Iwona Hofman Livres

Pierwsza na polskim rynku wydawniczym publikacja dotycząca centralnej dyskusji współczesnej filozofii działania. Książka Mechanika działań to wprowadzenie i wyrazisty głos w sporze wokół przyczynowej teorii działania. Rozprawa dostarcza bardzo wyraźnych rezultatów badawczych, które stanowią ewidentny wkład intelektualny w odnośną dyscyplinę filozoficzną. Rezultaty te – w tym przede wszystkim sformułowanie kontrprzykładów z omyłek i wyprowadzenie z nich druzgocących konsekwencji dla przyczynowych teorii działania (rozdz. 8) oraz wykazanie, że przyczynowych teorii działania nie daje się uzgodnić z paradygmatem koneksjonistycznym sztucznej inteligencji (rozdz. 9) – mają istotne znaczenie dla jednej z głównych dyskusji na gruncie filozofii działania. Wyniki te mają wymiar wybitnie destrukcyjny dla analizowanego rozumienia działań, ale stanowią też pośrednie wsparcie argumentacyjne dla tych koncepcji, które stoją w opozycji do kauzalnych teorii działania. dr hab. Mariusz Gryganiec (z recenzji) Rozprawa robi wrażenie, po pierwsze, rygoryzmem myślowym, który jest ważny sam w sobie, niezależnie od dyscypliny i tematyki, po drugie, erudycją, plasującą książkę w szerokim i aktualnym kontekście teoretycznym, a wreszcie – oryginalnym postawieniem i rozwiązaniem problemu, czyli zasugerowaniem alternatywy dla krytykowanego stanowiska. (…) Adresatami książki są filozofowie działania, filozofowie umysłu oraz etycy. Grup potencjalnych Czytelników jest jednak jeszcze przynajmniej kilka. Zaliczają się do nich również filozofowie prawa, z uwagi na powiązania problemu sprawczości i odpowiedzialności (…), oraz kognitywiści, ze względu na zaangażowanie przez autora koneksjonistycznego modelu umysłu w rozważania o działaniu. Ponadto – z uwagi na potencjał dydaktyczny – książka jest przeznaczona dla studentów filozofii, podaje bowiem niezbędną erudycję dla kogoś, kto chciałby zajmować się filozofią działania. prof. dr hab. Robert Piłat (z recenzji)

Książka Współczesne media media multimodalne sama jest multimodalna, a w zasadzie interdyscyplinarna. Badacze z kilku polskich ośrodków medioznawczych i językoznawczych zadają pytania o metodologię, naukowe podstawy, perspektywy poznawcze multimodalności, a autorzy, których prace znalazły się w części materiałowej, próbują pokazać, jak działają oparte na teorii multimodalności analizy i interpretacje. Komunikacyjny chaos, w którym funkcjonujemy co najmniej od kilkunastu lat, jest w zebranych w tym tomie tekstach porządkowany przez wielokodowość, wielowarstwowość czy wielometodologiczność zaprezentowanych badań. Warto poznać ich wyniki, zanim media przekształcą się w multimodalne albo postmultimodalne, niepoznawalne racjonalnie byty.

Książka Współczesne media media multimodalne sama jest multimodalna, a w zasadzie interdyscyplinarna. Badacze z kilku polskich ośrodków medioznawczych i językoznawczych zadają pytania o metodologię, naukowe podstawy, perspektywy poznawcze multimodalności, a autorzy, których prace znalazły się w części materiałowej, próbują pokazać, jak działają oparte na teorii multimodalności analizy i interpretacje. Komunikacyjny chaos, w którym funkcjonujemy co najmniej od kilkunastu lat, jest w zebranych w tym tomie tekstach porządkowany przez wielokodowość, wielowarstwowość czy wielometodologiczność zaprezentowanych badań. Warto poznać ich wyniki, zanim media przekształcą się w multimodalne albo postmultimodalne, niepoznawalne racjonalnie byty.

Oddajemy Czytelnikom publikację stanowiącą zbiór refleksji badaczy różnych dyscyplin naukowych, których połączył specyficzny przedmiot zainteresowania, czyli media. Naszym celem było udokumentowanie zarówno wieloaspektowości samych mediów, jak i metodologicznego zróżnicowania prowadzonych badań.

Analiza publicystyki paryskiej Kultury w segmencie dotyczącym stosunków polsko-niemieckich stanowi dopełnienie badań nad koncepcjami politycznymi pisma. Jerzy Giedroyc miał głębokie przekonanie o wadze tego problemu w kontekście procesów jednoczenia Europy oraz prognozowanych ruchów niepodległościowych w ZSRR. Z tych powodów już w 1951 roku poszukiwał korespondenta Kultury w Berlinie a autorom miesięcznika m.in. Juliuszowi Mieroszewskiemu, Bohdanowi Osadczukowi, Jerzemu Stępowskiemu, zalecał sondowanie szans na normalizację stosunków politycznych oraz pojednanie Polaków i Niemców. Książka prezentuje w układzie chronologicznym nurty myślenia o przyszłości Polski i Niemiec, obecne na łamach Kultury w publicystyce politycznej, kronikach, recenzjach, wspomnieniach. Interpretację tych tekstów wzbogacają wnioski z korespondencji Jerzego Giedroycia (częściowo niepublikowanej) oraz równoległa analiza porównawcza dokumentów Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.

Publikacja pod redakcją Iwony Hofman i Danuty Kępy-Figury jest piątą publikacją, ukazującą się w serii Współczesne media, której nadrzędnym tematem jest aksjologiczny kontekst przekazu medialnego. Autorzy zawartych w tomie artykułów wypowiedzieli się przede wszystkim o wartości mediów rozumianej jako ich znaczenie w komunikacji społecznej oraz o wartości(i przewartościowaniu) form i gatunków medialnych. Niniejszy tom jest połączeniem rozważań teoretycznych z propozycjami zastosowania metodologii nauk humanistycznych w refleksji dotyczącej wartości mediów.

W niniejszym opracowaniu odnaleźć można zarówno rozważania o charakterze teoretycznym, propozycje zastosowania metodologii nauk humanistycznych i społecznych w refleksji dotyczącej wartości, jak również studium przypadku oraz analizę konkretnych sposobów przedstawiania wartości w mediach. Temat zapowiedziany w tytule książki choć niejednoznaczny i obciążony wewnętrzną niespójnością pozwala na realizację ważnych celów. Zderzenie w jednej publikacji obrazu wartości uznanych z praktyką wprowadzania wartości aspirujących było szansą na uchwycenie sposobu oddziaływania mediów jako przestrzeni, w której odbiorcy nabywają kompetencje aksjologiczne.

Monografia jest udokumentowaniem losów Jana Karskiego. Opublikowano w niej wystąpienia gości Międzynarodowej konferencji naukowej Jan Karski. Misja kompletna, która odbyła się w Lublinie w 2014 roku i przebiegała w formule prezentacyjno-dyskusyjnej. Przedkładana czytelnikom książka tylko w części pierwszej odzwierciedla porządek spotkania. Artykuły zebrane w części drugiej tworzą oddzielną całość, którą można nazwać próbą przybliżeń zróżnicowanych aspektów biografii Jana Karskiego.