Praca ta nie ma w zamyśle charakteru stricte biograficznego – wpisuje się raczej w badania idei politycznych ze szczególnym naciskiem na aspekt ich płynności i zapożyczeń pomiędzy różnymi kontekstami narodowymi i językowymi. Ścisłej rzecz ujmując, traktuję Królikowskiego jako ilustrację – fakt, że na poziomie jednostkowym- tego, jak poszczególne idee mogą krążyć i przekraczać granice; albo, na odwrót, jak bardzo mogą one być do pewnych kontekstów, krajów czy dyskursów przypisane. Zakotwiczenie określonych koncepcji w środowisku społecznym może być bowiem tak silne, że próba ich przeszczepienia na inny grunt natrafi na nieprzekraczalna barierę. Jeśli rzeczywiście tak jest, oznacza to, że w historii idei, obok fascynujących przykładów mobilności, istnieją również obszary swoistego embarga, do których nie można określonych koncepcji zaaplikować czy wnieść. Obie te kwestie – krążenie i zakotwiczenie – choć są biegunowo przeciwne, to jednak spotykają się w tym samym polu dociekań, a przez to można je wykryć, stosując zbliżone procedury badawcze.
