Monografia lokuje się w obszarze nauk społecznych i prezentuje pogłębione studia teoretyczne osadzone w krytycznym realizmie oraz ontologii społecznej. Doniosłym celem szeroko zrealizowanego programu badawczego jest ukazanie nie tylko ukrytych mechanizmów generatywnych, ale i sił przyczynowych żywionych trosk oraz pokładów ofiarności, ujawniających swoją moc sprawczą w podmiotowości druhen i druhów zaangażowanych w ruch społeczny OSP. Podmiotowość sprawcza strażaków pozostaje wielowymiarową kategorią badawczą, ukazującą oblicza najszlachetniejszych wymiarów człowieczeństwa, przyczyniających się do niestrudzonego zapewniania dobrostanu i bezpieczeństwa ontologicznego społeczności lokalnych. Ponieważ zagrożenia pozostają immanentnym determinantem naszej egzystencji, służba druhen i druhów OSP jest niezwykłym darem dla nas wszystkich. Źródła żywionych przez nich trosk pozostają nieobecną obecnością, przyjmują nie tylko dialektyczny, ale i transcendentalny charakter. Ponieważ zarówno nieobecności, jak i obecności są ontologicznie realne, dokonano demistyfikacji epistemologicznych źródeł żywionych trosk, przybliżając się do ich istoty w ustrukturyzowanej naturze warstw rzeczywistości. Wyłoniono również liczne paradoksy towarzyszące służbie pożarniczej. Monografia adresowana jest do odbiorców zainteresowanych krytyczno-realistyczną wizją opisu rzeczywistości, reprezentujących różne dziedziny i dyscypliny naukowe.
Stochmal Małgorzata Livres


Państwowa Straż Pożarna w systemie bezpieczeństwa państwa
- 164pages
- 6 heures de lecture
Monografia jest socjograficzną analizą roli Państwowej Straży Pożarnej jako grupy dyspozycyjnej paramilitarnego systemu bezpieczeństwa państwa, realizującej zadania zabezpieczania, obrony i ochrony przed zagrożeniami destabilizującymi ład społeczny. Socjologiczną charakterystykę fenomenu pożarnictwa zawodowego osadzono w socjokulturowych uwarunkowaniach kultury bezpieczeństwa rozwijanej w miarę postępu cywilizacyjnego. Zurbanizowane przestrzenie społeczne i antropogeniczne zawierają immanentne cechy (nie)bezpieczeństwa, dlatego w toku codziennej służby funkcjonariusze PSP odpierają reżim destrukcyjnych sił zagrożeń naturalnych, technogennych czy społecznych o podłożu konfliktogennym, przywracając funkcjonalność danego zakresu społecznego bądź chroniąc jego cenione przez wspólnotę dobra wspólne. Następuje to w procesach habitualizacji ratownictwa rozumianego jako instytucjonalne wzorce dyspozycyjnych działań realizowanych w sferze bezpieczeństwa publicznego.