Praca składa się z dwóch części. W części pierwszej specjaliści z tej
dziedziny: Jan Żaryn, Barbara Pamrów, Tomasz Sudoł i Agata Mirek przedstawili
cztery historie, które bardzo ściśle dotyczą wojennych i tuż powojennych
stosunków polsko-żydowskich. W drugiej znajdują się relacje na ten sam temat
wydobyte ze zbiorów Komitetu dla Upamiętnienia Polaków Ratujących Żydów,
najczęściej przykłady pomocy indywidualnej i spontanicznej, wynikającej z
potrzeby chwili. W sumie w tomie odnajdziemy 68 takich dokumentów.
Wspomnienia Bolesława Wójcika (19122001), mjr. rez. Wojska Polskiego i por.
Armii Krajowej, składają się z dwóch części. W pierwszej, zatytułowanej Mój
kolejarski pamiętnik, autor opisuje pokrótce swoje losy przed wojną: naukę,
służbę w WP, a przede wszystkim pracę na kolei. Następnie przedstawia swój
udział w wojnie obronnej Polski 1939 r. oraz działalność konspiracyjną w
Obwodzie Garwolin ZWZ-AK w okresie do połowy roku 1944. W 1944 r. Bolesław
Wójcik podobnie jak duża część akowców z terenów II Rzeczypospolitej
sukcesywnie zajmowanych przez Armię Czerwoną został aresztowany i wywieziony
do Związku Sowieckiego. Część druga wspomnień Nagroda za Armię Krajową została
poświęcona właśnie okresowi internowania w ZSRS. Napisana barwnym językiem,
pokazuje życie codzienne tysięcy Polaków w obozach jenieckich: w Ostaszkowie,
Riazaniu i Susłongierze. Bolesław Wójcik uważał, że należy upamiętnić jak
najwięcej osób osadzonych w sowieckich obozach. Dlatego już w czasie
internowania sporządził listy nazwisk oficerów i kobiet przebywających w
obozie NKWD Riazań-Diagilewo (ok. 640 nazwisk). Listy te, ukryte w podeszwie
buta, udało mu się przemycić do Polski podczas repatriacji w 1947 r. Dodatkowo
oprócz tych list w tekście wspomnień autor zamieścił wykaz 107 mieszkańców
ziemi garwolińskiej, którzy po 1944 r. byli internowani w ZSRS. Nazwiska
podane przez Bolesława Wójcika zostały w miarę możliwości zweryfikowane,
dołączono także krótkie notki biograficzne osób pojawiających się na kartach
książki.
