The fateful meeting of Freud and Horace Frink, and the ensuing scandal that nearly destroyed psychoanalysis In 1909, while on a fundraising lecture tour in America, Sigmund Freud met Horace Frink, an early disciple of his theories of psychoanalysis, whose traumatic childhood and complicated personal life later cast a shadow over Freud's professional career--and came close to destroying his reputation. This little-known and ultimately tragic true story of two divorces, three deaths, and a ménage à quatre, as well as the questionable motives behind Freud's involvement in it, is the subject of a groundbreaking collaboration between artist and animator Lionel Richerand and the prizewinning philosopher, biographer, and novelist Pierre Péju.
Peju Pierre Livres
Issu d'une famille de libraires, Pierre Peju s'est plongé dans la philosophie, devenant un acteur des événements marquants de mai 1968. Ses œuvres littéraires explorent de profondes interrogations philosophiques, souvent ancrées dans des récits captivants. Par son style singulier, Peju dévoile les arcanes de la psyché humaine et l'essence de l'existence. Son écriture témoigne de son parcours académique et d'une compréhension aiguë de la condition humaine.


Nie jest to jeszcze jedna książka o baśniach, ale raczej poetyka baśni, w której autor – w przeciwieństwie do przedstawicieli psychoanalizy, a zwłaszcza B. Bettelheima, z którym otwarcie polemizuje – wystrzega się interpretowania za wszelką cenę cudownych i fantastycznych historii. Pierre Péju sugeruje raczej, byśmy wsłuchali się w ich głosy, podążyli zaznaczonymi ścieżkami, nieustannie kreśląc mapę dziwnych miejsc, magicznych działań, przeobrażeń. Możemy zanurzyć się w opowieści, dać się porwać narracyjnym nurtom, nie rozstrzygając raz na zawsze o ich znaczeniach. To książka budująca sieć powiązań pomiędzy tradycyjnymi baśniami, na przykład tymi, które zebrali bracia Grimm, a literackimi opowieściami niemieckich romantyków. Pojawiają się tu motywy cienia, automatów, mandragory, luster i straconego odbicia, wciąż żywe w naszej podświadomości. Przez gęstwinę leśną przedziera się dziewczynka – zagubiona lub uprowadzona: spotyka na swojej drodze wróżkę, czarownicę, krasnoludki, zaklinacza. W jej postaci przejawia się w całej swojej niejednoznaczności zepchnięta na margines dziecięcość. Książkę zamyka oryginalna bajka pióra Pierre’a Péju: Rybo-kot. Pierre Péju, filozof, powieściopisarz i eseista, opublikował około piętnastu książek, takich jak Naissances (Galimard, 1998), Siostrzyczka Ewa od kartuzów (wyd. pol. 2005), Śmiech ogra (wyd. pol. 2006). Jest również wydawcą i autorem opracowań wielu baśni w wydawnictwach José Corti oraz Mercure de France.