Anna Piwkowska Livres

Piękno i piekło – swoista opowieść poetki o poetce. Anna Piwkowska, która w 2017 roku w Tartej róży (PIW, seria „Poeci do kwadratu”) wierszami Beaty Obertyńskiej przedstawiła i poniekąd przypomniała postać Beaty Obertyńskiej, napisała wnikliwą i przejmującą książkę o życiu (i poezji) tej dziś na nowo odkrywanej poetki. A życie to było burzliwe – od dzieciństwa i młodości we Lwowie, przez aresztowanie i zesłanie do łagru Loch-Workuta, przez uwolnienie, wstąpienie do Armii Polskiej w ZSRR i przejście szlaku bojowego (Iran, Palestyna, Egipt, Włochy), po osiedlenie się w Londynie… Tę wyjątkową książkę zdobi kilkadziesiąt fotografii nigdy wcześniej nie publikowanych.

Anna Achmatowa - czarny łabędź, kobieta intrygująca powierzchownością i zachowaniem, poetka autonomiczna w swojej twórczości i wyborach, choć doświadczająca najciemniejszych stron życia w XX-wiecznej Rosji. Kto może opisać życie poety lepiej niż inny poeta? O autorce książki Achmatowa, czyli Rosja Piotr Matywiecki powiedział: „Anna Piwkowska jest mistrzynią poetyckiej anegdoty. Potrafi z materii codziennego życia wykroić jakieś jedno, ledwo zauważalne zdarzenie, jakąś obserwację czegoś dziejącego się na uboczu spojrzeń - i w tak obramowanej chwili lirycznej zawrzeć wszystko, co najważniejsze”. Tę niezwykłą umiejętność uchwycenia szczegółu i oddania emocji odnajdziemy też w eseju o Annie Achmatowej. Dzięki temu książka Achmatowa, czyli Rosja jest nie tylko zapisem faktów z życia wielkiej poetki, lecz także impresją prowadzącą do głębi rosyjskiej duszy.

Świat przedstawiony w Między monsunami to świat zagrożony poczuciem nieuchronnej utraty. Opowiedz mi o śmierci zamiast o miłości prosi bohaterka jednego z wierszy Anny Piwkowskiej. Odchodzą więc zwierzęta, zamierają przyjaźnie, z życia znikają najbliżsi. Ale nie jest to powód do rozpaczy, w życiu nie ma miejsca na pustkę. Natura która jest życiem wypełnia luki, które powstały po tym, co się skończyło, umarło. Jest wiecznym ruchem, obiegiem materii, cyrkulacją ducha. Przemijanie choć nieuniknione nie jest związane z brakiem. Wręcz przeciwnie, dzięki niemu pojawia się to, co nowe. Nieuchronność tego procesu daje pewność, ofiarowuje oparcie w sytuacji nagłej zmiany, a nawet pozwala odnaleźć ukojenie. Ubrane w oryginalną formę piękne historie opowiedziane przez Piwkowską hipnotyzują czytelnika bogactwem emocji oraz wrażliwością na piękno i delikatność świata, który nas otacza.

Anna Piwkowska, poetka i eseistka, jest autorką dziewięciu tomów wierszy, nagrodzonych m.in. Nagrodą Literacką m.st. Warszawy (Farbiarka, 2009) i wyróżnieniem Fundacji im. Kościelskich (Po, 2002).Jest także laureatką Literackiej Nagrody im. Georga Trakla (za prozę Ślad łyżwy, 2007) i nagrody IBBY (za powieść dla młodzieży Franciszka, 2014).Jej zainteresowania literaturą rosyjską zaowocowały dwoma książkami o Annie Achmatowej (Achmatowa czyli kobieta, 2003, i Achmatowa czyli Rosja, 2015) oraz pisaną obecnie książką o Marynie Cwietajewej. Współpracuje z „Zeszytami Literackimi” i „Nowymi Książkami”.

Marina Cwietajewa to poetka wyklęta, zbuntowana, przekraczająca normy społeczne i poszukująca nowych dróg w poezji XX wieku. Przyjaciółka wielkich poetów swoich czasów, Borysa Pasternaka i Rainera Marii Rilkego, pozostawiła po tych niespełnionych miłościach wiersze i listy. Mogłaby być rosyjską Wirginią Woolf, gdyby nie Historia. Ta rzuciła ją najpierw na emigrację, potem pozwoliła powrócić do stalinowskiej Rosji w czasach Wielkiego Terroru, aż w końcu założyć pętlę na szyję w zapomnianym przez Boga i ludzi tatarskim miasteczku – Jełabudze. Nad losem Cwietajewej zamyśla się poetka Anna Piwkowska, autorka niedawno wydanego eseju biograficznego o innej legendarnej poetce Rosji, Annie Achmatowej.