Książka jest wynikiem udziału autorek w projekcie pilotażowym, którego celem
było wypracowanie metodologii umożliwiającej analizę medialnych wizerunków
mniejszości narodowych, etnicznych i religijnych w różnych państwach
członkowskich UE. Publikacja wpisuje się w niemal nieobecny w Polsce nurt
opracowań metodologicznych dotyczących badań szczegółowych czy też zawężonych
do konkretnych obszarów tematycznych. W tym sensie mogłaby stanowić
interesujące uzupełnienie znakomitego tomu The Handbook of Comparative
Communication Research (red. F. Esser, T. Hanitzsch, Routledge, New
York–London 2012). Książka Agnieszki Szymańskiej i Agnieszki Hess jest ważnym
opracowaniem dla każdego, kto w swoich planach naukowych zakłada realizację
międzynarodowych badań porównawczych w zakresie nauki o mediach. Z recenzji dr
hab. Doroty Piontek, prof. UAM
280 stron tekstu, 65 fotografii barwnych, 66 fotografii czarno-białych, 5
rysunków, 32 mapki i planiki, barwne mapki przeglądowe Czarnogóry i gór
Durmitor. Przewodnik opisuje jedną z dawnych republik związkowych Jugosławii,
obecnie niepodległe państwo — Czarnogórę, sto lat temu zwaną też Montenegro.
Czarnogóra, niewielki kraj położony pomiędzy Chorwacją, Bośnią, Serbią i
Albanią, obfituje w niezwykłe kontrasty. Od południowego zachodu zamyka ją
typowe adriatyckie wybrzeże z pięknymi nadmorskimi krajobrazami, wygodnymi
hotelami, plażami i uroczymi zabytkowymi miasteczkami pamiętającymi czasy
potęgi Republiki Weneckiej. Podupadła w wyniku trzęsienia ziemi i konfliktów
związanych z rozpadem Jugosławii, czarnogórska riwiera odzyskuje w szybkim
tempie swą dawną popularność i również w polskich biurach podróży nietrudno o
oferty wczasów w tamtejszych kurortach. Dalej w głąb lądu ciągnie się wyżyna o
charakterystycznym, nieco posępnym krajobrazie krasowym, przywodzącym na myśl
sceny z Dzikiego Zachodu (właśnie w tych stronach Włosi kręcili swoje
spaghetti-westerny). Tu przez wiele wieków toczyła się historia Czarnogórców —
małego, ale nieugiętego górskiego ludu, bodaj jedynego na Bałkanach, który
nigdy do końca nie uległ potędze otomańskiej Turcji. Teren obfituje w ciekawe
zjawiska krasowe i pamiątki historyczne. Dla miłośników dzikiej przyrody
niezwykle ciekawym miejscem jest wielkie Jezioro Szkoderskie, nad którym żyją
nawet… pelikany. Północno-wschodnią część Czarnogóry zajmują pasma górskie o
zróżnicowanej wysokości i charakterze, stanowiące — ze względu na znikome
zagospodarowanie — prawdziwe wyzwanie dla turystów lubiących samodzielność.
Wyjątkową atrakcję stanowią niezwykle głębokie kaniony rzeczne. W największym
i najpiękniejszym z nich kanionie Tary organizowane są spływy raftingowe
trwające nawet dwa dni. Pierwsza część przewodnika to dość obszerny, lecz
przystępny zarys geografii i historii Czarnogóry. W rozdziale „Vademecum
turysty” ujęto podstawowe informacje praktyczne dla turysty, m.in. o
możliwościach dojazdu i zakwaterowania, niezbędnych formalnościach itp., a
także o możliwościach uprawiania różnych rodzajów turystyki i aktywnego
wypoczynku, ważniejszych imprezach kulturalnych, religiach i języku. Część
krajoznawcza składa się z trzech rozdziałów, obejmujących kolejno: wybrzeże,
wyżynę krasową oraz góry. Szczególnie dużo miejsca poświęca autorka otoczeniu
Zatoki Kotorskiej oraz najpopularniejszym i najlepiej zagospodarowanym
turystycznie górom Durmitor, w których opisuje większość znakowanych szlaków
turystycznych.
