„Szkuner” to miejsce, które chroni marynarzy przed chaosem mórz, ale także oddziela ich od tajemnicy natury wód. To ludzka przestrzeń, która staje się punktem oparcia do dalszych wypraw w stronę transcendencji i Absolutu. Wiersze Norbertta Skupniewicza zapraszają do metafizycznej peregrynacji. Autor, prof. zw. Norbert Skupniewicz, to wybitny malarz, rysownik i poeta, który stworzył 18 tomów poetyckich i haiku. Jego unikalny styl i charakterystyczny język są wymagające w odbiorze, podobnie jak jego malarstwo operujące ostrymi formami, które tworzą wrażenie niejednoznaczności i dynamizmu. Poetyka Skupniewicza łączy dyskurs filozoficzny z eksperymentami językowymi oraz nowatorskimi formami, które próbują uchwycić rzeczywistość świata. Jego wiersze otwierają drzwi do nieskończoności i reflektują nad przemijaniem oraz nieuchronnym upływem czasu, który pędzi jak strzała w serce życia. W twórczości poznańskiego poety słychać echa egzystencjalnej refleksji Starożytnego Mędrca.
SKUPNIEWICZ NORBERTT Livres


W neologizmie „tu gdzieś” zawarta jest informacja, która głosi, że w naturze miejsca zwarte może być oksymoroniczne napięcie pomiędzy tym co dookreślone i tym co niedookreślone. Każdy z nas instynktownie lub filozoficznie (czynił to Heraklit poprzez kategorię kosmosu) poszukuje swojego stabilnego miejsca w dynamicznej rzeczywistości. Kilka słów o samym autorze. Prof. zw. Norbert Skupniewicz – wybitny malarz, rysownik i poeta. Autor 18 tomów poetyckich i haiku. Norbertt wypracował swój własny styl, charakterystyczny język, który nie jest łatwy w odbiorze i można go w jakiś sposób odnieść do jego twórczości malarskiej, operującej ostrymi formami, które rozprzestrzeniają się na wiele elementów, zaś ich nagromadzenie potęguje u odbiorcy wrażenie niejednoznaczności i dynamizmu przestrzeni. Wymagająca poezja Norberta Skupniewicza operująca dyskursem filozoficznym oraz pełną eksperymentów językowych, czy też nowatorskich zabiegów formalnych, które są próbą ujęcia rzeczywistości naszego świata. Wiersze autora są kluczem do drzwi poza którymi rozciąga się przestrzeń nieskończoności. Są również refleksją nad przemijaniem, nad nieuchronnym upływem czasu, który pędzi jak strzała trafiająca prosto w serce życia. W poezji poznańskiego poety N.S. przebrzmiewa nuta egzystencjalnej refleksji Starożytnego Mędrca.