Zespół hiperkinetyczny to schorzenie, którego objawy ujawniają się w dzieciństwie i utrzymują się często w wieku dorosłym, powodując długofalowe skutki. Jest najczęstszym rozpoznaniem we wczesnym wieku szkolnym. Charakteryzuje się obecnością trwałych wzorców zachowania układających się w triadę objawów: problemów z koncentracją uwagi, impulsywnością oraz nadruchliwością, które wpływają znacznie na funkcjonowanie dzieci i młodzieży w różnych obszarach życia. Zmienność, nieprzewidywalność i złożoność współczesnego świata stawiają przed uczniami z ADHD trudne wyzwanie sprostania jego wymaganiom, jednak najtrudniejsze zadanie przypada edukacji. Uczniowie z ADHD to grupa dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Głównym celem pomocy psychologiczno-pedagogicznej świadczonej na terenie szkoły jest wyrównywanie szans edukacyjnych, budowanie odpowiednich strategii pracy do możliwości i potrzeb uczniów z ADHD. Kluczowym celem sformułowanym w niniejszym opracowaniu jest ukazanie specyfiki i uwarunkowań zależności zarysowującej się między funkcjonowaniem dzieci i młodzieży z ADHD w przestrzeni edukacyjnej i społecznej a oddziaływaniami środowiska edukacyjnego.
