`Rehab` to przesłanie, świadectwo dla wszystkich, kt�rzy borykają się z alkoholizmem, a także dla tych, kt�rzy starają się tę chorobę zrozumieć. To książka o problemach czekających osobę, kt�ra chce przestać pić, o pytaniach, kt�re musi sobie zadać, o odpowiedziach, kt�re musi znaleźć, i o nadziei na poprawę.
Żadna z napisanych przeze mnie książek nie dała mi równie wielkiej satysfakcji. Żadna nie pozwoliła mi dotknąć życia innych ludzi w taki sposób jak Grzech czy choroba. Jeszcze przed wydaniem książki zaczął samodzielnie funkcjonować artykuł 'Alkoholizm. Grzech czy choroba', który ukazał się w grudniu 1985 na łamach tygodnika 'Polityka'. Był powielany w setkach egzemplarzy, a nawet, jak słyszałem, sprzedawany na bazarach. Przez wiele lat zdarzało się, że rozpoznawali mnie znajomi i nieznajomi, mówiąc, że po przeczytaniu tego artykułu - albo później książki - dostrzegli swój własny problem, i niektórzy spontanicznie przestawali pić, a inni postanawiali pójść do AA lub podjąć terapię. Trudno o większą satysfakcję dla autora. Toteż z wielką radością przyjąłem propozycję wydawnictwa 'Iskry', by książkę wznowić, dając możliwość zapoznania się z nią większemu gronu czytelników. Autor
Litacja to druga część historii zapoczątkowanej Rehabem. Autor opisuje, jak jego bohater uczy się żyć z innymi ludźmi, ze sobą i z własnymi emocjami bez alkoholu. I chociaż W. poznaje samego siebie, to okazuje się, że rehab i litacja to jeszcze nie jest pełna rehabilitacja.�
Ostatnia część autobiograficznej i autoterapeutycznej opowieści z tom�w Rehab i Litacja. WIKTOR OSIATYŃSKI (ur. 1945) jest doktorem socjologii i doktorem habilitowanym nauk prawnych. Od połowy lat 80. wykłada na uniwersytetach amerykańskich. W latach 90. był doradcą licznych komisji konstytucyjnych w Polsce i za granicą. Od 1995 roku jest profesorem Uniwersytetu Środkowoeuropejskiego w Budapeszcie. Napisał około dwudziestu książek z r�żnych dziedzin. Jako publicysta tygodnika 'Kultura' przeprawadzał wywiady z uczonymi całego świata. Pisał r�wnież reportaże, eseje i artykuły. 'Iskry' wydały jego Korzenie 'Korzeni' oraz Kryzys, czyli szansa. Był założycielem Komisji Edukacji w Dziedzinie Alkoholizmu i Innych Uzależnień, z kt�rą nadal wsp�łpracuje.
Na początku lat 90. napisałem książkę na temat alkoholizmu, zatytułowaną 'Grzech czy choroba?' Z biegiem lat dochodzę jednak do wniosku, że alkoholizm jest czymś więcej niż chorobą i że o nim można także mówić w kategoriach grzechu. Ale ani pojęcie grzechu, ani koncepcja choroby nie oddają w pełni jego istoty. Doświadczenie uzależnienia i wyzdrowienia sugeruje, by raczej postrzegać alkoholizm w kategoriach braku pewnych ważnych umiejętności życiowych. Nie oznacza to, że każdy, kto nie ma takich umiejętności, musi się uzależnić. Ale każdy uzależniony umiejętności tych nie ma i musi je nabyć, jeśli chce zachować trzeźwość. Program Dwunastu Kroków AA pomaga to osiągnąć. Uczy takich umiejętności duchowych, myślowych i społecznych, które pozwalają zastąpić destrukcyjne uzależnienie od alkoholu lub innych substancji twórczym poczuciem współzależności wszystkich ludzi oraz zależności od opiekuńczej siły wspólnoty lub jakiejś Siły Wyższej. W tej szerszej perspektywie cywilizacyjnej program Dwunastu Kroków AA może być pojmowany jako wielopłaszczyznowa odpowiedź na bolączki nowoczesności. Przedstawiona w niniejszej książce interpretacja kroków jest subiektywna. Ma na celu przybliżenie czytelnikom kroków, a dokładniej – jednego z wielu możliwych sposobów ich rozumienia. Autor
Drogowskazy to podsumowanie przemyśleń i doświadczeń autora oraz innych pisarzy i animatorów ruchu Anonimowych Alkoholików dotyczących radzenia sobie z alkoholizmem i innymi uzależnieniami. Książka wytycza drogę od analizy przyczyn, poprzez opis różnych form i stadiów uzależnień, aż do zapisu działań, które musi podjąć każdy człowiek chcący nie tylko decydować o sobie, ale także nadać swemu życiu sens. W kwietniu 1983 roku musiałem przestać pić. Niedługo później trafiłem na pierwszy mityng Anonimowych Alkoholików. Po pół roku abstynencji pojechałem na czterotygodniową kurację odwykową. Tam pozbyłem się wszelkich złudzeń. Przekonałem się, że jestem alkoholikiem i że muszę zrezygnować z alkoholu pod każdą postacią. Dowiedziałem się, że alkoholizm wiązał się z niedojrzałością emocjonalną i brakiem podstawowych umiejętności życiowych, choćby takich jak rozpoznawanie i wyrażanie własnych uczuć, bezpieczne radzenie sobie z lękiem, złością i samotnością, nawiązywanie i utrzymywanie nieegoistycznych relacji z innymi ludźmi oraz wyznaczanie granic i umiejętność powiedzenia „nie”. I że bez tych zdolności trudno będzie mi zachować trzeźwość. (ze wstępu)