Impuls Livres

Książka wprowadza w problem trudności dzieci w operowaniu kodem językowym, postrzeganych także jako źródło specyficznych trudności w uczeniu się, zagadnienia budzącego coraz większe zainteresowanie wśród badaczy i praktyków. Podane są w niej propozycje rozwiązań terapeutycznych, co jest wyjściem naprzeciw naglącym potrzebom osób z takimi trudnościami, albowiem w istotnym stopniu ograniczają one osiągnięcie sukcesu w szkole z wszystkimi tego konsekwencjami. W części teoretycznej poruszone są zagadnienia zmieniającego się zakresu pojęcia specyficznych trudności w uczeniu się i w tym kontekście rosnącej rangi problemu trudności w operowaniu kodem językowym, a także roli różnic indywidualnych w wykorzystywaniu kodu mowy w procesie przetwarzania informacji oraz związku tychże różnic z pojawieniem się specyficznych trudności szkolnych. Część praktyczna książki zawiera propozycje metod rozwijania umiejętności rozpoznawania elementów wypowiedzi, jej struktury gramatycznej, a także manipulacji nimi w celu jej budowania. Część ćwiczeń ukierunkowana jest na rozwijanie umiejętności językowych zgodnie z naturalnym sposobem ich przyswajania przez dziecko, bez uświadamiania mu reguł rządzących językiem. W tej części przedstawione są także metody wprowadzania dziecka w świadomą, refleksyjną wiedzę o języku, czyli nauczania gramatyki. Przedstawione metody są wskazane w szczególności do pracy z osobami z trudnościami w operowaniu kodem mowy, ale korzystne dla wszystkich uczniów oraz zgodne ze wskazaniami psychologicznymi J. Piageta. Szczególnie przydatne mogą być w pracy z dzieckiem o obniżonych możliwościach poznawczych.

Ze względu na fakt sytuowania się podstaw edukacji, także pedagogów w filozofii człowieka i aksjologii, celem książki jest ukazanie miejsca, rangi i roli tej drugiej w kształceniu pedagogów na poziomie wyższym. Przedmiotem rozważań poszczególnych Autorów są proces i efekty edukacji aksjologicznej, takie jak kompetencje aksjologiczne, świadomość i wrażliwość aksjologiczna oraz możliwie konsekwentna postawa aksjologiczna, w tym wiedza o wartościach z rozpoznawaniem aksjologicznych przesłanek działań własnych i cudzych oraz wiedza o funkcjonujących orientacjach aksjologicznych. Książka oddaje pewien wymiar stanu badań nad aksjologią w pedagogice. Składa się z czterech części. Pierwsza dotyczy obecności aksjologii w studiach pedagogicznych – potrzeby rekonstrukcji aksjologii, takich aspektów w Procesie Bolońskim, który wyznacza standardy w kształceniu wyższym w ramach UE, niektórych aspektów kształcenia aksjologicznego oraz porządkującej i integrującej roli wartości w uniwersyteckim procesie dydaktyczno-wychowawczym. Druga część skupia się na wartościach tego procesu. Część trzecia dotyczy kulturowych funkcji edukacji aksjologicznej. Część czwarta odsłania niektóre aspekty wspólnego świata wartości studentów i nauczycieli akademickich.

Zainteresowanie osobami z różnymi rodzajami dysfunkcji, ich potrzebami i możliwościami podlega ciągłej ewolucji. Analizując dane z literatury omawiającej problemy osób niepełnosprawnych w ciągu ostatnich stu lat, można zaobserwować zmiany w podejściu do procesu terapii, edukacji, socjalizacji i rehabilitacji. Obecnie poglądy na funkcjonowanie osób niepełnosprawnych wskazują na celowość i trafność w podejmowaniu przez nie same decyzji i branie odpowiedzialności za swoje postawy i rozwój. W książce znajdziemy m.in. rozważania na temat poczucia jakości życia niepełnosprawnych, pozytywnych postaw społecznych warunkujących skuteczną rehabilitację, problemu zapomnianych niepełnosprawnych pacjentów, psychologicznych wyznaczników walki z chorobą, statusu osób niepełnosprawnych, metod terapii wobec dzieci z defektami. Zawarte w publikacji treści powinny przyczynić się do poszerzenia i upowszechnienia wiedzy w obszarze tak trudnym i skomplikowanym, jakim jest praca z osobami niepełnosprawnymi.

