Jan Pomorski Livres

Razem z Homo Metahistoricus (2019) nowy tom studiów prof. Pomorskiego ? Rzecz o wyobraźni historycznej. Ćwiczenia z hermeneutyki ? domyka w znakomitym stylu wyobrażenia autora o intelektualnej historii Polski w stuleciach XX i XXI . Wpisuje i łączy, nolens volens, peryferyjną historię Polski z najciekawszymi trendami współczesnej historiografii światowej. Tekst iskrzy erudycją i skojarzeniami, które otwierają zupełnie nowe pola interpretacyjne. Otrzymaliśmy kolejną bardzo ważną książkę. Jej znaczenie i odzew w środowiskach humanistów polskich mogą być tym razem jeszcze większe niż ostatnio publikowanych przez Pomorskiego dlatego, że spektrum problemów jest szersze, bardziej wielowątkowe. Prof. dr hab. Robert Traba Instytut Studiów Politycznych PAN w Warszawie

Historia może wyzwalać zarówno moralne relacje pozytywne, jak i negatywne. W sklepie z ideami historycznymi są do nabycia jedne i drugie. Ale historycznego bezpieczeństwa wspólnoty/społeczeństwa/narodu nie da się zbudować na relacjach negatywnych, na historii, która programowo dzieli, wyklucza. Historyczne bezpieczeństwo to wspólnotowe poczucie trwania (ciągłości) własnej historii i rozumienia zdarzeń wykraczających poza horyzont bezpośredniego doświadczenia jednostki tego, co przydarza się homo historicus na co dzień. Dlatego pokazanie tego, że za każdym istotnym narodowym projektem, za każdym wielkim wydarzeniem w naszej historii stał niezbędny poziom kapitału społecznego, jaki musiał połączyć Polaków, aby dane wydarzenie w ogóle mogło zaistnieć, stać się faktem dokonanym, to największe wyzwanie intelektualne dla historyka i największa satysfakcja, jeśli uda mu się tego w książce, na wykładzie czy lekcji historii dokonać. [Prof. dr hab. Jan Pomorski]

Homo metahistoricus. Studium szesciu kultur poznajacych historie

Autor jasno wskazuje na cel pedagogii tolerancji, który lokuje w kształtowanie myślenia, postaw i zachowań dotyczących drugiego człowieka, opartych na poszanowaniu jego godności bez wykluczania, kategoryzowania i wartościowania na lepszych i gorszych, swoich i obcych, bez względu na kolor skóry, religię, przynależność narodową czy społeczną, kulturę, światopogląd, orientację seksualną, czy stopień zamożności. Na sposób teoretyczny i praktyczny zarazem prezentuje wartość pedagogii tolerancji Jana Pawła II w procesie formowania człowieka wewnętrznie silnego, świadomego wartości, na których buduje własną tożsamość, rozumiejącego inność w drugim człowieku. Wskazuje na nieodzowność interpersonalnego spotkania, opartego na partnerskim dialogu, jako istotnego narzędzia budującego relacje społeczne w oparciu o zasadę wzajemnego poszanowania.