Adam Naruszewicz (1733-1796) jest jedną z tych postaci, których nie pomija żaden szkolny podręcznik. Poeta, historyk, polityk. Zasługuje jednak na większa uwagę, choćby z powodu jego jezuickiego powołania zakonnego, sprawowania funkcji biskupiej w Kościele i szerokiej działalności religijnej.
Stanisław Hozjusz urodził się w 1504 roku w Krakowie, ale wychowywał się w Wilnie. Pragnął zostać dominikaninem, jednak posłuszny ojcu udał się na studia na Akademię Krakowską i do Włoch. Po ich ukończeniu został prywatnym sekretarzem biskupów krakowskich oraz rozpoczął karierę w kancelarii królewskiej. Mając 39 lat przyjął święcenia kapłańskie, a wkrótce został mianowany biskupem. W 1558 roku na wezwanie Pawła IV udał się do Rzymu, by zdać papieżowi relację na temat sytuacji Kościoła w Polsce. W 1561 roku został kardynałem oraz jednym z pięciu legatów papieskich na Sobór Trydencki. Do kraju wrócił na krótko, bo po czterech latach znów wyjechał do Rzymu, gdzie w służbie Stolicy Apostolskiej, aż do końca życia, pełnił różne funkcje, zarówno w samym Wiecznym Mieście, jak i w służbie dyplomatycznej Watykanu.