Ludwik Wiśniewski OP Livres

Stasi umieściła go na liście sześćdzie­sięciu najbardziej niebezpiecznych polskich opozycjoni­stów. W duszpasterstwach akademickich, które prowadził, tworzył przestrzeń dialogu bezcenną w czasach PRL-u. Po 1989 roku nie przestał głosić Ewangelii wolności. Do dziś płaci za to wysoką cenę.Odważna, inteligentna publicystyka o. Ludwika Wiśniewskiego pokazuje, w jaki sposób myśli człowiek wolny, wierzący, że „tylko prawda nas wyzwoli”. Najwcześniejszy artykuł pochodzi z 1960 roku, gdy jego autor był młodym klerykiem. Ostatni, napisany w 2017 roku, odnosi się do najbardziej aktualnych problemów Polski i Kościoła.O ile ateizm wojujący jednostek, czy nawet całych grup (...) nie jest jeszcze dla społeczeństwa tragedią, o tyle ateizm wojujący państwa trzeba uznać za tragizm dla tego państwa i za tragizm dla ludzi w nim żyjących.Z listu do Edwarda GierkaZasada, że „można czynić mniejsze zło, aby uniknąć większego” musi być wyrzucona poza burtę naszej świadomości, jeśli chcemy przetrwać jako społeczeństwo i jako Naród. Nie jest bowiem wykluczone, że za jakiś czas znowu zjawi się zbawca i zechce nam zafundować „mniejsze zło”.Z listu do Adama MichnikaObym okazał się fałszywym proro­kiem: nie jest dobrze z polskim Kościołem. Jest duży, kolorowy, imponujący – ale tak naprawdę jest sztucznie nadmuchany jak balon. Boję się, że nie doceniamy zagrożeń.Z listu do nuncjusza abp. Celestino Migliore

Wierz odważnie i nie bój się pytać Odważne, niewygodne i mądre. Poznaj niezwykle aktualne teksty Ludwika Wiśniewskiego OP. Tylko wtedy człowiek może dotrzeć do prawdy, kiedy zdolny jest do zobaczenia tego, co jest czarne, jak i tego, co jest białe. Zapiski legendarnego dominikanina z lat 2003-2007 to zderzenie z przemyślanym, głębokim i bezkompromisowym chrześcijaństwem, które nie daje się przez nikogo zawłaszczyć. Z chrześcijaństwem, które głosi Chrystusa a nie żaden, choćby najlepiej wyglądający, ludzki ład. Z chrześcijaństwem, które jest wyzwaniem. Najwięcej zamętu powstaje wtedy, kiedy religię pomiesza się z polityką, z ekonomią czy jakimś narodowym szowinizmem. Z takim zamętem mamy do czynienia dzisiaj w Polsce i oczywiście w Rosji. Czego to ludzie nie wymyślą, gotowi są każde swoje twierdzenie podpierać autorytetem Orędzia chrześcijańskiego! Tak więc im bardziej przylgniemy do Ewangelii, im bardziej będzie ona dla nas droga, święta i pewna – tym więcej będziemy mieli wątpliwości co do jej interpretacji, pojawiającej się w ustach różnych ludzi.

Nie prześpij czasu, który został Ci danyOdkryj przenikliwe teksty legendarnego dominikaninaOjciec Ludwik Wiśniewski OP pokazuje, nieraz w mocnych słowach, jak kierować się na co dzień sumieniem i świadomie żyć Ewangelią. Zapiski niepokornego opozycjonisty i głosiciela Ewangelii wolności to budzik dla Polski. Niezwykle przenikliwe i, mimo upływu czasu, wciąż aktualne. Ostrzegają przed pokusą religii, która zamiast głosić Chrystusa staje się obrońcą określonej wizji politycznej i przed państwem, które w imię partykularnych interesów zawłaszcza religię.Ludzie śpią, nie żyją rzeczywistością, żyją majakami. Po prostu śpią i nie chcą się obudzić. Podstawowe nasze zadanie to obudzić się do życia prawdziwego. „Nadeszła godzina powstania ze snu” (Rz 13,11).

Zaufaj swojemu sumieniu i podążaj drogą prawdy Przenikliwe, inspirujące i wymykające się schematom teksty o. Ludwika Wiśniewskiego OP. Normą moralności jest sumienie indywidualnego człowieka. Co jest dobrem, a co złem, mówi mi ostatecznie sumienie, a nie proboszcz, biskup, papież. Znakiem szczególnym zapisków o. Wiśniewskiego z lat 2008-2011 jest wezwanie do kierowania się w życiu sumieniem, zarówno w wymiarze osobistym, rodzinnym, jak i społecznym, politycznym. Wrażliwość, gotowość wyjścia z pomocą, ale też nieustępliwość, kiedy pojawia się krzywda, łamana jest godność, kiedy zniekształcana jest prawda – to charakterystyczne punkty jego głoszenia. Legendarny dominikanin, opozycjonista antykomunistyczny, duszpasterz i wytrawny publicysta głosi chrześcijaństwo odwagi i odpowiedzialności. Dzisiaj trzeba głośno powiedzieć: nadszedł czas uznania autonomii sumienia indywidualnego człowieka. Uznanie autonomii człowieka nie oznacza przyznania indywidualnemu człowiekowi prawa do dowolnego określania, co jest dobrem, a co złem – oznacza jedynie uznanie, że jest on wystarczająco przez Boga uposażony, aby mógł odkryć (nie ustanowić, ale odkryć!), co jest dobrem, a co złem. Nie oznacza też nieomylności rozstrzygnięć indywidualnego człowieka. Dynamizmy, w które człowiek został wyposażony, mogą być osłabione i człowiek może błądzić. Dlatego rozsądek i doświadczenie każą człowiekowi sprawdzać słuszność swoich decyzji, co dokonuje się przez wsłuchiwanie się w świadectwo innych ludzi, a może przede wszystkim w świadectwo Kościoła.