Potocki Jan Livres

Klasika evropské fantastiky. Mladý důstojník se ve Španělsku poloviny 18. století setkává s oběšenci, kteří ožívají, prožívá milostné noci se dvěma muslimskými sestrami, které jsou a nejsou přízraky, ocitá se na hradě kabalisty, v chýši, kterou obývá poustevník a šílený pasák koz, i před tribunálem Svaté inkvizice. Rukopis nalezený v Zaragoze inspiroval romantika Charlese Nodiera, ukázku z něj zařadil do antologie evropské fantastiky Italo Calvino a knihu chtěl zfilmovat Luis Bunuel. Podle Rukopisu nalezeného v Zaragoze přeložil, převyprávěl a doslovem opatřil Petr Motýl.

«Discendente di un’illustre famiglia polacca, contemporaneo di grandi avvenimenti, cui talvolta prese anche parte direttamente, il conte Jan Potocki (1761-1815) acquista durante la sua vita una strana reputazione di eccentrico e di erudito. Sale in pallone con l’aeronauta Blanchard, impresa di minore importanza ma di maggior eco che non quella di annotare, per primo, il linguaggio segreto dei principi circassi... Frequenta i salotti parigini d’avanguardia e in seguito si lega coi Giacobini... Prima di darsi una morte orribile, porta a termine un lungo romanzo pieno di estro che lascia quasi completamente inedito... Nel 1958 la prima parte dell’opera, intitolata Manoscritto trovato a Saragozza, viene ritrovata e pubblicata... Se ne trova improvvisamente arricchita la letteratura fantastica del mondo intero, di cui questo testo, indipendentemente dai suoi altri meriti, costituisce un esempio tra i più alti» (Roger Caillois).

Pocos días después del fin de asedio francés a la ciudad de Zaragoza durante la Guerra de la Independencia, un oficial napoleónico encuentra un manuscrito en una casa abandonada, «un texto entretenido en el que se hablaba de bandidos, de almas en pena y de adictos a la Cábala». Situado en buena medida en una España imaginada, el Manuscrito encontrado en Zaragoza, una obra maestra de la literatura fantástica, atrapa al lector dentro de una trepidante serie de episodios llenos de misterio y truculencia, protagonizados por personajes inquietantes, teñidos de magia y exotismo.

Ostatnia autentyczna wersja arcydzieła została przetłumaczona na nowo, oferując polskim czytelnikom możliwość zapoznania się z tekstem w formie, w jakiej pozostawił go autor. Dotychczasowa wersja Edmunda Chojeckiego z 1847 roku była kompilacją dwóch wariantów powieści, w której tłumacz dodał własne fragmenty, co wpłynęło na jej oryginalność. Francuscy badacze François Rosset i Dominique Triaire zidentyfikowali i przeanalizowali wszystkie dostępne manuskrypty, co pozwoliło na stworzenie nowego, znakomitego przekładu autorstwa Anny Wasilewskiej. Dla wielu czytelników, w tym Olgi Tokarczuk, książka ta stanowiła ważny element ich literackiej formacji, oferując czystą przyjemność czytania i uczestniczenia w opowiadanej historii. Tokarczuk podkreśla, że powieść ta jest dla niej źródłem inspiracji w momentach kryzysu twórczego, dostarczając energii do pisania. Jerzy Sosnowski z Programu 3 Polskiego Radia zauważa, że nowe tłumaczenie zasługuje na miano wydarzenia literackiego roku, a nawet pięciolecia, podkreślając jego znaczenie w polskiej literaturze.