Kolejny tom pracy zbiorowej składający się z 16 artykułów jest kontynuacją przekazywania doświadczeń z wykonywanej swojej pracy zawodowej przez autorów poszczególnych prac. W prezentowanej publikacji znajdują się prace o charakterze badawczym oraz opisujące utrudnienia i możliwości integracji osób z niepełnosprawnością. Autorzy prac wskazują na konieczne i niezbędne oddziaływania w stosunku do osób niepełnosprawnych i ich środowisk w celu lepszego wzajemnego funkcjonowania i poprawy „jakości życia”. Doniesienia informują o możliwościach postępowania rehabilitacyjnego w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Słowacji i w Czechach. Książka przeznaczona jest dla osób zawodowo zajmujących się szeroko rozumianą rehabilitacją, studentów pedagogiki i fizjoterapii.

Książka Kompleksowe wspomaganie rozwoju uczniów z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi prezentuje twórcze propozycje konkretnych form realizacji edukacyjnej i wychowawczej funkcji szkoły w odniesieniu do uczniów z autyzmem i pokrewnymi zaburzeniami, które są cennym materiałem dla psychologów i pedagogów, jak również podstawą i inspiracją do dalszych poszukiwań najbardziej odpowiednich metod. Mogą one stanowić punkt wyjścia do tworzenia programów realizowanych w placówkach terapeutyczno-szkolnych dla uczniów z autyzmem. W niniejszej monografii prezentujemy twórcze sposoby wykorzystywane przez pracowników Zespołu Szkół Specjalnych nr 13 dla Dzieci i Młodzieży z Autyzmem w Krakowie, mając nadzieję, że Czytelnik odnajdzie w przedstawionych propozycjach inspirację do własnych działań podejmowanych wobec osób z autyzmem. W rehabilitacji niepełnosprawnych można wyróżnić dwa główne podejścia. Pierwsze skupia się na wspomaganiu osoby niepełnosprawnej w rozwiązywaniu przez nią sytuacji problemowych, a więc na pokonywaniu barier społecznych. Natomiast drugie – polega na umożliwieniu osobie niepełnosprawnej przyswajania zachowań i umiejętności niezbędnych do jak najpełniejszego funkcjonowania w społeczeństwie, czyli jest związane z likwidowaniem predyspozycji do bezpośredniego wchodzenia w sytuacje problemowe (Kowalik, 1998). Prezentowana w tym opracowaniu kompleksowa forma wspomagania rozwoju uczniów z autyzmem i pokrewnymi zaburzeniami wypracowana na przestrzeni kilkunastu lat doświadczeń przez zespól Ośrodka Terapeutyczno-Szkolnego w Krakowie mieści się właśnie w tym drugim nurcie działań. Warto nadmienić, że Ośrodek Terapeutyczno-Szkolny w Krakowie, jest pierwszą tego typu placówką w Polsce, powołaną do istnienia przez rodziców poszukujących z jednej strony najmniej restrykcyjnego środowiska szkolnego dla swoich dzieci, a z drugiej – placówki, która będzie najpełniejszą odpowiedzią na ich szczególne potrzeby poznawcze i emocjonalno- społeczne, wynikające z istoty zaburzenia.

Opracowanie pod redakcją Danuty Wajsprych można odczytać na wiele sposobów. Znajdą w niej coś dla siebie nauczyciel, przedstawiciel samorządu terytorialnego. Może ono także wywołać zadumę i autorefleksję wśród młodzieży, w tym również młodzieży studenckiej, wśród nauczycieli akademickich, zwłaszcza kształcących pedagogów. Dobrze byłoby, gdyby przeczytali ją urzędnicy administracji, aby wsparcie finansowe kierowali do najuboższych i zaniedbanych kulturowo. W opracowanie i jego treść wprowadza Danuta Wajsprych, wskazując na tło gospodarcze i społeczne, które spowodowało m.in. rozwarstwienie społeczne, ubóstwo, w tym także kulturowe. [...] Całość opracowania posiada dużą wartość poznawczą i pragmatyczną. Nie sposób sobie wyobrazić, aby poruszana problematyka nie mogła liczyć na zainteresowanie pedagogów, nauczycieli i pracowników naukowo-dydaktycznych. To opracowanie bowiem [...] wywołuje refleksję nad współczesną kulturą. Stanowi też ciągle aktualny przykład myślenia innowacyjnego nad stanem współczesnego ubóstwa i jego skutkami. W tej interesującej pozycji jest miejsce dla wszystkich, którym bliska jest problematyka minimalizacji ubóstwa kulturowego. Z recenzji prof. zw. dr hab. Eugenii Malewskiej

