Aleksandra Domańska Livres

Helena Kozłowska „Ola” była członkinią Komunistycznej Partii Polski, aktywistką podziemia komunistycznego, a w końcu wysokiej rangi dygnitarzem partyjnym. Należała do grona osób współtworzących najnowsze dzieje Polski. Dziś ich działania postrzegane są w sposób jednoznacznie negatywny. Ulica cioci Oli jest próbą zrozumienia motywów babki przez wnuczkę, która nigdy nie podzielała jej przekonań. Punktem wyjścia jest „dekomunizacja” skromnej, liczącej zaledwie jeden numer ulicy na warszawskim Czerniakowie, która nosi imię Heleny Kozłowskiej „Oli”. Zagmatwane i mroczne dzieje XX wieku oglądamy przez dziurkę od klucza.

Czasem trzeba się nieco pogubić, aby trafić pod właściwy adres. Powieść o współczesnej Śpiącej Królewnie, która chce się wreszcie zbudzić do życia. Marta tkwi w pułapce dobrych wyborów. Ledwo skończyła trzydzieści lat, a już ma wszystko, na czym jej zależało: wyższe wykształcenie, wyjątkowego partnera i stałą pracę z przyzwoitą pensją. Życie w okowach przyzwyczajeń zaczyna ją jednak uwierać. Marta pragnie zmiany, ale jednocześnie się jej boi. Szuka więc podpowiedzi ze strony losu i rzuca mu wyzwanie, robiąc to, co wcześniej nie przyszłoby jej do głowy. Pewnego dnia przypadkiem trafia na ulicę Pogodną, której próżno szukać na planie miasta. Mieszkają tam skromni, niezwykle oryginalni ludzie. Czy czegoś się od nich nauczy? Aleksandra Domańska - z wykształcenia polonistka i reżyserka, realizatorka widowisk teatralnych i telewizyjnych, scenarzystka, eseistka. Ulica Pogodna jest jej debiutem powieściowym.

Nie ma takiego miejsca na świecie, o kt�rym nie można by było opowiedzieć ciekawej historii. Wystarczy tylko przez jakąś szczelinę zajrzeć w jego minione dzieje. Ale Grzybowska 6/10 Wielgachny blok z warszawskiego Osiedla za Żelazną Bramą, wybudowany 'metodą monolityczną beton�w wylewnych', symbol PRL- owskiego 'budownictwa uspołecznionego' z czas�w Gomułki?Aleksandra Domańska zagląda w szczelinę czasu - odnajduje przedwojenne budynki, kt�re stały pod tym adresem i z detektywistyczną intuicją, przy pomocy wyszperanych drobnych artefakt�w tamtego życia: rachunk�w za gaz, fragment�w list�w, plan�w architektonicznych, wypis�w z książki telefonicznej, a także rozm�w z jedynym żyjącym świadkiem istnienia tego niewielkiego skrawka miasta, opisuje losy ich mieszkańc�w: małego Jurka Glassa i jego taty Mieczysława -lekarza ze szpitala św. Ducha,Salomona Graffa - właściciela składu żelaza, belek, blach i rur, Romany Wilner, jej chorowitego syna Rysia i wielu innych. Kameralnie, chwilami wręcz czule, odtwarza ich codzienność przed katastrofą wojny i towarzyszy im w getcie.