Jacek Kordel Livres

Opowieść Alicji Kuleckiej o powstaniu styczniowym porządkują dwa najważniejsze wątki: rekonstrukcja polityki rosyjskiej wobec ziem polskich w latach 1860-1864 oraz przedstawienie założeń i faktycznej działalności przedstawicieli polskiego ruchu niepodległościowego, w tym przede wszystkim kolejnych ekip Rządu Narodowego z lat 1863-1864. Oprócz tego w książce zostały poruszone takie zagadnienia, jak na przykład koleje walk i potyczek powstańczych, międzynarodowy kontekst powstania, rola zaboru austriackiego, pruskiego i emigracji, różnice ideowe w obozie niepodległościowym, polityka ugodowców (szczególnie Aleksandra Wielopolskiego), organizacja polskiego państwa podziemnego, represje rosyjskiego zaborcy czy przebieg powstania na Litwie i Rusi. Książka „Powstanie styczniowe (1863-1864). Czas walki, marzeń o wolności i niespełnionych nadziei” Alicji Kuleckiej na tle innych publikacji na ten temat wyróżnia się swoją klarownością, przystępnością i zwięzłością. Jest skierowana przede wszystkim do czytelników, którzy nie będąc profesjonalnymi historykami, chcieliby poszerzyć swoją wiedzę o wydarzeniach z lat 1863-1864 i ich kontekstach.

Zainteresowanie przeszłością odgrywa istotną rolę w kształtowaniu mentalności współczesnych społeczeństw. Archiwiści i historycy są profesjonalnymi przewodnikami ułatwiającymi poruszanie się po bogactwie dziejów i ich materialnych reliktów przez poszczególne osoby, środowiska, zbiorowości zainteresowane czasami minionymi. Ich działalność umożliwia zaspokajanie różnych potrzeb intelektualnych odnoszących się do refleksji o przeszłości. Tradycyjne i nadal aktualne role historyków i archiwistów to badanie przeszłości z wykorzystaniem określonych metodologii i związanych z nimi metod, poszukiwanie i gromadzenie źródeł wiedzy o minionych dziejach, refleksje dotyczące ich wykorzystania, edukacja publiczna, ochrona dziedzictwa kulturowego, opracowywanie zasobu informacji o nim, udostępnianie i popularyzacja zarówno wiedzy historycznej, jak i wiadomości o dokumentach. Celem tej publikacji jest ukazanie problemów wynikających z pełnienia przez historię i archiwistykę wielu ról społecznych. Służyć temu będzie prezentacja działalności poszczególnych środowisk, instytucji oraz osób tworzących różne formy narracji o przeszłości. Artykuły zostały podzielone na trzy działy: 1. Środowiska i osobowości archiwistyki i historii w społeczeństwie, 2. Dobra kultury i archiwa oraz ich społeczne role, 3. Społeczeństwo w historiografii.

W tej książce znajdziesz autorską metodę japońskiego lekarza, która służy poprawie wzroku w naturalny sposób. Opierając się na technikach jogi i ćwiczeniach koncentracji, treningu pamięci i wyobraźni, które skupiają się na mózgu jako fizjologicznym źródle widzenia, technika ta pozwala pozbyć się takich dolegliwości jak krótkowzroczność, nadwzroczność, zaćma czy zez. Poznasz również sposoby na, astygmatyzm, dalekowzroczność i zwiększenie pola widzenia. Nawet osoby słabowidzące używają tej metody z niesamowitą skutecznością. Nie wymaga ona drogich operacji czy brania leków. Jest to przewodnik z obszernymi badaniami wzroku, wieloma ćwiczeniami praktycznymi i historiami przypadków. Ostry wzrok bez okularów.

Publikacja stanowi próbę ujęcia dziejów urzędów w Królestwie Polskim w formę słownika, w układzie alfabetycznym ułatwiającym wyszukanie potrzebnych informacji. Dostarcza podstawowych danych o urzędach, ich kompetencjach i czynnościach wykonywanych na poszczególnych stanowiskach. Hasła odnoszące się do instytucji obejmują: opis kompetencji danego urzędu, najważniejsze akty prawne stanowiące podstawę jego działalności, prezentację struktury oraz bibliografię. Hasła dotyczące stanowisk i tytułów zawierają: informacje o aktach prawnych tworzących lub przynajmniej wymieniających dane stanowisko, opis funkcji i bibliografię. Publikacja obejmuje urzędy działające na podstawie konstytucji Królestwa Polskiego z 1815 roku oraz instytucje dziedziczące ich kompetencje istniejące w latach 18321867. Z okresu intensywnej unifikacji z Rosją wybrano urzędy terenowe podlegające Ministerstwu Spraw Wewnętrznych Rosji, a pominięto urzędy administracji rosyjskiej działające na terenie Królestwa Polskiego od 1815 roku. W części dotyczącej stanowisk i tytułów uwzględniono przede wszystkim urzędy cywilnej administracji centralnej i terenowej, przy czym na poziomie terenowym wymieniono stanowiska typowe dla danej instytucji, nie różnicując ich dla poszczególnych jednostek administracyjnych (wyjątek stanowi administracja Warszawy).

Podzielona na bloki tematyczne publikacja stanowi przegląd problematyki archiwistycznej w szerokim kontekście procesów kształtowania się archiwów europejskich, współpracy między nimi oraz roli, jaką archiwa pełnią w społeczeństwie. Część pierwsza zawiera m.in. teksty dotyczące prób tworzenia wielkiego europejskiego archiwum przez Napoleona Bonaparte oraz współczesnych narzędzi służących współpracy między archiwami zjednoczonej Europy (Europejski Portal Archiwalny, projekty ARENA, AREA i in.). Część druga podejmuje interesujące zagadnienie kształtowania się archiwistyki jako nauki i rozwoju archiwów w sytuacji podporządkowania opresyjnym systemom politycznym w okresie międzywojennym (Niemcy, ZSRR), wojennym (na przykładzie losów archiwów wileńskich) oraz powojennym (PRL). Część trzecia obejmuje teksty dotyczące różnych polskich archiwów oraz metod stosowanych w archiwistyce, w kontekście ich wykorzystania w praktyce i w odniesieniu do miejsca, jakie zajmują archiwa w życiu społecznym. Publikację podsumowuje tekst omawiający francuskie Archiwum Narodowe w Pierrefitte-sur-Seine jako przykład nowoczesnego archiwum dostosowanego (przynajmniej w zamyśle) do potrzeb współczesnych użytkowników.

Książka Jacka Kordela dowodzi, że wizerunek Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII w. kształtował się nie tylko samorzutnie, będąc wypadkową trafnych spostrzeżeń i neutralnych ocen. W dużej mierze był efektem świadomych i celowych zabiegów państw postronnych. Zastrzeżenia wobec podstaw ustrojowych, szeroko komentowane zapóźnienia w sferze społecznej, gospodarczej, oświatowej i obyczajowej, a także imputowana Polakom nietolerancja religijna stanowiły oręż w walce dyplomatycznej i politycznej. Autor analizuje obraz Polski i Polaków popularyzowany w piśmiennictwie oświeceniowych luminarzy (Leibniza, Monteskiusza, Woltera) oraz inne osiemnastowieczne źródła: styryjską tablicę narodów, materiały propagandowe na temat rzezi toruńskiej czy relacje z podróży. Dowodzi, jak osobiste ambicje i często mylne, niezweryfikowane wyobrażenia autorów znajdowały odzwierciedlenie na kartach ich utworów.