Tematyka niniejszej publikacji koncentruje się wokół zagadnień związanych z realizacją w mowie zaburzonej (porównawczo także w mowie niezaburzonej) cechy dystynktywnej [+dźwięczność]. Cecha ta różnicuje opozycyjne klasy dźwięcznych i bezdźwięcznych fonemów obstruentalnych tworzących w polskim systemie fonologicznym kategorię dźwięczności, która fonologicznie jest nieistotna w realizacjach fonemów samogłoskowych i półotwartych. Zaburzenia w realizacji dźwięczności w polskiej logopedii nazywa się m o w ą b e z d ź w i ę c z n ą lub w y m o w ą b e z d ź w i ę c z n ą . Dla nieuwarunkowanych neutralizacją opozycji dźwięczności zniekształceń dźwiękowych realizacji dźwięcznych fonemów obstruentalnych w postaci ich bezdźwięcznych zamiast dźwięcznych realizacji przyjęłam funkcjonujący w literaturze przedmiotu termin d e s o n o r y z a c j a . Fragment wstępu
