IbnBattuta Livres

Ibn Battûta, pèlerin berbère et musulman, tire parti de l'Islam et de la langue arabe pour voyager. Ses périples, marqués par quatre grandes périodes, l'emmènent de La Mecque à des régions variées comme l'Afrique, l'Asie et la Chine, où il rencontre des personnalités influentes et devient conseiller.

Records the journey of Ibn Battuta, a Moroccan jurist who travelled to the East, and offers fascinating details into the cultures and dynamics of the region, along with a first-hand account of increased globalisation due to the rise of Islam, and the relationship between the Western world, India, and China in the 14th century.

Designed to appeal to the book lover, the Macmillan Collector's Library is a series of beautifully bound pocket-sized gift editions of much loved classic titles. Bound in real cloth, printed on high quality paper, and featuring ribbon markers and gilt edges, Macmillan Collector's Library are books to love and treasure. Ibn Battutah – ethnographer, bigrapher, anecdotal historian and occasional botanist – was just twenty-one when he set out in 1325 from his native Tangier on a pilgramage to Mecca . . . He did not return to Morocco for another twenty-nine years, travelling instead through more than forty countries on the modern map, covering seventy-five thousand miles and getting as far north as the Volga, as far east as China and as far south as Tanzania. He wrote of his travels, and comes across as a superb ethnographer, biographer, anecdotal historian and occasional botanist and gastronome. With this edition by Mackintosh-Smith, Battutah's Travels takes its place alongside other indestructible masterpieces of the travel-writing genre.

In 1326, Ibn Battuta began a pilgrimage to Mecca that ended 27 years and 75,000 miles later. His engrossing account of that journey provides vivid scenes from Morocco, southern Russia, India, China, and elsewhere. "Essential reading . . . the ultimate in real life adventure stories." — History in Review.

A oto opowieść szejka Abu Abd Allaha: Wyjechałem z Tangeru, mojego rodzinnego miasta, we czwartek, drugiego dnia miesiąca Pańskiego rajab al-ard, roku 725, z zamiarem udania się na pielgrzymkę do Domu Bożego i odwiedzenia grobu Posłańca, którego niech Bóg błogosławi i da mu zbawienie. Wyjechałem sam, bez przyjaciela, którego towarzystwem mógłbym się cieszyć. Nie byłem też członkiem żadnej karawany, ale przynaglony zdecydowanym duchem i żywiłem w sercu ogromne pragnienie odwiedzenia szlachetnych sanktuariów. Dlatego postanowiłem opuścić tych mężczyzn i kobiety, których bardzo kochałem, a także mój umiłowany kraj i wylecieć stąd, jak wylatuje ptak z gniazda. Moi rodzice jeszcze żyli i bardzo cierpiałem żegnając się z nimi. Zarówno ja, jak i oni odczuwaliśmy ogromne męki. Miałem wówczas dwadzieścia dwa lata księżycowe.