Ce poète, écrivain et critique littéraire polonais est reconnu pour son exploration profonde de la condition humaine, abordant des thèmes tels que la mémoire, l'identité et le passage du temps. Son style distinctif allie intensité lyrique et perspicacité intellectuelle pointue, créant des œuvres qui résonnent avec une profondeur émotionnelle et une perspicacité philosophique. À travers sa poésie, sa prose et ses essais, il offre une perspective unique sur les complexités de l'existence et le pouvoir du langage. Ses contributions littéraires ont eu un impact significatif sur la littérature polonaise, reflétant une voix riche et contemplative.
Majestic, universal, and supremely cultured, Czerniawski's lyrical poems remain wonderfully accessible in Higgins' new English translations. As Czerniawski says, This book is not a text-book on astro-physics, neuroscience, German metaphysics, Fermat's last theorem or nuclear biology.
Focusing on modern poetry, this collection of essays explores the challenges of translation and the intricate relationship between poetry and philosophy. It also delves into the intersections of poetry with music, visual arts, and religious belief, offering a multifaceted perspective on the role of poetry in contemporary culture.
Najnowsza książka Adama Czerniawskiego jest swoistą kontynuacją (synem, jak pisze sam autor) wydanego w 1998 roku Krótkopisu. Składające się na nią eseje charakteryzuje tematyczna różnorodność: od krytycznych rozważań o polskiej mentalności po erudycyjne refleksje związane z literaturą, sztuką, filozofią. Łączy je to, że wynikają one z osobistych doświadczeń pisarza. Już w pierwszym z tekstów Czerniawski dokonuje szczerej autoprezentacji. Pisze: Polska już nie jest moim krajem. [ ] jestem uchodźcą, wygnańcem, uciekinierem. [ ] Jestem pustelnikiem, samotnikiem, paranoikiem i agorafobem. Nawiązując do tytułu książki, można powiedzieć, że pisarz sam sobie jest miastem-państwem (-polis) i to w dodatku złożonym, czerpiącym inspiracje z wielu kultur i tradycji (wielo-). Czerniawski broni więc swojej suwerenności oraz prawa do głoszenia własnych poglądów, a w tych od lat jest konsekwentny i bezkompromisowy. Wielopis jest zapisem prowadzonych przez niego licznych polemik, dyskusji, a niekiedy też i ostrych oskarżeń, które zawsze jednak są wysuwane z określonych powodów i w obronie wartości uznawanych przez niego za niepodważalne. Z drugiej strony, na książkę można spojrzeć jak na pewnego rodzaju świadectwo, które pisarz wystawia nie tylko sobie, ale i swoim czasom, i dzięki któremu upamiętnia tych, którzy na wspomnienie jego zdaniem zasługują.