Tygodniku Solidarność' za pierwszej
Solidarności, potem w podziemnych: 'Tygodniku Wojennym' i w 'Przeglądzie
Wiadomości Agencyjnych'. Wtedy liczyła się Jej aktywność, inteligencja,
sprawność w ocenie tekstu i redagowaniu. Lecz ten ważny front walki o wolną
Polskę jest już zamknięty. Zaś Jej reportaże wciąż żyją, pokazują nie tylko
przemijającą rzeczywistość społeczną, lecz mówią coś o człowieku i jego
wiecznych problemach'. Z wypowiedzi Ernesta Skalskiego. Stanisława Domagalska
(!946-2007) - była reporterką i znaną pisarką literatury dla dzieci ('Coś',
'Żegnaj smutku', 'Przyszywany dziadek', 'Jeszcze nie teraz'), tłumaczoną także
na inne języki ('Trzy piętra zwyczajnych przygód', Kapeć'). Zakaz druku jej
książek, jaki spadł na nią po podpisaniu listu w sprawie konstytucji w 1976
roku, sprawił, że 'zamilkła' na długie lata. W 1981 dołączyła do zespołu
'Tygodnika Solidarność'. Po wprowadzeniu stanu wojennego redagowała w podziemu
'Tygodnik Wojenny' i 'Przegląd Wiadomości Agencyjnych', którego była
współzałożycielem. Oficjalnie pracowała i publikowała w 'Powściągliwości i
Pracy'. W 1989 powróciła do 'Tygodnika Solidarność', ale już na krótko. w 1991
roku podjęła pracę w Studio Filmowym Kronika, gdzie pracowałą do końca życia.
Na początku współpracowała przy Polskiej Kronice Filmowej. Później sama
zaczęła robić filmy. Wyreżyserowała kilka ważnych filmów dokumentalnych (m.in.
'Łódź podwodna', 'Rozbitek', 'Pomnik z wnętrzem'), przy wielu innych
współpracowała ('Świadkowie', 'Wybór Polski', 'Powsytanie zwykłych ludzi').
