Napiórkowski Andrzej Livres

This publication is a methodologically ordered study, dogmatic and at the same time fundamental in nature, intended to offer a holistic view of the Church in the light of reason and of the faith.

Autor, wybitny badacz tematu, kompetentnie i przystępnie udziela odpowiedzi na pytania jak współczesny człowiek ma rozumieć prawdy wiary o Maryi i jak ma się do nich odnieść. Czerpie z bogatego skarbca Tradycji: pism Ojców Kościoła i nauk soborowych oraz nauczania papieży – św. Jana Pawła II i Benedykta XVI. Uwzględnia współczesny kontekst, dzięki czemu książka otwiera nowe horyzonty myślenia o osobie Maryi. O. prof. Andrzej Napiórkowski, paulin, kierownik Katedry Eklezjologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, członek polskich i zagranicznych naukowych towarzystw teologicznych. Autor wielu naukowych publikacji, ale też zaangażowany duszpasterz.

Wielką radość i nieustanną wdzięczność budzą słowa Jezusa i o Jezusie. Lektura i medytacja Pisma Świętego dają ożywcze światło na każdy dzień, a co ważniejsze - łączą nas ze Zbawicielem. Ta wspólnota z Bogiem i między nami oczyszcza się i ożywia szczególnie w czasie niedzielnej Eucharystii, kiedy gromadzimy się w swoich lokalnych świątyniach. Niech te homilie będą pomocą do trafnego odczytywania Chrystusowego nauczania i osobistego nawrócenia, abyśmy sami wzrastając we wierze jako Kościół, z mocą świadczyli wobec świata o Zmartwychwstałym Panu! Niech to dzielenie się Słowem Bożym skutkuje przemienionym człowieczeństwem!

Wielką radość i nieustanną wdzięczność budzą słowa Jezusa i o Jezusie. Lektura i medytacja Pisma Świętego dają ożywcze światło na każdy dzień, a co ważniejsze - łączą nas ze Zbawicielem. Ta wspólnota z Bogiem i między nami oczyszcza się i ożywia szczególnie w czasie niedzielnej Eucharystii, kiedy gromadzimy się w swoich lokalnych świątyniach. Niech te homilie będą pomocą do trafnego odczytywania Chrystusowego nauczania i osobistego nawrócenia, abyśmy sami wzrastając we wierze jako Kościół, z mocą świadczyli wobec świata o Zmartwychwstałym Panu! Niech to dzielenie się Słowem Bożym skutkuje przemienionym człowieczeństwem!

Niemiecki pastor poszukiwał utraconego Kościoła i nie przestawał kochać świata. Jego amor mundi jest fascynujący, gdyż broni świeckości oraz autonomii świata i jednocześnie wykazuje, że „świeckość popada w świeckość nieprawdziwą i połowiczną, gdyż brak jej wolności i odwagi do bycia światem pojednanym z Bogiem /…/ Prawdziwa świeckość istnieje jedynie na gruncie przepowiadania Krzyża Chrystusa. Z pewnością myśl Bonhoefferowska nie jest łatwa, ale jest bez wątpienia uczciwa i egzystencjalna. Jezus Chrystus nie jest dla niego teoretyczną wiedzą, lecz życiowym doświadczeniem, dla Którego luterański pastor traci swoje życie, aby je z Jego powodu odzyskać. W jego luterańskim myśleniu świeckie chrześcijaństwo nie oznacza bynajmniej negacji kościelności: jak bowiem odrzucić siostry i braci wierzących w Chrystusa? Jest on na to zbyt prawy. Również nie idzie za tanimi sentymentami dzieciństwa, aby powrócić do religijnych form sprzed dziesięcioleci. Jest wolny od strachu, iż Bogu zaczyna jakby brakować miejsca we współczesności. Raczej próbuje stawać się dojrzałym świadkiem wiary w czasach, kiedy przyszło mu żyć. Świeckie chrześcijaństwo to akceptacja świata, w którym przychodzi nam żyć i przemiana jego i nas samych w tajemnicy Krzyża. Bóg pozwala usuwać się z tego świata, aby znaleźć się na Krzyżu. W tym świecie Bóg chrześcijan jest słaby i bezsilny i właśnie dlatego i tylko w ten sposób jest On przy nas i nam pomaga. Chrystus nie pomaga nam siłą swojej potęgi, lecz siłą swojej słabości, swojego cierpienia – zauważa Bonhoeffer w swoim więziennych zapiskach. Od Autora

Chrześcijańska wiara nie może być zbyt pośpiesznie sprowadzana tylko do nadprzyrodzonego działania łaski Ducha Świętego, ale musi być oparta na krytycznym rozeznaniu, bazującym na rzeczywistych faktach. Ta książka ma zatem ukazać Jezusa z Nazaretu w świetle Jego ziemskiej historii. Jego osoba i dzieło są bowiem poświadczone wieloma dowodami również ze współczesnego Mu świata żydowskiego i pogańskiego. Ukazanie historyczności chrześcijaństwa staje się dzięki temu jego uwiarygodnieniem zarówno wobec wierzących, jak i niewierzących oraz przedstawicieli innych religii, gdyż okazuje się ono konkretnym, realnym faktem.

