Jarodzki Paweł Livres

Paweł Jarodzki, The Wall Street Journal, pod redakcją Hanny Wróblewskiej, projekt graficzny Maciej Sikorzak. Jest to niezwykła książka składająca się z dwóch części. Pierwsza z nich zatytułowana „The Wall Street Journal” zawiera rysunki i tekst Pawła Jarodzkiego. Jest to forma książki artystycznej, która stanowi swoiste dzieło sztuki będące uzupełnieniem do wystawy. Druga część jest katalogiem wystawy 'Paweł jarodzki. Najlepsze' pod redakcją Hanny Wróblewskiej. Zawiera dwa eseje: jeden kuratorki wystawy, która skupia się na charakterystycznych cechach twórczości artysty oraz drugi Pawła Jarodzkiego z jego cyklu „Moje spotkania z artystami”, w którym twórca zastanawia się nad pozycją artysty we współczesnym świecie, rynkiem sztuki oraz percepcją sztuki.

Komiks Pawła Jarodzkiego zatytułowany Kompletna historia wszechświata ze szczególnym uwzględnieniem Polski to monumentalna, bo blisko trzystustronicowa edycja jego rysunkowego dorobku, poddanego przez twórcę swoistemu recyklingowi. Artbook stanowi kompilację rozproszonych dotąd dzieł autora (zarówno tych nieznanych, jak i publikowanych już na łamach czasopism oraz antologii), ujętych w klamrę ramowej narracji i wzbogaconych dodatkowym komentarzem. Zbiór obejmuje wczesne prace wyrastające jeszcze z epoki PRL-u (m. in. Mars i Inwazjerzy), poprzez utwory czasów transformacji (komiks Coś pochodzący z katalogu wystawy Luxusu w krakowskim Zderzaku) aż do początku nowego stulecia (Miki z 2001, będący echem dramatycznych wydarzeń na świecie). Rysunki Pawła Jarodzkiego sytuują się między szkicem, satyrą i komiksem, potwierdzając tym samym skłonność artysty do ironicznej gry z kanonami masowej kultury. Działania artystów takich jak Jarodzki przyczyniają się do otwarcia pola współczesnej sztuki na zjawiska niegdyś arbitralnie lokowane w obszarze kultury „niskiej”, a de facto stanowiące istotny składnik awangardowego dziedzictwa. Pełnowymiarowa prezentacja Kompletnej historii wszechświata ze szczególnym uwzględnieniem Polski może stanowić ważny krok w procesie wypełniania luk w oficjalnym dyskursie, a w związku z tym – „przepisywania” historii polskiej sztuki.