Prezentowana publikacja stanowi zbiór prac autorów z różnych środowisk akademickich. Książka ma charakter publikacji teoretyczno-empirycznej i dotyczy wybranych problemów społecznych. W prezentowanej publikacji zostały przedstawione kwestie społeczne skoncentrowane wokół organizacji przestrzeni społecznej, jej wymiaru wartościującego, a także tematy związane z rodziną, ze zdrowiem, z rehabilitacją osób chorych i niepełnosprawnych, z jakością życia, a także problemy związane z bezdomnością i rolą dzielnicowego w kształtowaniu poczucia bezpieczeństwa. Celem książki jest ukazanie tylko niektórych problemów, jakie nurtują współczesne społeczeństwo, aby zwrócić uwagę na powagę i możliwości rozwiązań. Prezentowana publikacja zawiera podrozdziały również w języku rosyjskim oraz angielskim, szczegółowy spis rozdziałów znajda Państwo tutaj. Niektóre artykuły obcojęzyczne nie zawierają abstraktów w języku polskim. W niniejszej książce zostały przedstawione kwestie społeczne skoncentrowane wokół organizacji przestrzeni społecznej, jej wymiaru wartościującego i codzienności, która opisuje rzeczywistość. Kolejne zagadnienia to: rodzina i jej funkcje, zwłaszcza rola w kształtowaniu systemu wartości, praca socjalna z rodziną oraz przemoc wobec dzieci w rodzinie. Następnie poruszono tematy związane ze zdrowiem, radością życia, czyli optymistycznym nastawieniem, zdrowym stylem życia oraz podejściem nauczycieli do edukacji zdrowotnej. Ze zdrowiem wiążą się problemy osób starszych i ich roli oraz sensu życia. Dobre zdrowie to również pewne cechy osobowości, które wpływają na powodzenie w życiu, pomagają osiągnąć sukces zawodowy. W kolejnych artykułach są rozważane: zagadnienie jakości życia ludzi żyjących w stresie i tych, których życie jest w znacznym stopniu wolne od tego czynnika, problem samooceny, rozumienia sukcesu w życiu przez ofiary przemocy. Dalej są podejmowane kwestie rehabilitacji osób chorych i niepełnosprawnych. Omówiono kolejno: komputer, bajkoterapię i hipoterapię, ich funkcje, rodzaje, klasyfikacje i rolę w leczeniu osób pełno- i niepełnosprawnych. Ostatni temat w prezentowanej publikacji dotyczy bezpieczeństwa osób bezdomnych i zagrożeń kryminalnych oraz roli dzielnicowego w kształtowaniu poczucia bezpieczeństwa. Wymienione zagadnienia są tylko małą cząstką problemów, jakie nurtują współczesne społeczeństwo polskie. Każdy z nich można rozwiązać, wymaga to jednak dobrej woli ze strony społeczeństwa i władz państwowych.

Debata przedstawiona w niniejszym tomie koncentruje się na czterech kręgach zagadnień. Pierwszy z nich, wprowadzający, poświęcony jest ogólnym problemom zmiany społecznej i stanowi istotny kontekst dalszych rozważań. Po prezentacji ważniejszych psychologicznych i lingwistycznych aspektów pojęcia 'zmiana' następuje omówienie cech współczesnej zmiany społecznej i - co jest ważne ze względu na tematykę tomu - zmiany edukacyjnej. Druga część dotyczy problematyki trwałości i zmiany w szkolnictwie wyższym. Znajdują się tu: opracowania na temat relacji między aktualnymi zmianami w szkole wyższej a jakością kształcenia, rozważania poświęcone kształceniu pedagogów w kontekście zmian i reform w szkolnictwie wyższym, refleksje na temat elementów trwałych w szkole wyższej oraz dokonujących się zmian tożsamości uniwersytetu. Dopełniają je wypowiedzi o zrównoważonym rozwoju na uniwersytecie oraz zmianie sposobu myślenia o uczeniu się dorosłych. W trzeciej części zawarte są wybrane oceny współczesnych problemów i zjawisk w szkolnictwie wyższym. Pierwsza z nich ujmuje problematykę wspólnoty akademickiej i tożsamości studenta w kontekście wpływów różnych ideologii. Kolejne opracowania dotyczą 'grzechów głównych' kształcenia nauczycieli i relacji między ich kształceniem a zatrudnieniem. W jednym z opracowań podjęto też zagadnienia funkcjonowania studentów niepełnosprawnych w środowisku akademickim. Książkę zamyka część poznawcza, w której autorzy przedstawiają egzemplifikację zagraniczne zmian zachodzących w szkołach wyższych. Szerzej zaprezentowane są doświadczenia związane z wprowadzeniem tych zmian w Republice Czeskiej, w krajach nordyckich i Anglii. Niniejsza książka nie wyczerpuje - co jest oczywiste - problematyki przebiegu zmian na uczelniach wyższych, w tym także tych, które zostały zainicjowane przez wprowadzenie nowych ustaleń legislacyjnych. Przybliżają jednak refleksje, odczucia i aktualne problemy, które nurtują nauczycieli akademickich.

