Plus d’un million de livres à portée de main !
Bookbot

Luter Andrzej

    Kino wiecznie młode
    Ekspostkatolik
    Myśmy się uodpornili. Rozmowy o dojrzałości
    • Bez patosu. Za to z ironią, dystansem, a przede wszystkim z dużą dawką mądrości Jerzy Stuhr, legenda polskiego kina, oraz ks. Andrzej Luter, przyjaciel artyst�w i krytyk filmowy, w prywatnej rozmowie odsłaniają przed czytelnikami sposoby na to, jak uodpornić się na świat. - O nieodpowiedzialnej młodości. - O szalonej dojrzałości. - O kultowych filmach. - O walce z chorobą. - O polskim społeczeństwie. ?Myśmy się uodpornili? ? podsumowują. W tej książce znajdziecie: ? Poradnik dla Potencjalnego Pacjenta ? zbi�r myśli spisanych przez Jerzego Stuhra. ? Zestawy pigułek uodporniających: filmy, powieści, dzieła teatralne i utwory muzyczne

      Myśmy się uodpornili. Rozmowy o dojrzałości
    • Wspomnienia rockowej młodości i artystycznego podziemia z czasów PRL, refleksje dotyczące przeczytanych książek, obejrzanych filmów i spektakli, rozważania o wierze i... wątpieniu. Ksiądz Andrzej Luter kieruje się zasadą, że najważniejszy jest człowiek, a dopiero w dalszej kolejności jego poglądy, doświadczenia czy wygląd. Bez natrętnej „duszpasteryzacji”, z szacunkiem i ciekawością stara się zrozumieć bliźniego – niezależnie od tego, czy jest nim światowej sławy reżyser, młodo zmarły poeta-buntownik czy też „zwykły” parafianin. Andrzej Luter jest księdzem rzymskokatolickim, asystentem kościelnym Towarzystwa „Więź”, publicystą „Tygodnika Powszechnego”, „Więzi”, „Znaku, „Dialogu” i miesięcznika „Kino”. Aktywny duszpastersko w środowiskach dziennikarskich i twórczych.

      Ekspostkatolik
    • Kino wiecznie młode

      • 253pages
      • 9 heures de lecture

      Ks. Andrzej Luter wybrał kilkanaście filmów z czasów PRL-u, istotnych dla niego z aksjologicznego punktu widzenia. Filmów niekoniecznie najwybitniejszych, ale subiektywnie najważniejszych. Dzięki temu sentymentalnemu powrotowi otrzymujemy opowieść szkatułkową niepozbawioną krytycyzmu, ironii, ale i nostalgii. To opowieść o kinie polskim z tamtych lat i o pokoleniu, którego młodość przypadła na lata siedemdziesiąte. „Sztuka nie może być prawdziwym życiem – pisze autor – ale jest źródłem rozumienia życia, powinna nim być”. Opisane filmy pomogły jemu samemu zrozumieć życie i świat.

      Kino wiecznie młode