Wśród Indian krąży opowieść o lalce z soli, która chciała się dowiedzieć, czym jest ocean: zaledwie doń weszła, poczuła, że sama stała się oceanem. Rozpuściła się całkowicie! Kiedy my karmimy się Eucharystią, dzieje się z nami całkowicie coś odwrotnego! Nie rozpuszczamy się, ale zaczynamy coraz bardziej istnieć! Im więcej spożywasz Ciała Pańskiego, tym piękniejszym stajesz się człowiekiem! Skosztuj i sam zobacz, jak Pan jest dobry!

W roku 2019 kierujemy wzrok na Maryję właśnie w tajemnicy życia. Pragniemy przybliżać Jej słowa, czyny i całą postać w świetle macierzyństwa. Jest Ona Matką Życia. Jako wspólnota wierzących, wspólnota nowego, duchowego życia, chcemy uczyć się od Niej akceptacji tego nowego nadprzyrodzonego życia, jakie idzie od Jej Syna, Jezusa Chrystusa. Chcemy Maryi dziękować za Jej Amen w Nazarecie, za to, że otworzyła się na życie tak biologiczne, jak i Boskie. Chcemy Maryję uwielbiać za to, że wciąż na nowo oręduje za nami, abyśmy uzdolnieni łaską Trójcy Świętej, w trakcie ziemskiej drogi osiągali pełnię życia we wszystkich jego wymiarach. Fragment Wprowadzenia

Od Arki Jahwe do Kościoła Trójjedynego Boga stanowi rekonstrukcję judaistycznego środowiska, w jakim wzrasta, żyje i naucza Jezus z Nazaretu. Judaizm tego okresu jest nie tylko o wiele bardziej zhellenizowany, niż dotąd sądzono, ale też wyraźnie podzielony i zróżnicowany. Stąd Jezus nie tyle dąży do utworzenia jakiejś społeczności, co jako odwieczny Syn Boży we wszystkim pragnie pełnić wolę Ojca Niebieskiego, choć po Jego zmartwychwstaniu wyrasta wspólnota, będąca jednak nade wszystko dziełem Ducha Świętego i Reszty Izraela. Jak odkrywanie obecności Jahwe wśród Hebrajczyków jako ludu Starego Przymierza musi obejmować Arkę Przymierza, tak samoudzielanie się Trójcy Świętej w nowym ludzie obmytym krwią nowego Mojżesza nie może pomijać Maryi, z której łona On wyszedł. I jak Arka Przymierza towarzyszyła Żydom w ich wędrówce (exodus) przez pustynię do ziemi obiecanej, tak Maryja jest zawsze z chrześcijanami na ich drodze z Chrystusem.

Andrzej Adam Napiórkowski, prof. zw. dr hab., paulin. Od 2001 roku kieruje Katedrą Eklezjologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, a od 2020 jest tam dyrektorem Instytutu Teologii Fundamentalnej, Ekumenii i Dialogu. Jego badania naukowe obejmują eklezjologię integralną, problematykę chrześcijańskiego Objawienia, mariologię i ekumenizm. Członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk. Autor wielu książek oraz dziesiątek publikacji. Dlaczego zajmowanie się teologią miałoby być interesujące albo nawet, jak sugeruje autor niniejszego dzieła, niezbędne i niezbywalne? Dzieło, przeczytane uważnie, broni się samo i przyniesie cierpliwemu czytelnikowi jasną odpowiedź na to pytanie. Z tego powodu składam jego autorowi serdeczne gratulacje i wyrazy głębokiej wdzięczności. Dla tych natomiast, którzy potrzebują zachęty, aby je otworzyć i samodzielnie się przekonać, odpowiem cytując słynną maksymę Sokratesa: życie nie przemyślane nie jest warte życia (Platon, Obrona Sokratesa, 38a). Dobrze wyraża ona ludzką postawę zakochania się w tym, co sprawia, że wymiary życia i jego najistotniejsze wymagania nie kostnieją, nie ograniczają się do końca własnego nosa, ale pozostają otwarte aż po granice horyzontu, i to horyzontu, który przekracza nawet możliwości li tylko naszych fizycznych oczu. Dla marzących o takich horyzontach polecam lekturę z całego serca.