Przedkładana Czytelnikom pierwsza część raportu (pierwszy tom) prezentuje, odtworzony przez autorów z odpowiedzi studentów I roku UAM (na pytania ankiety Studenci I roku UAM 2005/2006 o swoich szkołach) wizerunek ich szkół trzech szczebli kształcenia (szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum). Wizerunek ten (zmienna objaśniana/zależna) jest analizowany i interpretowany z uwzględnieniem zasobów osobowych – właściwości psychologicznych badanych osób i rodzinno-środowiskowo-szkolnych (zmienne objaśniające/niezależne). Są to zatem badania przekrojowe niemierzące związków przyczynowych między zmiennymi, ale statystyczne. Rekonstruując szkolne doświadczenia badanych studentów – maturzystów 2005’, autorzy próbują w odwołaniu do Brunerowskiej koncepcji edukacji (Bruner, 2006), która w swych ramach stwarza (oferuje) uczniom warunki doświadczania sprawstwa, refleksji i współpracy, czyli partycypację w prorozwojowej kulturze szkoły – odpowiedzieć na pytanie: jak bogaty kontekst rozwoju stwarzały szkoły trzech szczebli kształcenia w retrospekcji ich absolwentów – pierwszego rocznika reformy. Zostałą zatem podjęta próba diagnozy i oceny polskiej szkoły „na starcie” reformy edukacyjnej z 1998 roku poprzez rekonstrukcję doświadczeń maturzystów 2005’. W roku akademickim 2015/2016 autorzy publikacji planują powtórzyć badania za pomocą tych samych narzędzi badawczych. Z satysfakcją zatem oddajemy do rąk Czytelników pierwszy tom cyklu „Maturzyści 2005’”. Jego struktura jest przejrzysta – pierwszy rozdział przybliża podstawy teoretyczno-metodologiczne naszych badań: „Studenci I roku UAM o swoich szkołach. Z doświadczeń pierwszego rocznika reformy edukacji. Badania retrospektywne”. Rozdział drugi prezentuje badanych studentów w świetle zmiennych niezależnych, trzeci przybliża Jakość treściowego wizerunku szkoły i jej uwarunkowania. Z doświadczeń studentów, w następnym zaś rozdziale zestawiamy wnioski z badań i rekomendacje. Tom kończymy rozdziałem zatytułowanym Ku sprawstwu, współpracy i refleksyjności poprzez ich doświadczanie w edukacji szkolnej. Brunerowskie przesłanie w praktyce. Maria Dudzikowa Poznań, marzec 2010 Książka należy do tych lektur, na które się czeka z dużą niecierpliwością. Brakuje nam rozpraw naukowych, które łączą w sobie solidną podstawę teoretyczną z oryginalnością i wiarygodnością przeprowadzonych badań empirycznych. Właściwie osadzono własny zamysł badawczy na tle istniejącej już wiedzy o szkole w kontekście przemian ustrojowych zachodzących wokół niej i w niej. Badania są unikatowe, gdyż rzadko prowadzi się zespołowe badania podłużne, które na domiar wszystkiego, co o nich najlepszego można by powiedzieć, są jeszcze uchwyceniem cząstki dziejowych procesów. Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego Pionierskość tego studium teoretyczno-empirycznego odnosi się nie tylko do przedmiotu badań, to znaczy uczniowskich doświadczeń na każdym ze szczebli systemu oświatowego, ale zawiera się w tym, że po raz pierwszy sporządzony został konsekwentny obraz szkolnej edukacji widzianej przez pryzmat teorii kultury edukacji, odczytany z tego, co zapamiętali absolwenci tych szkół – studenci I roku studiów. […] Książka – ze względu na swoje walory poznawcze – ma fundamentalne znaczenie dla polityki i praktyki oświatowej. Jej treści nie tylko pozwalają rozumieć mechanizmy rządzące szkolną edukacją, ale wskazują najbardziej newralgiczne elementy szkolnej pedagogii. Uwzględnienie ich w projektowaniu pracy szkoły i zarządzaniu oświatą może stać się prawdziwym punktem zwrotnym zmiany edukacyjnej. Z recenzji prof. zw. dr hab. Marii Czerepaniak-Walczak