To nowe wiersze cenionej poetki, mieszkającej w Darłowie, ale związanej z
poznańskim oddziałem Związku Literatów Polskich. Na całość składają się 33
wiersze, a tomik podzielony został na cztery części / rozdziały. W wierszach
tych spotykają się życie i śmierć, choroba i metafizyka, świadomość
przemijania i zachwyt nad pięknem świata. To dojrzała, refleksyjna poezja.
Elżbieta Tylenda jest pedagogiem, socjoterapeutką, poetką, animatorką działań
kulturalnych. Autorka kilku książek poetyckich oraz wierszy publikowanych
m.in. w prasie literackiej, w licznych antologiach. Organizatorka zjazdów i
warsztatów poetyckich. Laureatka wielu konkursów literackich.
Sto trzydzieści lat temu w miasteczku pod Lwowem urodził się pisarz, którego
przeznaczeniem była egzystencja w cieniu i na pograniczach: w cieniu grozy i
śmierci, na pograniczu jawy i snu; w cieniu gwiazd literackich, na pograniczu
epok, prądów i stylów; w cieniu Wielkiej Wojny, która ujawniła groźne oblicze
nowoczesności, i na pograniczu upadającego Cesarstwa Austro-Węgierskiego,
potem zaś odrodzonej Rzeczypospolitej. Stefan Grabiński, bo o nim tu mowa,
nigdy nie przestał być pisarzem drugorzędnym, choć wciąż aspirował do
pierwszorzędności, do Literatury przez duże L. Ów klasyk polskiej fantastyki
inspirował innych twórców tego obszaru, jak choćby Stanisława Lema. Uwięziony
w stereotypowych formułach (polski Poe, polski Lovecraft , polski Meyrink),
dziś okazuje się pisarzem wyjątkowym, wartym czegoś więcej niż konwencjonalne
wzmianki w historycznoliterackich syntezach. Joanna Majewska próbuje odtworzyć
jego świat, literacką prowincję, której centrum stanowił Lwów. Przypomina
miejsca, ludzi, zdarzenia kształtujące wyobraźnię i talent pisarza.
Potwierdzenia swoich hipotez oraz intuicji szuka w jego twórczości. Dzieło
Grabińskiego ukazuje jako zjawisko oryginalne, uformowane przez osobiste
doświadczenie i prowincjonalny mikrokosmos, a zarazem wpisujące się świadomie
lub nie w przemiany zachodzące w makrokosmosie literatury i kultury
europejskiej.
